Μικροκομοτηναίικα 05-12-2024

Παράδειγμα προς μίμηση, όχι μόνο σε εθνικό επίπεδο αλλά και διεθνώς, είναι η μεθοδολογία, η τακτική και ο τρόπος που εφαρμόζει να προγραμματίζει, να δρομολογεί και να κατασκευάζει τα μεγάλα έργα το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, όπως και με τη δωρεά που έκανε στην πόλη μας προκειμένου να αποκτήσουμε ένα υπερσύγχρονο νέο νοσοκομείο διεθνών προδιαγραφών.
Η ουσιαστική διαβούλευση η οποία επιλέχθηκε από το αρχικό ακόμα στάδιο πριν αρχίσουν οι κατασκευαστικές εργασίες, ο συνεχής διάλογος που κάνει με την τοπική κοινωνία, αλλά και τις ιδέες και προτάσεις που ενσωματώθηκαν σχεδόν όλες από το ΙΣΝ, είναι πρακτική που επιβραβεύτηκε διεθνώς για την κατασκευή των νοσοκομείων.
Εισακούστηκαν μάλιστα κατά τέτοιο μεγάλο ποσοστό οι προτάσεις της τοπικής κοινωνίας, των θεσμικών φορέων και απλών πολιτών και ενσωματώθηκαν, που το κόστος ανέβηκε κατά πολύ από την αρχική εκτίμηση.
Και δεν σταμάτησαν μόνο εκεί, αλλά ανέλαβαν εξ ολοκλήρου και το κόστος των αυξήσεων στα υλικά κατασκευής αλλά και των εργολαβικών απαιτήσεων, λόγω της οικονομικής και της ενεργειακής κρίσης Και με βάση το αρχικό κόστος του προϋπολογισμού σχεδόν υπερδιπλασιάστηκε το ποσό.
Ένα μεγάλο έργο στη διάθεση της τοπικής κοινωνίας και της πολιτείας θα αφήσει παρακαταθήκη το ΙΣΝ βάζοντας και κανόνες ορθής λειτουργίας του με αυξημένο προσωπικό, που θα προσφέρει παροχές υψηλού επιπέδου στην περίθαλψη των ασθενών και τη φιλοξενία.
Το παράδειγμα αυτό καλό θα είναι να τα ακολουθήσουν όλοι, από την κεντρική πολιτεία αλλά και τους τοπικούς θεσμικούς φορείς και για τα έργα μικρότερης εμβέλειας, με συνεχείς διαβουλεύσεις, διάλογο και προτάσεις, ώστε τα έργα να πιάνουν τόπο προς όφελος της κοινωνίας.
Έργα με χρησιμότητα και όχι μόνο για το θεαθήναι όπως πολλές αναπλάσεις, που θα δένουν και με τις ιδιαιτερότητες της κάθε περιοχής. Και οι τοπικές κοινωνίες να έχουν άποψη, φωνή και λόγο, όπως εισακούστηκαν από το ΙΣΝ.
Και για αυτό το αποτέλεσμα αλλά και τον τρόπο και τη διαδικασία που επέλεξαν το αγκάλιασε η τοπική κοινωνία και όλοι οι φορείς και ο καθένας με το μερίδιο που του αναλογεί, στηρίζει αυτή την προσπάθεια.

Προσπαθούν να προσδώσουν άλλο νόημα και να ηρωοποιήσουν ακόμα και τις παραβατικές τους συμπεριφορές όταν διώκονται, οι γνωστοί ακραίοι της μειονότητας. Αντιστρέφοντας πλήρως την αλήθεια.
Και κάθε φορά που κάποιος από αυτούς καλείται να απολογηθεί, ή να καταθέσει για οποιοδήποτε υπαρκτό συμβάν νομικής φύσης, το αναγάγουν σε ζήτημα κατά της μειονότητας.
Παλεύουν δηλαδή όπως γράφουν δημόσια για τα δικαιώματα της μειονότητας και τα δίκαια διαχρονικά αιτήματα που θέτουν στη γνωστή ατζέντα τους, προκειμένου να δικαιωθούν για εκπαιδευτικά και θρησκευτικά ζητήματα.
Δηλαδή λόγου χάριν επιζητούν την αναγνώριση των ψευτομοφτήδων, ή την πλήρη αυτονομία των σχολικών εφορειών για να αποφασίζουν για τα πάντα στα μειονοτικά σχολεία. Το ίδιο πράττουν μετ’ επιτάσεως και συστηματικά τις τελευταίες ημέρες.
Αν όμως ερευνάται μία καθαρά παραβατική συμπεριφορά για ορισμένους, που εκδίωξαν το νόμιμο μουφτή Κομοτηνής μέσα από ένα τέμενος της Ξάνθης, αυτοί δεν πρέπει να λογοδοτήσουν για την πράξη τους σε μια ευνομούμενη πολιτεία;
Αλλά αυτό προφανώς αφορά τους ίδιους και όχι τη μειονότητα όπως θέλουν να το παρουσιάσουν στο διαδίκτυο. Εξετάζεται δηλαδή η παραβατική συμπεριφορά κάποιων που θεωρούν ότι με τέτοιες μεθόδους προπηλακισμού συμβάλλουν στον αγώνα για τα δίκαια της μειονότητας. Ας μην ντύνουν την πράξη τους με αυτόν τον βολικό μανδύα για να εξιλεωθούν.
Όπως και πρόσφατα υπήρχαν μεγάλες διαμαρτυρίες σε Ξάνθη και Κομοτηνή από πλευράς σχολικών εφορειών για τις θέσεις των διευθυντών και υποδιευθυντών που ορίστηκαν στα μειονοτικά σχολεία. Και μάλιστα μερίδα του τουρκόφωνου τύπου ενοχλήθηκε σφόδρα, γιατί μία εκπαιδευτικός ανέφερε ότι αυτά τα σχολεία είναι ελληνικά.

