Ταξίδι αναμνήσεων για τους πρώτους εισακτέους της Νομικής Σχολής

Με τη χαρά μικρού παιδιού επέστρεψαν στο τόπο του «εγκλήματος» εκεί που έκαναν τα πρώτα τους βήματα ως ενήλικες, εκεί που αγάπησαν για πρώτη φορά και είχαν την πρώτη τους επαφή με τη νομική επιστήμη. Ο λόγος για τους πρώτους φοιτητές του ΔΠΘ, οι οποίοι εισήλθαν στη Νομική Σχολή το 1974. Η πρώτη φουρνιά μαζί με τις επόμενες τους εισαχθέντες των ετών 1975, 1976 και 1977 έδωσαν το ραντεβού και πάλι στην Κομοτηνή, πραγματοποιώντας την υπόσχεση τους,  να διατηρούν τις σχέσεις του, όσα χιλιόμετρα και αν τους χωρίζουν. Η  συνάντηση των αποφοίτων πραγματοποιήθηκε το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος στην Κομοτηνή, με το ραντεβού να δίνεται στην πανεπιστημιούπολη στο αμφιθέατρο της Νομικής Σχολής. Εκεί κατέφθαναν ένας - ένας ή με παρέα το απόγευμα του Σαββάτου, οι απόφοιτοι της Νομικής Σχολής, που αγκαλιάζονταν με τους πρώην συμφοιτητές τους, γεμάτοι συγκίνηση.  

«ΠΕΘΥΜΗΣΑΜΕ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟ»

Η τελευταία φορά που βρέθηκαν ήταν το 2004. Οκτώ χρόνια μετά συναντήθηκαν και πάλι γιατί απλά, «πεθυμήσαμε ό ένας τον άλλο», είπε ο Ξανθιώτης Θανάσης Ξυνίδης εισακτέος το 1974 στη Νομική σχολή του ΔΠΘ. Ήταν μία πρόβα τζενεράλε, ενόψει της συνάντησης που προγραμματίζεται το 2014, οπότε και σχεδιάζεται η διοργάνωση μίας μεγάλης γιορτής για τα 40 χρόνια λειτουργίας του πανεπιστήμιου της Θράκης, ανέφερε. Η ανυπομονησία, ο τρόπος που υποδέχθηκε ο ένας το άλλον, επιβεβαίωσαν τον εκπληκτικό δέσιμο που έχουν ακόμα και σήμερα, οι φοιτητές του 1974 και 1975 της Νομικής Σχολής. «Είμαστε σαν τους Εβραίους», είπε χαριτολογώντας ο Θανάσης Ξυνίδης εξηγώντας ότι πρώτα «είμαστε Δημοκρίτειοι του 1ου και 2ου έτους και μετά οτιδήποτε άλλο». «Ήταν μια ευκαιρία να βρεθούμε γιατί είχαμε καιρό να βρεθούμε και το παράξενο είναι ότι ιδιαίτερα τα δύο πρώτα έτη έχουμε ένα καταπληκτικό δέσιμο μέχρι και σήμερα. Δεν υπάρχει περίπτωση να πάμε κάπου που να ξέρουμε ότι είναι κάποιος από αυτά τα έτη και να μην πάμε να τον βρούμε». 

ΕΦΑΓΑΝ ΣΤΗ ΛΕΣΧΗ ΣΙΤΙΣΗΣ ΧΟΥΤΟΥ

Το τριήμερο της παραμονής τους στην Κομοτηνή, οι πρώην φοιτητές του ΔΠΘ έφαγαν στη λέσχη σίτισης Χούτου όπου μάλιστα κατέβαλαν και το αντίστοιχο αντίτιμο που προβλέπεται, δοκιμάζοντας παστίτσιο και κοκκινιστό. Ελήφθησαν οι παρουσίες, για να διαπιστωθούν οι παρόντες και  έγινε μία συνεδρίαση παρατάξεων, όπως γίνονταν στο παρελθόν. Με διάθεση να γελάσουν, να θυμηθούν τα παλιά και να συσφίξουν τις σχέσεις τους, βρέθηκαν και πάλι στο αμφιθέατρο όπου αποφάσισαν να πάρουν πρωτοβουλίες, που θα ενώνουν τους φοιτητές του ΔΠΘ. Αυτό που πρότεινε ο Θανάσης Ξυνίδης είναι η δημιουργία συλλόγου αποφοίτων του ΔΠΘ, με έδρα τη Κομοτηνή και με μέλη περιφερειακά σε όλη την Ελλάδα. Ο σύλλογος φυσικά δε θα απευθύνεται μόνο στους αποφοίτους των δύο πρώτων ετών της Νομικής, αλλά σε όλους όσοι σπούδασαν σε αυτό το πανεπιστημίου. 

