Αληθινές και ευτράπελες ιστορίες θησαυροκυνηγών στη Ροδόπη

Όπως μου τις διηγήθηκαν συμμετέχοντες, παθόντες και μη

Η αναζήτηση θησαυρών ξεκινάει από τα παλιά χρόνια ακόμα με τους τυμβωρύχους και φθάνει μέχρι και σήμερα με τους ραβδοσκόπους, τους χρήστες ανιχνευτών μετάλλων και τις δορυφορικές ανιχνεύσεις. Επίσης υπάρχουν και ορισμένοι στο νομό μας που ψάχνουν ορυκτό χρυσό με ειδικά ταψιά στον -όπως τον ονόμαζαν οι αρχαίοι- χρυσοφόρο Λίσσο ποταμό. Για να βρεις θησαυρό εκτός από το τυχαίο, θα πρέπει να είσαι γνώστης της περιοχής, να γνωρίζεις που υπάρχουν παλιές βρύσες, μεγάλα δένδρα, παράξενοι βράχοι σημάδια και πολλά άλλα. Οι θησαυροκυνηγοί έχουν μεγάλη υπομονή αλλά επιστρέφουν συνήθως όπως και οι κυνηγοί με άδειο σακίδιο.

Στο διαδίκτυο σήμερα υπάρχουν πολλά σάιτ που έχουν χιλιάδες φανατικά μέλη επηρεάζοντας τους ονειροπόλους θησαυροκυνηγούς δείχνοντας τους ψεύτικα βίντεο που πάντα βρίσκουν θησαυρό χρησιμοποιώντας τους ηλεκτρονικούς ανιχνευτές μετάλλων, τις ηλεκτρονικές ραβδοσκοπικές βέργες και τις απλές ραβδοσκοπικές βέργες. Ορισμένα από τα σάιτ αυτά είναι τα εξής: "Στα ίχνη του αντάρτη", "Αποκρύψεις ανταρτών και λύσεων", "Ραβδοσκοπία", "Αγγελίες Χρυσοθήρων" και πολλά άλλα.

Ως προς την παράνομη βέβαια χρήση ανιχνευτών μετάλλων ο νόμος ορίζει ότι: Όποιος χρησιμοποιεί ανιχνευτή μετάλλων ή άλλα όργανα διασκόπησης χωρίς την άδεια που απαιτείται τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) μηνών. Αν η πράξη της προηγούμενης παραγράφου τελέσθηκε μέσα σε αρχαιολογικούς χώρους ή αν ο υπαίτιος της πράξης την επιχειρεί κατ' επάγγελμα ή κατά συνήθεια επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών. Επίσης τιμωρείται και η παράνομη κατοχή ανιχνευτών μετάλλων χωρίς την άδεια του Υπουργείου Πολιτισμού.

Στο νομό μας οι θησαυροκυνηγοί ψάχνουν τους θησαυρούς του πειρατή Καπετάν Σούσουρα στην περιοχή της Σύναξης και των Πετρωτών. Ο Σούσουρας όταν είχε τραυματιστεί από τους Τούρκους τον μετέφεραν στη Μονή Βατοπαιδίου στο Άγιο Όρος, όπου λίγο πριν ξεψυχήσει εμπιστεύτηκε το ημερολόγιο με τους χάρτες των θησαυρών του σε ένα μοναχό. Ένα μέρος των θησαυρών του είναι κρυμμένο στην περιοχή της Μαρμαρίτσας που ξεκινάει μια σπηλιά και καταλήγει στη θάλασσα κοντά στην Σύναξη. Όποιος την βρει έλεγε ο Καπετάν Σούσουρας θα δει πρώτα τον ουρανό, που σημαίνει ότι ή είναι κρυμμένος στην οροφή της σπηλιάς ή ότι ο θησαυρός είναι παγιδευμένος. Αντίγραφα πλαστά του ημερολογίου του κυκλοφορούν πολλά στους κύκλους των θησαυροκυνηγών. Επίσης επειδή πιστεύουν ότι οι θησαυροί έχουν πάντα μια κατάρα θα πρέπει πρώτα να τους διαβάσει ένας ιερέας ή ένας χότζας που αφού τους βρουν πρέπει να αφήσουν στο σημείο 3 φλουριά για να εξευμενίσουν το πνεύμα του ιδιοκτήτη του θησαυρού.

