Κωνσταντινίδης Χρήστος: «Ο ψυχολόγος δεν αντικαθιστά το φίλο, παρέχει επιστημονική συμβουλή»

Παρέχεται ψυχοθεραπεία, συμβουλευτική ειδικές τιμές σε άνεργους και φοιτητές.
Στήριξη για θέματα που αφορούν, τις οικογενειακές σχέσεις και τις συναισθηματικές, την αντιμετώπιση του άγχους, φοβίας, κατάθλιψης, διαταραχές πανικού, την αυτογνωσία...

Γραφείο στην οδό Αποστόλου Σούζου 8, τηλέφωνο επικοινωνίας για ραντεβού 2531050036, 6937229077


Συμβουλευτική γονέων, εφήβων και παιδιών με προβλήματα οικογενειακά, συναισθηματικά και συμπεριφοράς. Προβλήματα συζυγικών και διαπροσωπικών σχέσεων, επαγγελματικής σταδιοδρομίας και εργασιακών σχέσεων άπτονται του αντικειμένου του ψυχολόγου που αναλαμβάνει να στηρίζει τα άτομα που προσφεύγουν στην επικοινωνία μέσα από συνεδρίες για την διαχείριση καταστάσεων που τους κάνουν να ασφυκτιούν. Εμείς προσεγγίσαμε ένα νέο επιστήμονα γνωστό από την αρθρογραφία του στις στήλες του  «Χ» τον Χρήστο Κωνσταντινίδη, γιο του Νίκου Κωνσταντινίδη και της Ελένης Σαρηγιάννη  και μιλήσαμε μαζί του στον όμορφο χώρο που δημιούργησε στην πόλη μας επί της οδού Αποστόλου Σούζου 8. Απόφοιτος Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, της Φιλοσοφικής Σχολής ανήκει στην γενια εκείνη των νέων επιστημόνων που όπως θα πει δεν υπήρξε δεύτερη σκέψη για να μην επιστρέψει στην Κομοτηνή να προσφέρει τις υπηρεσίες του.

 Το επάγγελμα του ψυχολόγου είναι κάτι πρωτόγνωρο για την πόλη κάποιοι το αντιμετωπίζουν με ταμπού, είναι κάτι νέο στην Κομοτηνή, οι περισσότεροι δεν το ξέρουν, είμαστε λίγοι από ότι ξέρω σ’ αυτό το επάγγελμα γιατί  είναι σχετικά κάτι καινούργιο και στην Ελλάδα και στην Κομοτηνή ειδικότερα. εντάξει Αθήνα – Θεσσαλονίκη είναι λίγο διαφορετικά τα πράγματα. Ο κόσμος το έχει μάθει περισσότερο με την πίεση π-ου δέχεται λόγω των καταστάσεων που βιώνουμε όλοι, της νέας κοινωνικής οικονομικής πραγματικότητας. Οι δουλειές απαιτούν περισσότερο χρόνο, οι οικογένειες κλυδωνίζονται οι γιαγιάδες που βοηθούσαν με τα παιδιά έχουν μειωθεί, τώρα οι γονείς πρέπει να κάνουν τα περισσότερα, τα διαζύγια έχουν αυξηθεί στην Ελλάδα τον τελευταίο καιρό και όλοι ψάχνουν έναν ενδιάμεσο κρίκο να ισορροπήσουν. Συνήθως αυτό τον ρόλο τον παίζει ο ψυχολόγος, είτε για τους μεγαλύτερους – είτε για τα νέα παιδιά.


