Μικροκομοτηναίικα 06-11-2024

Ανεπανόρθωτο πλήγμα έχει υποστεί η τοπική μας κτηνοτροφία αφού αποδεκατίστηκαν πολλά κοπάδια λόγω της εξάπλωσης του ιού της ευλογιάς των αιγοπροβάτων, σφαγιάστηκαν από τις αρμόδιες υπηρεσίες, ώστε να αποφευχθεί η εξάπλωση της ασθένειας.
Ένας νομός που έσφυζε από ζωή στο παρελθόν με τις πολλές κτηνοτροφικές μονάδες οι οποίες βέβαια συρρικνώθηκαν τα τελευταία χρόνια, αλλά και αυτές οι λίγες που έμειναν ακόμα με την εμφάνιση του ιού και τα μέτρα πρόληψης εξαφανίζονται εντελώς.
Σε τέτοιο σημείο μάλιστα που ουδείς γνωρίζει αν η επόμενη μέρα θα είναι η ίδια για την κτηνοτροφία στη Ροδόπη, πόσο δεν μάλλον στον Έβρο που σχεδόν εξαφανίστηκαν οι υπάρχουσες μονάδες. Και φυσικά οι τιμές στα αμνοερίφια ήδη έφθασαν τα 15 με 17 ευρώ στα κρεοπωλεία.
Τα αναφέρουμε όλα αυτά γιατί όπως μας λένε οι κτηνοτρόφοι από τη ζημιά δεν πρόκειται να βγάλουν κέρδος, παρόλο που η ελληνική πολιτεία ενεργεί με γρήγορες ταχύτητες μάλιστα, για να μπορέσουν να αποζημιωθούν στο 100% όλοι οι πληγέντες, ώστε να αναπληρώσουν τα κοπάδια τους.
Από αυτούς όμως άραγε πόσοι είναι διατεθειμένοι να το πράξουν και με τι κουράγιο να συνεχίσουν; Γιατί ακόμα και τα χρήματα να πάρουν αν δεν εξαφανιστεί πλήρως η ασθένεια δεν μπορούν να αναπληρώσουν τα κοπάδια τους και να αγοράσουν άλλα, πριν περάσει ένα εξάμηνο.
Και για να αποδώσει μία νέα μονάδα χρειάζεται τουλάχιστον δύο με τρία χρόνια. Πόσοι όμως την οικονομική αντοχή να το πράξουν, αλλά και την ψυχολογική διάθεση να συνεχίσουν. Μήπως θα πρέπει να υπάρξουν προγράμματα στην κτηνοτροφία και για νέους που θέλουν να ασχοληθούν με το επάγγελμα;

Οι μικρές κτηνοτροφικές μονάδες γενικότερα στην Ελλάδα αλλά και στην περιοχή μας, γίνονται από το μεράκι και την αγάπη πολλές φορές αυτών των ανθρώπων για τα ζωντανά τους.
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις κτηνοτρόφων που μας εκμυστηρεύονται, ότι πηγαίνουν ακόμα στα άδεια μαντριά τους και κλαίνε για το ζωικό κεφάλαιο που έχει χαθεί, πέραν του μεγάλου οικονομικού κόστους και της οικονομικής δυσχέρειας να ανταπεξέλθουν πλέον για κάποιους μήνες.
Ακόμα και με τις αλλαγές που θα πρέπει να κάνει ο καθένας στη ζωή του για να επιβιώσει, αφού το βάρος των οικονομικών τους δραστηριοτήτων οικογενειακά το είχαν ρίξει στα αγαπημένα τους ζώα, αναπτύσσοντας και μια σχέση αγάπης με αυτά.
Δουλειά που τους απασχολούσε καθημερινά πολλές ώρες, ενώ τώρα λυπούνται σαν να έχασαν ένα δικό τους άνθρωπο και προσπαθούν να βρουν τις ισορροπίες για τις μεγάλες αλλαγές που πρέπει να κάνουν στη ζωή τους και τις αποφάσεις που πρέπει να λάβουν.
Και ο πόνος της απώλειας δεν εστιάζεται μόνο στους κτηνοτρόφους, αλλά το ίδιο συναίσθημα ακριβώς συναντάμε και όταν κάποιοι επιχειρηματίες αναγκάζονται να βάλουν λουκέτο στις επιχειρήσεις τους με χρέη, μετά από πολλά χρόνια, γιατί δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν.
Επιχειρήσεις που είχαν ρίξει το 100% το βάρος της ζωής τους και τις αισθάνονταν σαν παιδιά τους. Επιχειρηματικές πρωτοβουλίες που δημιουργήθηκαν με πολύ δουλειά και κόπο, μεράκι και αγάπη και αισθάνονται κυριολεκτικά πόνο όταν τα χάνουν όλα αυτά.
Είναι μία άλλη πτυχή του δράματος που αντιμετωπίζουν πολλές οικογένειες κτηνοτρόφων, που ίσως περνάει στην αθέατη πλευρά, πέραν από την καταστροφή, τα νούμερα, τους αριθμούς, τις στατιστικές και τις αποζημιώσεις, για όσους χάνουν τη δουλειά τους και δεν έχουν και εναλλακτικές λύσεις πλέον στη ζωή τους.