Για τους θησαυρούς του Καπετάν Σούσουρα αυτού του ήρωα από τη Σαμοθράκη μου διηγήθηκε ένας υπέργηρος φίλος μου από το Φανάρι. Ήταν γύρω στο 1955, μαζί με έναν φίλο του μουσουλμάνο από την Αρωγή που ο παππούς του του εμπιστεύτηκε έναν παλιό χάρτη με τους θησαυρούς του Σούσουρα. Πήγανε με τη βάρκα του στην Σύναξη όπου βρήκαν χαραγμένα δύο βέλη επάνω σε βράχους και στο σημείο που σύγκλιναν τα βέλη βρήκαν μια κλειστή σπηλιά. Έβαλαν δυναμίτες και ανατίναξαν ένα μέρος της εισόδου, όμως εκείνη την εποχή ήταν τα χρόνια δύσκολα άρχισαν να χτυπούν σειρήνες από τα ραντάρ και να πυροβολούν οι στρατιώτες, μπήκαν στη βάρκα και δεν ξαναγύρισαν πίσω και δεν γνωρίζουν αν έχουν πάει άλλοι μετά από αυτούς.

Επίσης ψάχνουν τους θησαυρούς του ληστή Κομιτατζή Καπετάν Πέτκο Βοεβόδα, των ανταρτών κατά την περίοδο του Εμφυλίου πάνω από τον Ίασμο, στη Σμιγάδα, τον Κέχρο και αλλού.

Μέσα στην Κομοτηνή ιδιαίτερα ενδιαφέρον έχουν οι θησαυροί των Εβραίων που ζούσαν εκεί γύρω δυτικά από το κάστρο της πόλης μας. Οι λίρες και ό,τι πολύτιμο είχαν το έκρυψαν βιαστικά όταν τους συνέλαβαν οι Βούλγαροι για να τους μεταφέρουν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Ένας δύο γύρισαν πίσω από τα κολαστήρια. Έτσι όταν στα σπίτια των Εβραίων ξεκίνησαν κάποιοι να κτίζουν οικοδομές πλούτισαν από τη μια στιγμή στην άλλη από αυτά που βρήκαν κρυμμένα στα σπίτια αυτά. Μια ιστορία που γνωρίζω από τον ανιψιό αντάρτη από τους Προσκυνητές είναι η εξής: Ο αντάρτης αυτός που μόλις είχε παντρευτεί μια αντάρτισσα από χωριό του Βόρειου Έβρου έκρυψαν έναν μικρό θησαυρό στο κουφάρι ενός δένδρου στην περιοχή της Χλόης.

Όταν δέχθηκαν άγρια επίθεση από τον στρατό ο άνδρας σκοτώθηκε και η σύζυγος μαζί με όσους επέζησαν έφυγαν και εγκαταστάθηκαν στη Βουλγαρία. Αυτή είχε μείνει έγκυος και γέννησε εκεί ένα κοριτσάκι που ζει ακόμα στη Βουλγαρία.

Η μητέρα της ήλθε με άδεια από τη Βουλγαρία και πήγε με συγγενείς της στα μέρη εκείνα αλλά δεν μπόρεσε να εντοπίσει το κούφιο δένδρο το οποίο είτε είχε καεί, είτε το έκοψε κάποιος Πομάκος της περιοχής που ίσως και να τα βρήκε. Είναι άγνωστο πάντως αν έχουν βρεθεί ή όχι οι χρυσές λίρες.

Σήμερα θα σας αναφέρω ευτράπελες ιστορίες θησαυροκυνηγών της Ροδόπης όπως με τις διηγήθηκαν συμμετέχοντες παθόντες και μη πριν πολλά χρόνια κι ο καθένας ας τους κρίνει όπως νομίζει.