Άρα αυτή την εποχή έχετε δουλειά.
-Ναι, η διαπίστωση είναι ότι ο κλάδος μας είναι από αυτούς που ανθίζει, αν και όλη η αγορά ακούμε ότι δεν είναι και στα καλύτερα της, οι ψυχολόγοι καλούνται να στηρίξουν τα περιστατικά που ανακύπτουν κι  έτσι υπάρχει αντικείμενο…

Αυτό σημαίνει ότι ο κόσμος εμπιστεύεται τον ψυχολόγο να μιλήσει ανοιχτά σε έναν άγνωστο για όσα τον απασχολούν πραγματικά;
-Το πιο δύσκολο είναι πάντα η πρώτη συνεδρία. Δηλαδή το να πάρει κάποιος την απόφαση να έρθει και να έρθει σχετικά συνειδητοποιημένος. Κάποτε έλεγαν ότι έχουν ένα φίλο να τα πούνε, εδώ δεν είναι ακριβώς έτσι. Δεν έρχεται κάποιος για παρηγοριά, έρχεται για κάποια επιστημονική συμβουλή. Αυτή είναι η διαφορά που απλά ο περισσότερος κόσμος δεν την ξέρει ακόμη. Συνήθως όσοι έρχονται στο πρώτο ραντεβού σφιγμένοι είναι αυτοί που στο τέλος είναι πιο απελευθερωμένοι, οπότε το δύσκολο είναι στο να έρθει κάποιος στον ψυχολόγο.  Η  κοινωνία είναι μικρή, απλά στα δικά μας μυαλά – σαν επαγγελματίες, έχουμε την λογική ότι το να πας σε κάποιον που είναι έστω και γνωστός σου φυσιογνωμικά, δεν σημαίνει ότι είναι κάποιος που θα πιεις ένα καφέ έξω και θα πει παραπάνω πράγματα από αυτά που ξέρει, είναι ένα γνωστικό αντικείμενο, κάποια πράγματα που ίσως και οι ίδιοι δεν τα ξέρουν – καλό θα είναι να τα ρωτήσουν. Το να πας σε ένα ψυχολόγο δεν σημαίνει απαραίτητα ότι πρέπει να κάνεις και μια συνεδρία, έρχονται πολλοί απλά για να ενημερωθούν κόσμος και απλά με ρωτάει, τι, πως, γιατί, τι είμαστε, αρκετά νέα πραγματικότητα.

Η πελατεία είναι περισσότερο γυναίκες, άνδρες ή δεν έχει σημασία αυτό; Οι νεότεροι άνθρωποι  επιλέγουν τους ψυχολόγους;
-Κατά βάση είναι γυναίκες και γυναίκες όλων των ηλικιών, από παιδιά 12-13 ετών που τα φέρνουν οι γονείς τους μέχρι εφήβους που έρχονται μόνοι τους και είναι και περισσότεροι, μέχρι γυναίκες 40-50 ετών που έχουν κάποια απορία, κάποια ερώτηση, κάποιο θέμα με τα παιδιά τους – με τον σύζυγο τους. Η ηλικία είναι κάτι πολύ ρευστό αν και είμαι αρκετά μικρός σε σχέση με αυτές τις ηλικίες, έχω συναντήσει άτομα μέχρι και 45 ετών.