ΤΑΞΙΔΕΨΑΝ ΑΠΟ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ 

Πάντως από όλα τα μέρη της Ελλάδας, ταξίδεψαν στην Κομοτηνή, για το αντάμωμα της Νομικής Σχολής. Ο Βασίλης Πανδής, δικηγόρος στη Θεσσαλονίκη είναι ένας από αυτούς. Έζησε πέντε συναρπαστικά χρόνια στην Κομοτηνή, όπου πρωτοήρθε το 1975 και συγκινημένος μίλησε στο «Χ», για την εμπειρία της φοιτητικής ζωής. «Τότε η Κομοτηνή ήταν μια μικρή επαρχιακή πόλη με παλιά σπίτια, με μια πλατεία. Με το «Ελιζέ» σαν καφετέρια, μια καφετέρια στο Δημόκριτο το ξενοδοχείο, την «Νυχτερίδα» σαν ταβέρνα. Αυτά ήταν τα στέκια μας  μαζί με τη ντισκοτέκ «Βράχος» που ήταν κοντά στη σχολή. Ήταν μια δύσκολη εποχή γιατί μόλις βγαίναμε και από την χούντα τότε και με τα επεισόδια με τη γείτονα χώρα, όλοι ήμασταν φιλύποπτοι. Ήμασταν ανήσυχοι γιατί φεύγαμε και πολύ μικροί από τα σπίτια μας, αλλά εδώ μας υποδέχτηκαν καλά οι κάτοικοι, αγαπηθήκαμε, αγαπήσαμε και ζήσαμε απίστευτες στιγμές». Ο ίδιος εξομολογήθηκε ότι δεν χάνει ευκαιρία να επισκέπτεται την Κομοτηνή, αφού ακόμα και σήμερα διατηρεί φιλικούς δεσμούς με παλιούς του συμφοιτητές και άνθρωπους που γνώρισε την εποχή εκείνη. 

ΖΩΝΤΑΝΕΣ ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ 

Απόφοιτη της Νομικής Σχολής το 1984, αφού εισήχθη το 1979, η Καίτη Κανέλα δικηγόρος στα Ιωάννινα, δεν μπορούσε παρά να βρίσκεται στην Κομοτηνή για το μεγάλο αντάμωμα των αποφοίτων του ΔΠΘ.  Ζήσαμε τα καλύτερα μας χρόνια, είπε σημειώνοντας «έχουμε αλλάξει πολύ φυσιογνωμικά, αλλά κρατάμε αναμνήσεις, δυνατές φιλίες, σχέσεις και επαγγελματικές αλλά περισσότερο ανθρώπινες, μπορούμε με ένα τηλέφωνο να βρεθούμε σε όλη την Ελλάδα». Επιστρέφοντας μετά από χρόνια στη Κομοτηνή, οι  μνήμες ζωντανεύουν και πάνε χρόνια πίσω, στα ξενύχτια του διαβάσματος και της διασκέδασης, τις φιλίες, ακόμα και την αγωνία των εξετάσεων. «Ήμασταν λίγα παιδιά και ήμασταν όλα δεμένα, μια παρέα. Έχουμε τις καλύτερες αναμνήσεις από την πόλη της Κομοτηνής, είναι μια πολύ ζεστή φιλόξενη πόλη και με πολλούς καλούς ανθρώπους που μας αγκάλιασαν».  

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΣΤΗΝ ΚΟΜΟΤΗΝΗ 

Με καταγωγή από την Κρήτη και με έδρα την Αθήνα, η Ιωάννα Μωραϊτάκη, δεν έχει παρά να θυμάται τις ομορφότερες στιγμές της ζωής της στην Κομοτηνή. Εισήχθη το 1974 στη Νομική Σχολή του ΔΠΘ και ήταν η πρώτη φορά που βρέθηκε εκτός Κρήτης,  όταν έφτασε για τις σπουδές στη μακρινή Ροδόπη. «Ήταν τα ωραιότερα χρόνια της ζωής μας, αυτά που περάσαμε. 