Θυμάμαι παλιά ένας επαγγελματίας της Κομοτηνής "άρρωστος" θησαυροκυνηγός πήγε στην Τουρκία όπου έψαχνε χάρτες και ιστορίες για κρυμμένους θησαυρούς που αφορούν την Ελλάδα. Εκεί τον πλησίασε ένας Τούρκος και του είπε ότι ο παππούς του κατάγεται από την παλιά Φωλιά και είχε κρύψει εκεί χρυσές λίρες όταν έφυγε για την Τουρκία, μάλιστα για να του αποδείξει ότι η ιστορία αυτή είναι πραγματική του λέει θα πας στην παλιά Φωλιά, εκεί πίσω από τη βρύση στο τρίτο δένδρο έχει κρυμμένο ένα χρυσό ρεσάτι, αυτό είναι το κολαούζο (κολαούζο ονομάζουν οι θησαυροκυνηγοί τον μικρό θησαυρό που είναι κρυμμένος εκεί κοντά στον μεγάλο θησαυρό), μόλις το βρει θα τον παραδώσεις το ρεσάτι και θα του υποδείξει που βρίσκεται ο μεγάλος θησαυρός χιλιάδων χρυσών νομισμάτων. Επέστρεψε στην Ελλάδα μετέβη στο γνωστό σημείο όπου βρήκε το χρυσό ρεσάτι. Η καρδιά του άρχισε να χτυπάει χαρούμενα, αμέσως γυρνάει πίσω στην Τουρκία αφού διαπίστωσε ότι ισχύουν τα λεγόμενα του Τούρκου παρέδωσε το χρυσό "κολαούζο" και του λέει τώρα ο Τούρκος, για να σε εμπιστευτώ ότι θα επιστρέψεις εδώ και με τον μεγάλο θησαυρό που θα βρεις εκεί με το χάρτη που θα σου δώσω τον οποίο θα μοιραστούμε οι δυο μας πρέπει να καταθέσεις σε κοινό λογαριασμό εδώ σε τουρκική τράπεζα 23.000.000 δραχμές όση είναι η μισή αξία των χρυσών ρεσατιών.

Ο Κομοτηναίος επαγγελματίας επέστρεψε στην Κομοτηνή πήρε όσα χρήματα είχε αφού δανείστηκε και ορισμένα για να συμπληρώσει το απαιτούμενο ποσό μετέβη πάλι στην Τουρκία όπου κατέθεσε τα χρήματα στον κοινό λογαριασμό τους. Ο Τούρκος του παρέδωσε έναν πολύ παλιό χάρτη που είχε τα σπίτια, τη βρύση του χωριού καθώς επίσης και το σημείο που ήταν ο υποτιθέμενος θησαυρός. Αλαφιασμένος μη λογαριάζοντας κούραση και ταχύτητα επέστρεψε στην Ελλάδα οδεύοντας για την παλιά Φωλιά.

Σύμφωνα με τον χάρτη άρχισε να ψάχνει, έψαξε εδώ, έψαξε εκεί και ακόμα ψάχνει. Πήρε τηλέφωνο τον Τούρκο αυτός επέμενε ότι ο θησαυρός είναι εκεί που δείχνει ο χάρτης. Έτσι απελπισμένος πήγε στην Τουρκία όπου αντίκρισε έναν αγριεμένο Τούρκο που του έλεγε ότι έβγαλε τον θησαυρό, αλλά του λέει ψέματα για να μη του δώσει το μερίδιό του. Ο Έλληνας άρχισε να υποψιάζεται ότι όλη η ιστορία είναι μια καλοστημένη απάτη. Έτσι θέλησε να πάρει τα χρήματά του από την τράπεζα. Τα χρήματα όμως είχαν κάνει φτερά και ο Τούρκος τον απειλούσε ότι αν δεν φύγει θα φέρει την αστυνομία. Αφού χώνεψε ότι δεν θα έβρισκε εκεί το δίκαιο του εγκατέλειψε την Τουρκία με μείον 23 εκατομμύρια δραχμές.

Άλλη ιστορία με θησαυροκυνηγούς είναι που Κομοτηναίος και αυτός "άρρωστος" χρυσοθήρας μετέβη στον τότε μουφτή Κομοτηνής Μέτσο Τζεμαλή με ένα παλιό χάρτη θησαυρού επάνω σε δέρμα με αραβικά γράμματα και τον παρακάλεσε να του το μεταφράσει. Μόλις του διάβασε ο μουφτής χαμογέλασε και του είπε "άστο μη δίνεις σημασία", αυτός επέμενε, ο μουφτής δεν ήθελε να του πει τι γράφει ώσπου του εξήγησε ότι ο χάρτης γράφει "εσύ ο τάδε ….. είσαι ένας βλάκας και μισός".