Τι συζητούν κυρίως οι έφηβοι; Για την πίεση από το σχολείο, τους γονείς;
-Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό γιατί εμείς όταν ήμασταν στο σχολείο είχαμε πχ. 7 ώρες μάθημα και 3-4 ώρες φροντιστήριο και από εκεί και πέρα είχαμε αρκετό ελεύθερο χρόνο. Πλέον τα παιδιά μαθαίνουν αγγλικά από την 1η δημοτικού οπότε ο χρόνος είναι τόσο πολύ πιεσμένος που έχουν ξεχάσει τι σημαίνει ελεύθερος χρόνος. Είναι ένα θέμα σημαντικό. Λόγω των υπολογιστών και του διαδικτύου έχουν χάσει πολύτιμη προσωπική επαφή που την αναζητούν πολλά άτομα, δηλαδή έρχονται εδώ για να λύσουν δικές τους προσωπικές απορίες που ίσως δεν μπορούν να συζητήσουν ακόμη και με τους φίλους τους. Ζητάνε απλά ίσως και την γνώμη ενός μεγαλύτερου, ας πούμε κατά κάποιο τρόπο. Το να ρωτήσουν έναν άνθρωπο ο οποίος είναι λίγα χρόνια μεγαλύτερος τους, αλλά όχι και ιδιαίτερα μεγάλος, πχ ίσως σε έναν σαραντάρη δεν θα τολμούσαν να ρωτήσουν κάποια πράγματα, εδώ έρχονται και τα ρωτάνε και λόγω της πολύ μεγάλης γκάμας ενημέρωσης που έχουν, τους δημιουργούνται άπειρες απορίες, από κοινωνικά – ερωτικά – σεξουαλικά – οικογενειακά, οποιοδήποτε πρόβλημα το οποίο το ακούν και δεν ξέρουν τι σημαίνει ή δεν καταλαβαίνουν οπότε τους δημιουργούνται και τέτοιες απορίες.

Το μορφωτικό επίπεδο παίζει ρόλο; Ένας μορφωμένος επισκέπτεται πιο εύκολα έναν ψυχολόγο, γιατί θεωρείται ένα θέμα ταμπού ακόμη.
-Ναι δεν είναι το μορφωτικό επίπεδο το θέμα, είναι ο τρόπος με τον οποίο θα αντιμετωπίσεις κάθε άνθρωπο. Ένας άνθρωπος με υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο θα έχει αυξημένες επιστημονικές απαιτήσεις, ένας άνθρωπος με χαμηλότερο μορφωτικό επίπεδο θα έρθει περισσότερο για το ανθρώπινο κομμάτι της επαφής. Για παράδειγμα έρχονται πολλοί επιχειρηματίες, δικηγόροι, πανεπιστημιακοί οι οποίοι θέτουν συγκεκριμένες απορίες – χρησιμοποιώντας επιστημονικούς όρους. Για παράδειγμα, ένας άνθρωπος που έγινε δικηγόρος με είχε ρωτήσει κάποτε για το άγχος και ήρθε με την απαίτηση ότι «έχω κατάθλιψη», ενώ ένας άνθρωπος δεν έχει τελειώσει γυμνάσιο δεν μπορεί γνωρίζειι την λέξη, βέβαια αυτό είναι και μεγάλη παγίδα, γιατί πολλοί ακούνε μια λέξη, την συνδέουν με κάτι και προσκολλούνται εκεί, δεν μπορούν να φύγουν, οπότε ένας που δουλεύει στα χωράφια, θα έρθει πιο εύκολα να μου πει τι έχει και όχι να μου κάνει  διάγνωση. Την διάγνωση θα την κάνω εγώ.

Ποιο θεωρείτε ότι είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα, το στρες και το άγχος;
-Πριν από λίγα χρόνια θα λέγαμε το άγχος, πλέον έχουν μπει στην τροχιά της κατάθλιψης αρκετά, είναι κάτι που συναντάται πολύ συχνά γιατί ο κόσμος έχει αρχίσει να φεύγει από πολλά παραδοσιακά πράγματα που τον βοηθούσαν και αν βάλουμε και σε όλα αυτά την οικονομική κρίση, είναι ακόμη χειρότερα. Πολύς κόσμος αισθάνεται ότι δουλεύει χωρίς να παίρνει, δίνει χωρίς να παίρνει, δουλεύει δηλαδή μόνο και μόνο για να πληρώνει τους λογαριασμούς του για παράδειγμα, δυσκολεύεται με την οικογένεια του να ανταπεξέλθει σ’ αυτά που ήθελε, οπότε όλοι έχουν ένα μικρό πρόβλημα για το μέλλον τους. Κάποτε που δεν υπήρχε τόσο μεγάλο άγχος, για το αν θα σπουδάσουν τα παιδιά ή πως θα σπουδάσουν ή σε πια πόλη, τα πράγματα ήταν πιο απλά, πλέον επειδή και οι τιμές όλες ανεβαίνουν, όλοι ζορίζονται στο πως θα τα βγάλουν πέρα. Το θετικό είναι ότι οι περισσότεροι όταν φεύγουν από εδώ έχουν αρκετά μεγαλύτερη αίσθηση θετικότητας, φεύγουν με αισιοδοξία. Το χαμόγελο για παράδειγμα χάθηκε, οπότε ως πρόβλημα μπορείς να πεις ότι είναι η κατάθλιψη γιατί κλεινόμαστε στον εαυτό μας, έχουμε πάψει να επικοινωνούμε αρκετά.

