Η βία δεν είναι μόνο προϊόν φυλετικής καταπίεσης

Μήνυμα κατά της βίας εξέδωσε ο σύλλογος γυναικών Ν. Ροδόπης επισημαίνοντας ότι οι γυναίκες του νομού συνειδητοποιούν όλο και περισσότερο τις πραγματικές αιτίες της γυναικείας ανισοτιμίας. Κατανοούν ότι πρέπει να χειραφετηθούν από τις ιδέες της φυλετικής καταπίεσης, που είναι υπαρκτή, και να αγκαλιάσουν τις ιδέες της ταξικής καταπίεσης που περιλαβαίνει και τη φυλετική, σαν ουσιαστική αιτία της γυναικείας ανισοτιμίας. «Μέσα από αυτή τη διαδικασία συνειδητοποιούν την ανάγκη,  να αγωνιστούν συσπειρωμένες στην   κοινωνική συμμαχία του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΥ, της ΠΑΣΕΒΕ, του ΜΑΣ και της ΟΓΕ και να διεκδικήσουν τον άλλο δρόμο ανάπτυξης. Με το λαό στην εξουσία, ο οποίος θα υπερασπίζεται και θα διευρύνει κατακτήσεις και δικαιώματα, θα ικανοποιεί τις συνεχώς αυξανόμενες λαϊκές ανάγκες, θα ανοίξει το δρόμο για την ουσιαστική ισοτιμία και απελευθέρωσή των γυναικών.

Το ζήτημα της βίας είναι πρώτα απ' όλα ταξικό, στενά δεμένο με την εκμεταλλευτική κοινωνία, τις αξίες και τις αρχές που επικρατούν στο καπιταλιστικό σύστημα. Συνεπώς έχει συγκεκριμένες πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές αιτίες και εκφράζεται με πολλούς τρόπους. Η γυναίκα, σ' αυτές τις εκμεταλλευτικές κοινωνίες, παρά αυτά που λέγονται, είναι ανισότιμη στην εργασία και στην κοινωνία και είναι φυσικά πιο εκμεταλλεύσιμη και φτηνή εργατική δύναμη.

Συνεπώς μιλώντας για την βία κατά των γυναικών, είναι ανάγκη  να μπει στο προβληματισμό μας, ολόκληρη η διάσταση του κοινωνικού φαινομένου της βίας, της οποίας  μια μορφή αποτελεί η φυλετική καταπίεση, που έχει  διάφορες εκφράσεις , όπως π. χ σεξουαλική βία, ενδοοικογενειακή βία, που βέβαια τις καταδικάζουμε απερίφραστα. Η φυλετική βία όμως είναι κι αυτή άρρηκτα δεμένη με την ταξική κοινωνία. Άρα όταν μένουμε μόνο σ΄ αυτή τη μορφή βίας, τότε προσπερνάμε το γεγονός ότι οι οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες μέσα σε μια ταξική κοινωνία, καθιστούν την γυναίκα πολίτη β' κατηγορίας φτηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό, δέσμια σε προσωπικές και οικογενειακές σχέσεις παθογόνες για την ίδια και τα παιδιά της.. Αποκρύπτουμε συνειδητά  την ουσία του προβλήματος. που είναι στην καπιταλιστική κοινωνία η μη εξασφάλιση προϋποθέσεων οικονομικής και κοινωνικής ανεξαρτησίας για την συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών.

Ποικίλες είναι οι μορφές βίας που υφίστανται οι γυναίκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων: Η ανεργία και η απειλή της, οι απολύσεις στον ιδιωτικό αλλά και στο δημόσιο τομέα, που θύματα έχουν ακόμα και εγκύους, στα συμφωνητικά με τα οποία η εργοδοσία δεσμεύει τις εργαζόμενες να μη δημιουργήσουν οικογένεια, η «μαύρη» ανασφάλιστη εργασία, η εξίσωση των ορίων συνταξιοδότησης και η κατάργηση της πρόωρης συνταξιοδότησης των μητέρων με ανάπηρο ή ανήλικο παιδί.

Η γυναίκα είναι το μεγάλο θύμα της ανεργίας, της μερικής απασχόλησης και των ελαστικών μορφών εργασίας που υποκαθιστά με την προσωπική της ενασχόληση τις ευθύνες του κράτους για κοινωνική φροντίδα και προστασία και δεν μπορεί να αποκρούσει ατομικά βίαιες συμπεριφορές στις κοινωνικές σχέσεις που διαμορφώνονται από τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. στα πλαίσια και της πολιτικής της Ε.Ε. διατηρούσαν και διατηρούν σταθερά στο προσκήνιο το ζήτημα της φυλετικής βίας, προκειμένου να καλλιεργούν στη συνείδηση των γυναικών, την άποψη πως η ανισοτιμία έχει αποκλειστικά φυλετικά αίτια και όχι ταξικά. Πως η διαχωριστική γραμμή βρίσκεται ανάμεσα στα δύο φύλα, και όχι ανάμεσα στα μονοπώλια και το λαό».