Λαϊκή αντίσταση και αγώνες

Δημοσιεύουμε την εμπνευσμένη ομιλία του αντιπεριφερειάρχη Παύλου Δαμιανίδη για τον εορτασμό των εθνικών αγώνων και την εθνική αντίσταση του λαού μας που μας ανατρέχει 67 χρόνια πίσω, φωτίζοντας τα μηνύματα της αντίστασης του λαού μας στην Πίνδο, στη Ρούμελη, στην Αθήνα, στην Κοκκινιά, στο Χαϊδάρι, στην Καισαριανή, στο Δίστομο, στα Καλάβρυτα, στην Ξυλαγανή, στις Σάπες, στη Γρατινή, στους Μεταξάδες, στην ορεινή Ξάνθη, σ’ όλη την Ελλάδα, στη Μέση Ανατολή και στα Γερμανικά και Βουλγαρικά στρατόπεδα αφανισμού και εξόντωσης κι όχι μόνο για τη η εθνική μνήμη δεν παύει να υπάρχει.

Κυρίες και κύριοι.
Γυρίζουμε σήμερα την ιστορία μας 67 χρόνια πίσω. Το 1944 είναι το τέλος της σκλαβιάς της χώρας μας στο γερμανο-ιταλικό και Βουλγαρικό φασισμό.

Η Εθνική Αντίσταση κατά της τριπλής φασιστικής κατοχής της χώρας μας από τους κατακτητές την περίοδο 1941 – 44, αποτελεί την κορυφαία σελίδα της νεότερης Ιστορίας μας.

Η πάλη και οι αγώνες του Λαού κατά των κατακτητών, παράλληλα με το μεγαλείο της ανακατάκτησης της ελευθερίας, είχαν και τον βαθύτερο στόχο της κοινωνικής απελευθέρωσης και αλλαγής.

Και δεν ήταν μόνο ο ένοπλος αγώνας πάνω στα βουνά της Πατρίδας. Ήταν και η ασίγαστη και επίμονη λαϊκή πάλη στα χωριά και στις πόλεις. Στην περιοχή μας ειδικότερα το μέγιστο μέρος της Αντιστασιακής Λαϊκής Άμυνας, παράλληλα με τις λιγοστές ένοπλες ομάδες που συγκροτήθηκαν μεταξύ Ροδόπης και Έβρου, εκφράστηκε και με την ανεπανάληπτη εμμονή του θρακικού πληθυσμού να διατηρήσει αλώβητα όλα τα πατροπαράδοτα και κεκτημένα στοιχεία του Ελληνισμού, όταν οι Βούλγαροι κατακτητές επεδίωξαν την Εθνική αλλοίωση της περιοχής και τον πλήρη εκβουλγαρισμό των κατακτημένων Ελλήνων.

Στα βουνά μας, στους φυσικούς αυτούς προμαχώνες της Λευτεριάς, αλλά και στα μετερίζια των πόλεων και των χωριών, δοξάστηκαν οι μαχητές και οι νέοι μάρτυρες της ανεξαρτησίας μας. Η καθολική Εθνική Αντίσταση προβάλει ως Πανευρωπαϊκό πρότυπο για την υπεράσπιση της Ελευθερίας, της Εθνικής κυριαρχίας, της εδαφικής ακεραιότητας, της Εθνικής ανεξαρτησίας, της Δημοκρατίας, της Ανθρωπιάς.

Δείχνει τον δρόμο της μάχης και του αγώνα κατά του διεθνούς ιμπεριαλισμού. Σηματοδοτεί την αποφασιστικότητα και την ψυχική αντοχή, αλλά και την ενότητα του Λαού μας, στο αντιπάλεμα κάθε εξωτερικής επιβουλής και κάθε ξένης επέμβασης. Σηματοδοτεί ακόμη και την αγέρωχη λαϊκή στάση που αντιμάχεται την επιβολή της βίας και το πνίξιμο των λαϊκών ελευθεριών και της Δημοκρατίας.   