Να αναφερθούμε στις σπουδές σου.
-Τελείωσα το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, την ψυχολογία, μετά από εκεί ολοκλήρωσα την στρατιωτική μου θητεία ως ψυχολόγος και εκεί απέκτησα μεγάλη εμπειρία. Αυτό με παρακίνησε να έρθω και να ανοίξω γραφείο στην Κομοτηνή, επειδή είδα πως είναι τα πράγματα, αυτή την περίοδο ασχολούμαι με συστεμική ψυχολογία, είναι ένας τρόπος προσέγγισης, μια νοοτροπία που δεν προβάλει μια στείρα άποψη – ήρθες εδώ – είμαι γιατρός – είσαι πελάτης – ότι σου πω θα κάνεις, βασίζεται πολύ στις δυνάμεις του καθενός. Το θετικό που έχει αυτή η νοοτροπία και ταιριάζει με την εποχή μας, είναι ότι δεν απαιτεί – αυτό που έχουν πολλοί στο μυαλό τους και ακούν και από την τηλεόραση – τρία χρόνια ψυχοθεραπείας, στηρίζεται σε πιο βραχεία θεραπεία, σε πολύ λιγότερες συνεδρίες και απαραίτητα στην συμμετοχή του πελάτη, δηλαδή αν θέλεις να βοηθήσεις – θα βοηθηθείς από αυτή την κατάσταση.

Να μας μιλήσετε για τον χώρο σας. Βλέπουμε στις ταινίες που έρχονται, και ξαπλώνουν στον καναπέ του ψυχολόγου, μιλάνε και λοιπά, είναι έτσι τα πράγματα;
-Τουλάχιστον όχι εδώ. Η δική μου νοοτροπία απευθύνεται στην ισότητα του πελάτη, το να έρθει κάποιος να ξαπλώσει, μπορεί να είναι τόσο χαλαρωτικό όσο και δεσμευτικό. Έχω συναντήσει πολλές γυναίκες που δυσκολεύονται και είναι λογικό να ξαπλώσουν σε ένα κρεβάτι – μέσα σε ένα γραφείο και για μένα δεν έχει νόημα, το να χαλαρώσει κάποιος – μπορείς να το κάνεις είτε με την δική σου τακτική, είτε και σε μια αναπαυτική πολυθρόνα. Δε νομίζω ότι όλοι στο σπίτι μας για να χαλαρώσουμε, πρέπει να ξαπλώσουμε. Εγώ προσωπικά ασχολούμαι και δουλεύω με πολυθρόνες, δηλαδή με καρέκλες όχι με κρεβάτια. Δεν έχει ιδιαίτερο νόημα.

Είναι νεανικό περιβάλλον, ωραία διακοσμημένο.
-Θεωρώ ότι σε προδιαθέτει για συζήτηση, μπορείς να κάτσεις να ανταλλάξεις τις απόψεις σου με τον εκάστοτε πελάτη ή με όποιον έρθει για κάποιο συμβούλιο.
Είναι αρκετά κυκλικά διαμορφωμένος για να υπάρχουν δύο πόρτες, είναι η λογική του απορρήτου που έχουμε εμείς. Γιατί μπορεί να είμαστε ένα επάγγελμα αρκετά κοινωνικό – ανθρωπιστικό αλλά δεν ξεφεύγουμε από τα όρια του επιστημονικού, δεν θα έρθει κάποιος για καφέ και θα καλέσουμε και ένα φίλο μας για να μας κάνει παρέα, θα έρθει, θα δουλέψουμε σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο, μια ή μιάμιση ώρα όσο θέλει και μετά θα μπορεί να φύγει διακριτικά.