Πως μπορεί να χαρακτηρίσει κάποιος το γεγονός που επικρατεί στις εσωκομματικές εκλογές σχεδόν όλων των κομμάτων εξουσίας, αφού το έχει εφαρμόσει ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ, αλλά και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ για την ανάδειξη νέων προέδρων, δίνοντας τη δυνατότητα και το δικαίωμα την τελευταία στιγμή να προσέρχονται αρκετοί ψηφοφόροι στην κάλπη, με το πενιχρό αντίτιμο των 3 ευρώ;
Και μάλιστα ένας ικανοποιητικός αριθμός ψηφοφόρων που μπορεί να επηρεάσει το τελικό αποτέλεσμα, αφού με 3 ευρώ και μια υπογραφή σε ένα έγγραφο που δεν διαβάζει συνήθως, αλλά το αποδέχεται και ασπάζεται τις ιδέες του κόμματος, αποκτά το δικαίωμα ψήφου.
Μόνο λοιπόν ως την απόλυτη κομματική ξευτίλα και στρουθοκαμηλισμό μπορούμε επιεικώς να το χαρακτηρίσουμε, όταν πιστεύουν και εκτιμούν κάποιοι ότι με ένα 3ευρο και μία υπογραφή εν ήδη μανιφέστου σε ένα έγγραφο, δήθεν γίνονται μέλη ενός κόμματος στο παρά πέντε.
Παράδειγμα πρόσφατο οι εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη προέδρου στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ στη Ροδόπη, που την πρώτη Κυριακή προσέτρεξαν στις κάλπες πλήθος από μεταφερόμενους κυριολεκτικά ψηφοφόρους, φέρνοντας πρώτη δύναμη το Χάρη Δούκα.
Ενώ τη δεύτερη Κυριακή που δεν ακολούθησαν αυτή τη διαδικασία των μεταφερόμενων ψηφοφόρων, αφού αντιλήφθηκαν ότι δεν βγαίνει ο εκλεκτός τους, πρώτος αναδείχθηκε ο νυν πρόεδρος Νίκος Ανδρουλάκης.

Όσο για το ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ όλοι θυμούνται ότι πριν φύγουν οι σύντροφοι της Νέας Αριστεράς, τα μέλη της οργάνωσης του δήμου Ιάσμου ήταν εκατοντάδες και χρειάστηκαν πολλές κάλπες για να ψηφίσουν, όπως τα δρομολόγησε ο βουλευτής Οζγκιούρ Φερχάτ, στην κόντρα του τότε με την ομάδα Χαρίτου.
Αλλά εξαφανίστηκαν μάλλον την επομένη οι εκατοντάδες συνειδητοί αριστεροί σύντροφοι, αφού δεν συμμετείχαν πουθενά. Ψηφοφόροι των 3 ευρώ, που πολλοί συνηθίζουν την επόμενη φορά ενδεχομένως να ψηφίζουν άλλο κόμμα κι άλλον αρχηγό, ή να αλλάξουν μετερίζι.
Θα έρθουν τώρα όμως να ψηφίσουν άραγε για συμμετοχή στο επικείμενο συνέδριο της Νέας Αριστεράς; Είναι εγγεγραμμένα μέλη του νέου κόμματος τόσο συνειδητοποιημένοι που είναι; Θυμούνται άραγε και οι ίδιοι σε ποιο κόμμα είναι εγγεγραμμένοι και τους θεωρούν μέλη τους;
Ένα σοβαρό κόμμα όμως αποκτά με την ιδεολογία του στελέχη και εγγεγραμμένα μέλη πριν αρκετούς μήνες από την κάθε ψηφοφορία του και όχι στο παρά πέντε για να δημιουργούνται τέτοιες τραγελαφικές καταστάσεις.
Το ίδιο παλαιότερα συνέβαινε και σε άλλα κόμματα που υπήρχαν μεταφερόμενοι οπαδοί της τελευταίας στιγμής και συνήθως κάποιο μεγαλοστέλεχος πλήρωνε το αντίτιμό τους ακόμα και των τριών ή δύο τότε ευρώ, για να ψηφίσουν τον εκλεκτό του.
Στόχος ήταν, ο ίδιος που κινούσε αυτά τα νήματα να μπορέσει να έχει καλύτερες προσβάσεις στα κεντρικά του κόμματος. Η απόλυτη κομματική ξευτίλα, γιατί όποιος πιστεύει και ασπάζεται την ιδεολογία και τις θέσεις ενός κόμματος, αυτό θα πρέπει να το πράττει συνειδητά και όχι την τελευταία στιγμή, για να κάνει τα χατίρια κάποιων.