Για το μεγαλούργημα της Εθνικής Αντίστασης ένα είναι το βέβαιο: Είναι το πρώτο και σημαντικότερο – σε όλη τη Ευρώπη που την τυραννούσε ο φόβος και την μαστίγωνε η βία του κατακτητή – το σημαντικότερο βήμα άρνησης στην υποταγή και στην ξένη κατάκτηση. Η δόξα της ανήκει πρωτίστως στο αδάμαστο φρόνημα του Λαού.

Οι Αντιστασιακές Οργανώσεις του ΕΑΜ., του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ και της Εθνικής Αλληλεγγύης, υπήρξαν οι πρωτοπόροι. Υπήρξαν οι ενδοξότεροι πρωτομαχητές της ένοπλης πάλης κατά των κατακτητών, για να ακολουθήσουν και άλλες Αντιστασιακές Οργανώσεις όπως ο ΕΔΕΣ του Κομνηνού Πυρομάγλου, η ΕΚΚΑ του Συνταγματάρχη Ψαρρού, η ΠΕΑΝ με την ανατίναξη του στρατηγείου της Γκεστάπο.

Οι Αντιστασιακές Οργανώσεις του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ, είναι εκείνες που πέρα από την ένοπλη Πατριωτική δράση καλλιέργησαν το πάθος για τη λαϊκή Δημοκρατία, την κοινωνική αλληλεγγύη, τον σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την ισότητα των δύο φύλων και τα δικαιώματα της νέας γενιάς. Που θεμελίωσαν την λαϊκή συμμετοχή στις αποφάσεις για την ανάπτυξη. Που δημιούργησαν πρωτόγνωρους για την εποχή εκείνη θεσμούς λαϊκής αυτοδιοίκησης και λαϊκής δικαιοσύνης. Που ανέδειξαν όλους εκείνους τους θεσμούς και τις ανθρώπινες αξίες που διατηρούν και σήμερα ξεχωριστή επικαιρότητα.
Τα μηνύματα της Εθνικής Αντίστασης εξακολουθούν να αποτελούν πηγή έμπνευσης και προβληματισμού.

Τιμούμε σήμερα όλους τους αγωνιστές που βγήκαν στα βουνά ή πάλεψαν στις πόλεις και τα χωριά δημιουργώντας ένα μεγάλο λαϊκό κίνημα, με περιφρόνηση προς τον θάνατο, με πάθος για τη λευτεριά, με άμετρη αυτοθυσία, άνδρες και γυναίκες, ακόμη και παιδιά – τα ξακουσμένα αετόπουλα – στην Πίνδο, στη Ρούμελη, στην Αθήνα, στην Κοκκινιά, στο Χαϊδάρι, στην Καισαριανή, στο Δίστομο, στα Καλάβρυτα, στην Ξυλαγανή, στις Σάπες, στη Γρατινή, στους Μεταξάδες, στην ορεινή Ξάνθη, σε όλη την Ελλάδα, στη Μέση Ανατολή και στα Γερμανικά και Βουλγαρικά στρατόπεδα αφανισμού και εξόντωσης.

Η Εθνική Μνήμη στρέφεται και γονυπετεί στον ηρωϊσμό των παλικαριών και στην αυτοθυσία τους. Τιμούμε όλους τους νεκρούς του Αντιστασιακού Αγώνα. Στις αθάνατες τάξεις τους, φωτοστέφανος πρέπει και στους νεκρούς της Ροδόπης.

Η Περιφερειακή Ενότητα Ροδόπης τιμά την Εθνική Λαϊκή Αντίσταση ως υπόδειγμα συνειδησιακής ανάτασης και υπερηφάνειας. Και ως διδαχή προς τις επερχόμενες γενεές.
Και να μην αγνοείται από κανέναν το γεγονός ότι η Αντίσταση και η εμμονή του λαού της Κομοτηνής στην Ελληνικότητα, τιμήθηκαν από την Πολιτεία με την απονομή του Πολεμικού Σταυρού Α’ Τάξεως στον δήμο της πόλης μας. Είναι ο Σταυρός που κοσμεί την Ιστορική Σημαία της Κομοτηνής και λικνίζεται στον ιστό της παρελαύνοντας στη γιορτή της απελευθέρωσής μας.