Για τις τιμές, είναι ο ψυχολόγος ένα είδος πολυτελείας αυτή την εποχή ή επειδή σεβόμαστε την εποχή που διανύουμε και γνωρίζουμε τις ανάγκες κινούμαστε ανάλογα;
-Δεν μπορώ να σας πω αν είναι πολλά ή λίγα γιατί είμαι αυτός που ζητάει αυτά συγκεκριμένη αμοιβή. Κάνω ειδικές τιμές σε ανέργους με κάρτα ανεργίας και φοιτητές. Μέχρι στιγμής ο κόσμος ανταποκρίνεται γιατί και οι τιμές δεν είναι υπερβολικά εξωφρενικές, δηλαδή θεωρώ ότι αντιστοιχούν στο επιστημονικό επίπεδο το οποίο φτάνει ο εκάστοτε ψυχολόγος και τουλάχιστον προσπαθώ οι συνεδρίες να είναι όσο το δυνατόν λιγότερες, δηλαδή όλοι βλέπουμε στις ταινίες ή ακούμε από την τηλεόραση ότι κάποιος έκανε 3 χρόνια ψυχοθεραπεία, 5 χρόνια ψυχοθεραπεία, γι’ αυτόν μπορεί να ήταν κάτι βοηθητικό, για έναν άνθρωπο που τα οικονομικά του είναι αρκετά περιορισμένα αλλά χρειάζεται και την βοήθεια, καλό είναι να προσπαθήσουμε όσο το δυνατόν να του κάνουμε κάποια οικονομία. Δεν υπάρχει λόγος να σπαταλήσουμε τον χρόνο του, τα χρήματα του και τον ίδιο του τον εαυτό για να περάσουμε 1 χρόνο μαζί του.

Ποιότητα αλλά όχι ποσότητα.
-Ποσότητα ακούγεται άσχημα, ποσότητα μπορεί να είναι και 5 συνεδρίες, και 7 και 10 και 2, εγώ έχω ολοκληρώσει ένα κύκλο μέσα σε μια συνεδρία. Ήρθε ένας άνθρωπος με είδε, είπαμε αυτά που ήθελε και από εκεί και πέρα έφυγε ευχαριστημένος, μου λέει – με βοήθησες με μια συνεδρία, οπότε καταλαβαίνεις και τα χρήματα ήταν πολύ λίγα σε σχέση με αυτό που του προσφέραμε. Τουλάχιστον η δική μου γενιά καταλαβαίνει την οικονομική δυσκολία και δεν υπάρχει από όσο ξέρω συνάδελφος ο οποίος να πιέζει για τα χρήματα, πάντα γίνονται διευκολύνσεις σε όλους τους γιατρούς και φυσικά πολύ περισσότερο στις δικές μας υπηρεσίες».
Είναι ευτύχημα ότι υπάρχουν επιστήμονες πρόθυμοι να προσφέρουν υπηρεσίες στην ψυχική μας υγεία και ισορροπία, συμβάλλοντας στην διαμόρφωση ενός λειτουργικού και ανθρωποκεντρικού μοντέλου παρέμβασης, διάγνωσης και θεραπείας, μέσα από ενεργητικό και γόνιμο διάλογο, ουσιαστική συμμετοχή και βιωματικές ασκήσεις.Ο κ. Κωνσταντινίδης δέχεται με ραντεβού πρωί και απόγευμα.
Σ.Φ.