Μικροκομοτηναίικα 29-11-2024

Πολύ μεγάλες διαστάσεις έχει λάβει πλέον ο ιός της ευλογιάς τον αιγοπροβάτων στην περιφέρεια ΑΜΘ, με σημαντικές απώλειες στο ζωικό κεφάλαιο, την κτηνοτροφία, την τοπική οικονομία, αλλά ακόμα και στην αγορά γάλακτος και κρεάτων.
Η κατάσταση μάλλον είναι μη ελεγχόμενη και εγείρονται βασικά ερωτήματα χειρισμού, συνεργασιών και αναποτελεσματικότητας. Έγιναν άραγε όλες οι απαραίτητες ενέργειες για να μην εξαπλωθεί ο ιός και επαρκούσε το προσωπικό για να τηρηθούν οι κανόνες ασφάλειας;
Εφαρμόστηκαν τα προβλεπόμενα μέτρα από πολλούς ή όχι; Υπήρχε επαρκής έλεγχος με ένα υποστελεχωμένο προσωπικό που έχει κτηνιατρική υπηρεσία για ένα τόσο μεγάλο πρόβλημα και ακούστηκαν οι εκκλήσεις τους για προσλήψεις;
Οι υπηρεσίες που ανέλαβαν τα ενταφιάσουν όλα αυτά τα πρόβατα τήρησαν όλους τους κανόνες; Οι τάφροι απολύμανσης λειτούργησαν από την αρχή για να αποφύγουν την εξάπλωση και τη γρήγορη διασπορά;
Ερωτήματα που σαφώς θα μείνουν αναπάντητα, ειδικά τώρα που πήρε μεγάλες διαστάσεις κι οι κτηνοτρόφοι έχουν κουραστεί κυριολεκτικά να τηρούν τα μέτρα χωρίς να έχουν έσοδα από το γάλα και τα αρνιά, ενώ άλλοι περιμένουν τις αποζημιώσεις.
Και το τραγικό είναι ότι η καταστροφή ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί, αφού μόνο χθες στη Ροδόπη θανατώθηκαν 800 πρόβατα, ενώ ο συνολικός αριθμός στο νομό μας υπερβαίνει τα 11.000. Και να σκεφθεί κανείς ότι θα πρέπει να περάσει ένα εξάμηνο χωρίς νέα κρούσματα, για να το αναπληρώσει το κοπάδι του κάποιος.
Πόσες από τις κτηνοτροφικές εκμεταλλεύσεις που αποδεκατίστηκαν στην περιοχή μας θα ξαναλειτουργήσουν, όταν αντί να περιοριστεί η κατάσταση με την εξάπλωση του ιού, βρισκόμαστε πάλι δυστυχώς στο σημείο μηδέν και ουδείς γνωρίζει πότε θα σταματήσει; Η κτηνοτροφία στην ΑΜΘ έχει υποστεί πολύ βαρύ πλήγμα.

Με την καύση των ξύλων για τη θέρμανση και την ταυτόχρονη πτώση των ανέμων, έχουμε την εμφάνιση της αιθαλομίχλης που επιβαρύνει την υγεία μας, ιδιαίτερα στην Ορεστιάδα και την Κομοτηνή επισημαίνουν τα Καιρικά Νέα Θράκης με βάση τους μετρητές που διαθέτουν.
Ζητώντας βέβαια να υλοποιηθεί όσο το δυνατόν γρήγορα το παρατηρητήριο περιβάλλοντος , για να υπάρχουν ακριβέστερες μετρήσεις για την ρύπανση της ατμόσφαιρας στην περιφέρειας μας. Και ήδη για αυτό συνεργάζονται και με καθηγητές του ΔΠΘ.
Το ζήτημα είναι όμως όχι να επισημαίνουμε μόνο και να μετράμε τη ρύπανση της ατμόσφαιρας από τις ξυλόσομπες, τα τζάκια, που ο καθένας καίει ότι θέλει ανεξέλεγκτα, αφού βλέπουμε ακόμα και σε πολυκατοικίες μέσα στην πόλη να καπνίζουν πολλά φουγάρα.
Φουγάρα όχι μόνο από την ταράτσα για να πηγαίνει ο καπνός πάνω, αλλά και από τους κάτω ορόφους ακόμα αφού πλέον ο καθένας επιλέγει το δικό του σύστημα θέρμανσης. Σε αυτή την άναρχη όμως κατάσταση δεν θα πρέπει να μπουν κανόνες και μέτρα, που να διασφαλίζουν και την υγεία των συμπολιτών μας;
Από την άλλη βέβαια θα πρέπει να επισημάνουμε ότι άλλοι είναι οι φταίχτες με την ενεργειακή φτώχεια που μας έχουν οδηγήσει, με τα πανάκριβα καύσιμα και το πετρέλαιο, που είχαν ως επακόλουθο να σταματήσουν πολλοί την κεντρική θέρμανση, που είχε λιγότερη ρύπανση.