Ο ανωτέρω θησαυροκυνηγός πήγαινε τα βράδια με την παρέα του να βγάλουν χρυσές λίρες στην περιοχή των Συμβόλων εκεί στα Πλατανάκια, πάντα όμως εμφανιζόταν ένα μαύρο τζίνι και τους κυνηγούσε. Τα χρυσά τους περίμεναν, αυτοί όμως φοβόταν το τζίνι, οπότε ο ανωτέρω πήγε σε έναν χότζα για να παγιδέψει το τζίνι. Χαρούμενος εμφανίσθηκε στους φίλους του και τους έδειξε ένα μπουκάλι με νερό που είχε μέσα κάτι καμένα χαρτιά και τους είπε ότι εδώ μέσα είναι αιχμαλωτισμένο το τζίνι και μπορούν να ψάξουν τώρα άφοβα τον θησαυρό. Ετοιμάστηκαν και το βράδυ πλησίασαν το γνωστό σημείο, τότε όμως εμφανίσθηκε μια μαύρη θεόρατη σκιά. Το έβαλαν στα πόδια φωνάζοντας ότι υπάρχει και δεύτερο τζίνι. Ένας όμως θαρραλέος έμεινε εκεί και διαπίστωσε ότι ήταν ένα μεγάλο μαύρο άλογο που τους έβλεπε, αγρίευε και πήγαινε προς το μέρος τους.

Η ίδια ομάδα πάλι γυρνώντας με τα πόδια από τα βουνά της Μαρώνειας όπου έψαχναν τον θησαυρό του Πέτκο Βοεβόδα κατάκοποι και διψασμένοι πέρασαν έξω από τον σκουπιδότοπο της. Ο ένας από τους θησαυροκυνηγούς δεν άντεξε και βρήκε ένα σφραγισμένο γεμάτο μπουκάλι με νερό και χωρίς να σκεφτεί κάτι το ήπιε. Δεν πρόλαβε να κάνει μερικά βήματα και ακόμα τρέχει γι' αυτό που έπαθε.

Ένας παππούς από το Κόσμιο μου έλεγε ότι στο κτήμα του έξω από το χωριό στο πηγάδι μέσα έχει έναν θησαυρό αλλά τον προσέχει ένα άγριο τζίνι και αλίμονο σε αυτόν που θα τολμήσει να τον κλέψει.

Πριν χρόνια πάλι μια ομάδα θησαυροκυνηγών ήθελαν να βγάλουν έναν θησαυρό εκεί έξω από τη Νέα Πέτρα αλλά επειδή τον φυλούσε ένα τζίνι έπρεπε να μάθουν τι ζητάει να του θυσιάσουν για να το εξευμενίσουν. Έτσι γύρω από το σημείο που υποτίθεται ήταν θαμμένος ο θησαυρός το έστρωσαν με άμμο και ότι πατήματα ζώου θα σχηματιζόταν θα το θυσίαζαν, έτυχε όμως ένας χωρικός να περάσει για να πάει στο παραδίπλα κτήμα του και άφησε το αποτύπωμα των ποδιών του στην άμμο. Όταν πήγαν οι θησαυροκυνηγοί βρήκαν τα ανθρώπινα πατήματα οπότε δεν τόλμησαν να δώσουν συνέχεια γιατί όπως κατάλαβαν το τζίνι για να τους αφήσει να πάρουν το καζάνι με τις λίρες ζητούσε να θυσιάσουν άνθρωπο. Αυτά πιστεύουν ορισμένοι άνθρωποι σεβαστή η άποψη του κάθε ανθρώπου και ο καθένας ας βάλει τα συμπεράσματά του.

Θυμάμαι πάλι πριν χρόνια που κάποιος έψαχνε θησαυρό στην μεσαιωνική γέφυρα της Αρίσβης χρησιμοποιώντας σαν ανιχνευτή εκκρεμές μια καμπανίτσα στολίδι χριστουγεννιάτικου δένδρου μέχρι εκεί πήγαινε το μυαλό του.

Μια άλλη ιστορία για θησαυρό μιλάει ότι εκεί δίπλα στις γραμμές του τρένου ανάμεσα Συκορράχη με Κίρκη είναι θαμμένο ένα βαγόνι φορτωμένο με πλάκες χρυσού.

Αυτοί είναι οι θησαυροκυνηγοί που γι' αυτούς μπορούν να γραφτούν ολόκληροι τόμοι σχεδόν όλοι αν και παράνομα κάνουν απλώς το χόμπι τους, αυτοί είναι τόσο "άρρωστοι" που παντού βλέπουν θησαυρούς. Υπάρχουν όμως και οι άλλοι που έχουν μετατρέψει το κυνήγι θησαυρού σε πλημμέλημα και κακούργημα. Είναι αυτοί που με μηχανήματα ανίχνευσης μετάλλων ψάχνουν μέσα σε αρχαιολογικούς χώρους για νομίσματα και λοιπά αρχαία αντικείμενα.