Σοβαρά κίνητρα εγκατάστασης νέων κι επέκτασης υγιών επιχειρήσεων χρειάζεται η Ροδόπη
10/05/25 - 9:00
Η προοπτική για την ζωή τους θα πρέπει να έχει ένα ορίζοντα κι όχι να επιλέγουν απογοητευμένα από το σήμερα σε σχολές που δεν τους εκφράζουν. Το καλό είναι ότι τα παιδιά συμπληρώνουν τα μηχανογραφικά με βάση τις επιθυμίες τους ενώ επηρεάζονται καταλυτικά στις επιλογές τους και από την πόλη που θέλουν να ζήσουν την φοιτητική ζωή Ρεπορτάζ Μελαχροινή Μαρτίδου
Πώς να εξηγήσεις σ΄ ένα νέο παιδί που ανοίγει τα φτερά του στην γνώση ότι σ΄ αυτή την εποχή που όλα φαντάζουν μαύρα κι αποτρεπτικά που το μέλλον του διαγράφεται απαισιόδοξο σε μια Ελλάδα που παραπαίει ότι αξίζει να προσπαθήσει, να παλέψει, να αγωνιστεί, να κυνηγήσει τα όνειρά του. Το ερώτημα αυτό θέσαμε στο υπεύθυνο ιδιοκτήτη του φροντιστηρίου Μεθοδικό, Ηλία Νικολαΐδη ο οποίος απαντά ρεαλιστικά για το πώς πρέπει να σκεφθούν και να οριοθετήσουν το μέλλον τους οι σημερινοί 18άρηδες.
«Ξέρουμε ότι τα πράγματα είναι δύσκολα τους το λέμε αλλά για την συμπλήρωση του μηχανογραφικού και λόγω της κρίσης, διευκρινίζουμε ότι υπάρχει χώρος για τους καλούς, όχι για τους πολλούς! Άρα θα πρέπει να επιλέγουμε με βάσει αυτό που είμαστε ικανοί να πετύχουμε, να το πετύχουμε όσο το δυνατόν καλύτερα, να το φτιάξουμε πιο όμορφα, αυτό που μας αρέσει και όχι αυτό που φαίνεται ότι θα προσφέρει περισσότερα γιατί αφορά το μέλλον τους.
Τα παιδιά ψάχνουν επαγγέλματα που να είναι προσοδοφόρα, που να τους αποδώσουν αμέσως;
-Βέβαια, κατά κύριο λόγο επιλέγουν στρατιωτικές σχολές γιατί είναι οι μόνες που άμεσα θα τους φέρουν ένα μηνιάτικο. Αυτό είναι το άμεσο κριτήριο. Κατά πόσο είναι σωστό – λάθος δεν το ξέρουμε.
Η νοοτροπία του να μπούμε στο δημόσιο υπάρχει ακόμη;
-Όχι τόσο, αφού δεν υπάρχει προοπτική πλέον για το δημόσιο, αλλά ο στρατός κατά κάποιο τρόπο λειτουργεί σαν κίνητρο είναι το ίδιο. Η σιγουριά του μισθού όπως και στο δημόσιο, οι σχολές αστυνομίας, οι στρατιωτικές ιατρικές κλπ, είναι οι νούμερο ένα επιλογές των παιδιών. Απλώς λέω ότι όταν ένας έχει 5-6 χρόνια να τελειώσει την σχολή και έχει άλλα 30 χρόνια εργασίας, επειδή τώρα η κατάσταση είναι έτσι-δεν σημαίνει ότι θα είναι έτσι και μετά από 7-8 χρόνια. Θα αλλάξουν τα πράγματα, δεν είναι τίποτα σίγουρο, Όλα είναι ρευστά. Εμείς πρέπει να ενθαρρύνουμε τα παιδιά. Και να τα εξηγήσουμε ότι χωρίς εφόδια στην ζωή δεν έχεις τίποτα. Όσο περισσότερα εφόδια, τόσο το καλύτερο.
Πάντως είναι πολύ δύσκολη χρονιά για τα παιδιά. Σκέφτονται να δηλώσουν σχολές κοντά στο σπίτι τους…
-Σίγουρα και το οικονομικό έχει αρχίσει πλέον σιγά-σιγά και τους βάζει σκέψεις, γιατί να πας Θεσσαλονίκη και όχι στην Ξάνθη που έχει την σχολή που είναι πιο κοντά. Ή να μείνουμε Κομοτηνή αν και τα παιδιά αντιδρούν βέβαια Η κρίση θα επηρεάσει καταλυτικά κι αυτό θα φανεί αυτό και στις βάσεις, γιατί με την ίδια λογική λειτουργεί και η Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Αντί να το στείλω το παιδί μου στην Ιατρική στην Αλεξανδρούπολη, ας παραμείνει στην οδοντιατρική της Αθήνας ή στην φαρμακευτική, οπότε μπορεί να δούμε δυσανάλογες βάσεις ιατρικών σχολών μεταξύ τους, εξ αιτίας αυτού του γεγονότος».
Προβλέψεις δεν γίνονται ακόμη για τις βάσεις αν και κάποιοι μιλούν για άνοδο των θεωρητικών σχολών καθίζηση των θετικών αυξομειώσεις των ιατρικών υγείας κλπ κάτι που θα επιβεβαιωθεί φυσικά με την επίσημη ανακοίνωση στις επόμενες εβδομάδες. Το καλό είναι ότι τα παιδιά συμπληρώνουν τα μηχανογραφικά με βάση τις επιθυμίες τους ενώ επηρεάζονται καταλυτικά στις επιλογές τους και από την πόλη που θέλουν να ζήσουν την φοιτητική ζωή με αποτέλεσμα αν περνούν ιατρική Αλεξανδρούπολης και έιναι από την Κομοτηνή να βάζουν ως δεύτερη επιλογή την οδοντιατρική Θεσσαλονίκης προκειμένου να ζήσουν πιο μακριά στην μεγάλη πόλη που θέλουν να γευθούν. Κάτι φυσιολογικό αν και τους λοξοδρομεί από τους στόχους.
Ακολουθήστε το xronos.gr στο Google News