Υπάρχει βέβαια ακόμα μια μεγάλη μερίδα πολιτών και συμπολιτών μας, που καλούνται με τα πενιχρά τους εισοδήματα να αντέξουν το μεγάλο κόστος της θέρμανσης. Και εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν.
Συνεπώς μεγάλη ευθύνη σε αυτό φέρει και η πολιτεία. Και να και μη βιαστούν να πουν κάποιοι ότι τις τιμές τις κανονίζει η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας και οι κανόνες έρχονται από την ΕΕ.
Γιατί τα δυτικοευρωπαϊκά κράτη εδώ και δεκαετίες μάλιστα χρησιμοποιούν και φυσικό αέριο, αλλά και το κόστος της θέρμανσης τους είναι πολύ πιο χαμηλό σε σχέση με τη χώρα μας, ενώ έχουν χειμώνες με πολύ πιο χαμηλές θερμοκρασίες.
Άρα λοιπόν κάποιο σκόπιμο λάθος συμβαίνει στο βασίλειο της «Δανιμαρκίας», που επιμένει να μας χαρατσώνει με τον πιο ακριβό ειδικό φόρο κατανάλωσης καυσίμων, σαν την ιερή αγελάδα, με διπλάσιο ποσοστό από το μέσο όρο της ΕΕ.
Συνεπώς μπορεί να υπάρχουν συμπολίτες μας που λειτουργούν με αυτόν τον τρόπο μη λαμβάνοντας υπόψη την υγεία των άλλων πολιτών, αλλά υπάρχει και η κεντρική πολιτεία που έχει τη βαριά ευθύνη, αλλά και κωφεύει για να βρει λύσεις, ώστε να έχουν πρόσβαση όλοι στη φθηνή ενέργεια για να ζεσταθούν.
Και αν όλα αυτά είναι η αρχή του φαινομένου με τις επιλογές που κάνει ο καθένας, σαφώς με την πάροδο του χρόνου τα πράγματα θα γίνουν πολύ πιο χειρότερα στο μέλλον. Ενώ υποτίθεται προστατεύουν και το περιβάλλον.

Στα μανταλάκια έβγαλε με την έκδοση του νέου της βιβλίου η πρώην καγκελάριος της Γερμανίας τρεις πρώην Έλληνες πρωθυπουργούς, Σαμαρά, Παπανδρέου και Τσίπρα, για τις συμφωνίες που γίνονταν τότε ενόψει της επιβολής των επώδυνων μνημονίων, για να αποφευχθεί η χρεοκοπία της χώρας μας.
Που προσπαθούσε να βολιδοσκοπήσει ποιος θα μπορούσε να τρέξει γρήγορα τα μέτρα που χρειάζονταν για να επανέλθει η οικονομία στα κανονικά της. Διακαής της πόθος βέβαια είναι πρώτον να διαφημιστεί για τις ενέργειες της και να πουλήσει το βιβλίο της περισσότερα αντίτυπα.
Και εξάλλου μετά την αποχώρηση της δεν την νοιάζει να εκθέτει και πρόσωπα, ούτε να νιώθει τύψεις γιατί καταστράφηκε η χώρα μας, η οικονομία, η επιχειρηματικότητα και οι πολίτες, ενώ την μεγαλύτερη ευθύνη για τη λάθος συνταγή εξόδου από τα μνημόνια της έφερε η ίδια με τον τότε υπουργό οικονομικών της.
Από την άλλη βέβαια ενδιαφέρον παρουσιάζει η κριτική που ασκεί στους τρεις πρώην πρωθυπουργούς μας. Αφού αναφέρει ότι ο πιο συνεργάσιμος για να επιβληθούν τα μνημόνια και μάλιστα το τρίτο που ήταν και το πιο επώδυνο, ήταν ο Αλέξης Τσίπρας. Παρόλο που προχώρησε τότε στο περιβόητο δημοψήφισμα, που το όχι τελικά μετατράπηκε σε ναι.
Όσο για τον Γιώργο Παπανδρέου με βάση την κριτική της, που δεν χωράει καμιά αμφιβολία βέβαια ότι ήθελε να τον υποβαθμίσει, γράφει ότι μάλλον δεν κατάλαβε και τι συνέβαινε, αλλά και ποια ήταν η κατάσταση της χώρας.
Και για τον Αντώνη Σαμαρά φαίνεται ότι ήταν συνεργάσιμος, αλλά ανεπαρκής για να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Αλήθεια πόση υποτέλεια κρύβουν μέσα τους όλα αυτά και τι εθνική υπερηφάνεια να νιώσει κάποιος όταν χρειάζεται να διαπραγματευτεί όχι σε επίπεδο θεσμών της ΕΕ, αλλά στα …υπόγεια με μία καγκελάριο μιας χώρας;
Ενώ υπήρχαν πλήρως θεσμοθετημένα όργανα της ΕΕ που θα μπορούσε να χειριστούν το ζήτημα, γιατί η Ελλάδα δεν ήταν καμιά «μπανανία», αλλά ένα δημοκρατικό κράτος έστω και μικρό και οικονομικά αδύναμο. Και τη λανθασμένη της συνταγή για την έξοδο από την κρίση δυστυχώς την πληρώνουμε ακόμα με βαρύ τίμημα.