Είμαστε πάρα πολύ δεμένοι και αυτό φαίνεται γιατί μαζευόμαστε συνέχεια. Ήρθαμε σε μια πόλη και  ήταν για μένα η πρώτη φορά που έβγαινα έξω από το νησί μου. Η Κομοτηνή τότε ήταν πολύ πίσω, όμως ήταν πολύ φιλικοί μαζί μας οι κάτοικοι. Μας αγκάλιασαν, μας βοήθησαν, ζήσαμε μια πραγματικά πολύ όμορφη φοιτητική ζωή».  Μα καταγωγή από τη Χαλκιδική, ο Βαγγέλης Μαυρουδής, στα πρώτα χρόνια λειτουργίας του Πανεπιστημίου εργάζονταν σε μία δημόσια υπηρεσία στην Κομοτηνή. Με το άνοιγμα της σχολής αποφάσισε να δώσει εξετάσεις, στις οποίες πέτυχε και τελικά εισήχθη. Αν και μεγαλύτερος κατά πολλά χρόνια από τους συμφοιτητές του, κατάφερε να δέσει με μαζί τους και να ζήσει πέντε υπέροχα χρόνια. «Συνέχισα στην ίδια υπηρεσία με μετάταξη, επειδή δεν μπόρεσα να μπω τότε που έπρεπε γιατί ήθελαν χαρτιά κοινωνικών φρονημάτων και τέτοια. Με αγκάλιασαν τα παιδιά και είμαι πολύ συγκινημένος που είμαι πάλι ανάμεσα τους, τότε που μπήκα εγώ είχα σχεδόν 20 χρόνια διαφορά ηλικίας από αυτούς εδώ, αλλά δέσαμε». 

ΟΙ ΟΙΚΟΔΕΣΠΟΤΕΣ 

Από τους πρώτους φοιτητές του ΔΠΘ ήταν και ο σημερινός καθηγητής του τμήματος Θεοχάρης Δαλακούρας. Στο τριήμερο αντάμωμα ήταν από τους οικοδεσπότες και με μεγάλη χαρά υποδέχθηκε τους παλιούς του συμφοιτητές σε ένα ταξίδι αναμνήσεων. «Η μεγάλη χαρά είναι να ξαναβρίσκεις άτομα από μια εποχή που τείνει να ξεχαστεί, δεν ξεχνάμε όμως τίποτα.  Είναι θαυμάσια εμπειρία, όμορφες στιγμές γιατί μας ένωναν, ήμασταν λίγοι φοιτητές, το πρώτο έτος ήταν τότε 150 άτομα το 1974 και το 1975 είχαμε έρθει 300 περίπου. 

Επομένως μιλάμε για λίγα άτομα σε μια πόλη που ήταν πολύ μικρότερη, με πολύ μικρότερες αναφορές και αντοχές, ήταν εξαιρετικές εμπειρίες». 

Το 1975 εισήχθη στη Νομική Σχολή και η Ισμήνη Στεργιαννίδου, σήμερα λέκτορας του ΔΠΘ. Ανήκει στην πρώτη φουρνιά των νέων που μετέτρεψαν την Κομοτηνή στην ζωντανή φοιτητούπολη που είναι σήμερα. «Ζήσαμε μια ατμόσφαιρα ανεπανάληπτη, όλα τα φοιτητικά μας χρόνια, μεγαλώσαμε μαζί με το πανεπιστήμιο και εμείς. 

Η επαφή που είχαμε μεταξύ μας όλοι ήταν κάτι που νομίζω δύσκολα μπορεί να συναντήσει κανείς και στις μέρες μας αλλά και στις άλλες σχολές. Ίσως αυτός είναι ο λόγος που όλο και πιο πολλές φορές θέλουμε να συναντιόμαστε παρότι έχουν περάσει τόσα πολλά χρόνια από τότε που φύγαμε από αυτή την σχολή. Νομίζω ότι μας έχει στιγματίσει όλους αυτό το πανεπιστήμιο και γιατί όχι είναι κομμάτι, το καλύτερο κομμάτι της ζωής μας».