«Κορωναϊός και κοινωνικά πειράματα»

Έφθασε λοιπόν ο κορωναϊός (σύνθετη λέξη από τις λέξεις κορώνα + ιός) στην κοντινή μας Ιταλία, χώρα με την οποία έχουμε παραδοσιακά πολλά «πάρε – δώσε» για τουριστικούς, εμπορικούς και εκπαιδευτικούς λόγους και εκεί που βλέπαμε το θέμα «από απόσταση» αρχίσαμε να αισθανόμαστε ότι μας πλησιάζει.

Την ώρα που γραφόταν η παρούσα στήλη δεν είχαμε κάποιο πιστοποιημένο κρούσμα κορωναϊού στη χώρα μας, όμως για να είμαστε σοβαροί και να μην υπάρχει ανησυχία, όπως έχουν πεί και οι ειδικοί επιστήμονες δε χρειάζεται φόβος, γιατί τηρώντας τα μέτρα ατομικής υγιεινής όλα θα πάνε καλά και ακόμα και αν κάποιος προσβληθεί δε θα έρθει και το τέλος του κόσμου γιατί αντιμετωπίζεται όπως μια σοβαρή ίωση.

Σε αυτό που σήμερα θέλω να σταθώ είναι ότι με τις καραντίνες που επιβάλλονται διεθνώς και τις υπερβολές που γίνονται για την προστασία απο τον νέο αυτό ιό είναι σα να συντελείται ένα νέο κοινωνικό πείραμα.

Αυτό που εννοώ είναι ότι προτού ακόμα διαγνωσθεί και εξηγηθεί επιστημονικά σε διεθνές επίπεδο η επικινδυνότητα του νέου ιού για πρώτη φορά σε καιρούς ειρήνης βλέπουμε τέτοια μαζικά μέτρα πρόληψης και τέτοιου τύπου καραντίνες που φθάνουν στα όρια της καταπάτησης των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Το αστείο δε στη χώρα μας είναι ότι βλέπεις «λεβέντες», που δε φοβούνται να πάρουν το τιμόνι και να οδηγήσουν μετά από πέντε – έξι ποτάκια να απομακρύνονται στο μετρό από Κινέζους τουρίστες λες και απειλούνται απο κάτι.

Αυτό που προανέφερα εάν το καλοσκεφτούμε είναι τρομακτικό, γιατί διαπιστώνει κανείς το πόσο εύκολα μπορούν να δημιουργηθούν κοινωνικοί «αυτοματισμοί» υπό τον αόριστο φόβο μιας επιδημίας ή μιάς καταστροφής.

Αποδεικνύεται ότι και στη σύγχρονη εποχή με την εύκολη πρόσβαση στην πληροφόρηση είναι δυνατό να μένουν αναπάντητα πολλά ερωτήματα του κόσμου και να διαχέεται ευκολότερα ο φόβος από τη γνώση.

Στην υπόθεση του νέου ιού που μας απασχολεί, υπάρχει ένα παγκόσμιο κενό πληροφόρησης το οποίο έχει δημιουργηθεί γιατί ενώ διεθνώς οι επιστήμονες βεβαιώνουν ότι η θνητότητα και ο κίνδυνος από το νέο ιό είναι μικρός για το μέσο υγιή άνθρωπο τα μέτρα αποκλεισμού και οι καραντίνες, που επιβάλλονται  στις χώρες που πιστοποιούνται κρούσματα είναι πρωτόγνωρα και προβληματίζουν για το πόσο σοβαρή είναι τελικά η καινούρια αυτή ίωση.

Ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι τα μεγαλύτερα κοινωνικά πειράματα όχι φυσικά για το καλό των ανθρώπων έχουν γίνει υπό το καθεστώς φόβου και μάλιστα αόριστου φόβου που δεν έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.

Αυτό είναι που πρέπει να αποφύγουν οι σύγχρονες κοινωνίες οριοθετώντας σωστά την επικινδυνότητα του νέου ιού και εδώ έχει μεγάλη ευθύνη η επιστημομική κοινότητα, η οποία πρέπει να βγεί μπροστά με σαφή και κατανοητό λόγο και να δώσει το πραγματικό περίγραμμα της κατάστασης.

Στο φόβο του νέου ιού απαιτείται επιστημονική και όχι πολιτική προσέγγιση, γιατί η πολιτική απο τη φύση της κυριαρχείται από υπερβολή.