Μάλλον έχουν μπερδέψει πολλοί κυριολεκτικά, το ανιστόρητο και στρεβλό αφήγημα που έχουν στο μυαλό τους, με την πραγματικότητα. Σαφώς τα μειονοτικά σχολεία, είτε το θέλουν είτε όχι, είναι ελληνικά, άσχετα αν είναι και μειονοτικά.
Και φυσικά δεν είναι τουρκικά όπως τα προσδιορίζουν οι ίδιοι. Και οι σχολικές εφορείες γνωρίζουν πολύ καλά ποιες είναι οι νόμιμες αρμοδιότητές τους, που ορίζονται από την νομοθεσία, το υπουργείο και τα σχετικά πρωτόκολλα.
Και οι αρμοδιότητες τους αφορούν την οικονομική διαχείριση κάποιων πραγμάτων στα σχολεία και όχι την εκπαιδευτική διαδικασία, των διορισμό των εκπαιδευτικών, τα ωρολόγια προγράμματα και το κατά πόσο θα πρέπει να διδάσκονται τα μαθήματα γλώσσας και τα ελληνικά.
Ας αντιληφθούν όμως ότι ζουν σε μία δημοκρατική κοινωνία, που έχει κανόνες και νόμους, ενώ δεν υπάρχουν εξαιρέσεις. Και ας κατανοήσουν και οι ίδιοι ότι με βάση την νομοθεσία γνωρίζουν και μέχρι που μπορεί να φτάνει και το πάπλωμα της αντίδρασης τους.
Επίσης εδώ και χρόνια ζούμε και τις αναιτιολόγητες αντιδράσεις των ίδιων ατόμων, κάθε φορά που τίθεται σε αναστολή λειτουργίας ένα μειονοτικό σχολείο. Και διαμαρτύρονται έντονα ότι κλείνουν τα «τουρκικά σχολεία».
Ενώ η ίδια ακριβώς μέθοδος, με ίδιους κανόνες και τις ίδιες προϋποθέσεις γίνονται και οι αναστολές λειτουργίας όλων σχολείων, δημοσίων και μειονοτικών. Αλλά παρόλα αυτά επιμένουν στη δική τους προπαγάνδα.
Η οποία βέβαια διοχετεύεται έντεχνα στον τουρκόφωνο τύπο, μετά αναλαμβάνουν τη σκυτάλη των δήθεν καταπιέσεων τα τουρκικά ΜΜΕ και φυσικά εκ των υστέρων έχουμε και πάντοτε δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων, περί διώξεων ή διακρίσεων για τη μειονότητα. Ιδία και απαράλλαχτη τακτική χρόνων.

Η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική και το γνωρίζουν όλοι. Σε μία ευρωπαϊκή χώρα όπως η Ελλάδα και στη Θράκη, δίνονται ίσες ευκαιρίες και δικαιώματα σε όλους μας, χριστιανούς και μουσουλμάνους.
Και υπάρχουν ακόμα και ευεργετικές διατάξεις για τη μειονότητα, στις σπουδές των παιδιών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αλλά και στις προσλήψεις στο δημόσιο τομέα με ποσοστώσεις.
Και τα καλά όλων αυτών των προσπαθειών τα γεύονται ήδη πολλοί μουσουλμάνοι επιστήμονες που δραστηριοποιούνται επαγγελματικά στην πόλη και αναλαμβάνουν δημόσιες θέσεις. Γίνονται γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί με δικά τους γραφεία, γιατί έχουν σπουδάσει.
Όταν το περίεργο αυτό σύστημα της προξενικής αυλής για χρόνια ολόκληρα βολεύονταν να είναι πολλοί αγράμματοι και αγρότες κυρίως, ώστε να μπορεί να τους ποδηγετεί πιο εύκολα και μεθοδικά.
Οι καιροί όμως έχουν αλλάξει, αλλά κάποιοι συνεχίζουν να επιμένουν αναχρονιστικά και να επενδύουν στην οπισθοδρόμηση, λειτουργώντας ως τροχοπέδη στην ανάπτυξη και την πρόοδο, αλλά και για το μέλλον των συμπολιτών μας μουσουλμάνων.
Ελπίζουμε με τον καιρό να το αντιλαμβάνονται αυτό όσο το δυνατόν περισσότεροι. Δεν είναι τυχαίο ότι χιλιάδες πλέον παιδιά από την μειονότητα επιλέγουν να σπουδάζουν στα δημόσια δημοτικά σχολεία και όχι στα μειονοτικά δημοτικά. Και πολλοί μειονοτικοί γυρίζουν την πλάτη στους προπαγανδιστές, που όλα τα βλέπουν αρνητικά στη χώρα μας.