«Οινοφιλικά»

Σχετικά με τον παραγωγό: Η εταιρία Τσάνταλη δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, μιας και μαζί με την εταιρία Μπουτάρη, είναι οι δύο μεγαλύτερες επιχειρήσεις οινοποίησης της χώρας μας, με ετικέτες που καλύπτουν σχεδόν όλο το φάσμα των οινοπαραγωγικών ζωνών αυτής, με ιδιόκτητους αμπελώνες-οινοποιεία, αλλά και πολλούς συνεργαζόμενους παραγωγούς πανελλαδικά. Βάση της εταιρίας είναι οι εγκαταστάσεις της στον Άγιο Παύλο Χαλκιδικής, όπου παράγεται ο κύριος όγκος των προϊόντων, και μάλιστα, διευθύνεται πλέον από την τρίτη γενιά της ιδρυτικής οικογένειας. Παράλληλα, διατηρεί ιδιόκτητα οινοποιεία στη Μαρώνεια, την Ραψάνη Ολύμπου, τη Νάουσα και το Άγιο Όρος. Ειδικότερα για τον αμπελώνα του Αγίου Όρους στον οποίο ανήκει η υπό δοκιμή ετικέτα, να πούμε ότι αυτός αριθμεί περίπου 2.000 στρέμματα, τα οποία αποτελούν ιδιοκτησία της Ρωσικής Μονής του Αγίου Παντελεήμονα. Η εταιρία Τσάνταλη σε συνεργασία με την Μονή, αναβίωσε και ανέλαβε τη πλήρη διαχείριση του αμπελώνα από το 1970, όταν ο ιδρυτής της Ευάγγελος Τσάνταλης  σε μια επίσκεψη του εκεί, διέκρινε τη μοναδικότητα του παραμελημένου αμπελώνα και οραματίστηκε την αναγέννηση του. Γενικότερα τέλος, θα ήθελα να τονίσω ότι η εν λόγω εταιρία, παρόλο τον εμπορικό και έντονα εξαγωγικό της χαρακτήρα, παρέχει στο οινόφιλο κοινό αρκετούς αξιόλογους οίνους που χαρακτηρίζονται συνήθως από ιδιαίτερα καλή σχέση ποιότητας-τιμής, με διεθνείς διακρίσεις και χωρίς να υπολείπεται σε πρωτοτυπία ή κορύφωση οινικής δεινότητας, όπως πιθανόν να φαντάζεται ο απλός καταναλωτής.

Γευσιγνωσία Οίνου: Πορφυρό-κόκκινο χρώμα που αποπνέει φρεσκάδα. Έντονα αρώματα δαμάσκηνου, μικρών κόκκινων φρούτων σε μύτη και στόμα, δεμένα σφιχτά με τη βανίλια του βαρελιού. Προεξέχει πάντως το φρούτο, φανερώνοντας το νεαρό της ηλικίας, αλλά και τον μοντέρνο προσανατολισμό της ανανεωμένης πλέον ετικέτας, όπως θα δούμε παρακάτω στα "Παραλειπόμενα". Απρόσμενα καλή οξύτητα και όμορφα λιωμένες, μαλακές τανίνες. Πρόκειται βέβαια για ένα ερυθρό κρασί με σύντομη διάρκεια ζωής, γι' αυτό και κυκλοφορεί σχετικά γρήγορα στην αγορά. Προτείνεται λοιπόν η έγκαιρη κατανάλωσή του, μια και δεν ενδείκνυται για επιπλέον παλαίωση. Το σώμα του είναι η αλήθεια ότι είναι μέτριο, όπως συνηθίζεται στην πλειοψηφία των "οικονομικών" οινοποιήσεων των μεγάλων εταιριών, αλλά η σχετικά πλούσια και ζωηρή επίγευση σε κάνει να το ξεχνάς γρήγορα. Συνιστώ πάντως να το αφήσετε να "αναπνεύσει" ένα εικοσάλεπτο, γιατί στην αρχή ο χαρακτήρας του παρουσιάζεται κάπως κλειστός και αρωματικά βαρύς, γεγονός που μπορεί να απογοητεύσει τον ανυπόμονο καταναλωτή. Δώστε του λίγο χρόνο λοιπόν, και θα σας ανταμείψει.

Συμπερασματικά: Θεωρώ σαφώς ότι αποτελεί μια πολύ συμφέρουσα πρόταση από την Οινοποιία Τσάνταλη. Πρόκειται για ένα αρκετά ποιοτικό και σχεδόν πλήρες ερυθρό κρασί, χωρίς βέβαια να σημαίνει ότι θα σας μείνει και αξέχαστο, το οποίο κυρίως στον όγκο φανερώνει την "εμπορικότητά" του. Δεν θα δίσταζα μάλιστα να το τοποθετήσω στην κατηγορία των κρασιών "ορισμός σχέσης ποιότητας-τιμής", για την ελληνική οινική αγορά της τελευταίας διετίας, σε αντίθεση με την ομώνυμη λευκή ετικέτα την οποία βρίσκω ποιοτικώς  υποδεέστερη. Σχεδόν πληθωρικό θα έλεγα για τον απλό καταναλωτή, εμπορικό, αλλά καθόλου αδιάφορο πιστεύω για τον έμπειρο οινόφιλο. Μια δοκιμασμένη και αξιόπιστη λύση για ένα απλό τραπέζι κρεατικών, όπου θα ταιριάξει ικανοποιητικά με μοσχαρίσιο κυρίως κρέας (π.χ. μακαρονάδα με κιμά, γιουβέτσι, μπριζόλες-μπιφτέκια φούρνου, ή κεμπάπ, χωριάτικα λουκάνικα στη σχάρα). Με την ευκαιρία, να τονίσω ότι ο υπό δοκιμή βορειοελλαδίτικος ποικιλιακός συνδυασμός Cabernet-Λημνιού, ή το αντίστοιχο ευρέως διαδεδομένο χαρμάνι Cabernet-Αγιωργίτικο για τη Νότια Ελλάδα, αποτελούν κατά τη γνώμη μου τους ιδανικότερους συντρόφους για ψητά κρεατικά στα κάρβουνα, λόγω του συνδυασμού της μεστής, "θερμής" γεύσης τους, αλλά και της  στιβαρής δομής (δηλ. καλός όγκος, ικανοποιητικές τανίνες). Φυσικά αναφέρομαι κυρίως στις άνω του ποιοτικού μέσου όρου, οινοποιήσεις των εν λόγω ποικιλιών.

Παραλειπόμενα: Για την ιστορία, να αναφέρουμε ότι η υπό δοκιμή ετικέτα μέχρι και τη σοδειά του 2004 ήταν από τα "βαριά" ονόματα του χαρτοφυλακίου της εταιρίας Τσάνταλη, σε μία σαφώς ποιοτικότερη εκδοχή (κόστιζε 20 ευρώ). Με τη νέα της εμφάνιση κυκλοφόρησε περίπου πριν 2 χρόνια (σοδειά του 2007), με σκοπό να αποτελέσει μια από τις απλές, ερυθρές ετικέτες του αμπελώνα του Αγίου Όρους. Εμβαθύνοντας στην κατηγορία αυτή, συναντάμε με την ίδια ποικιλιακή σύνθεση, το ανανεωμένο πλέον Μετόχι-Χ (με προσθήκη ξινόμαυρου πάλι στα 20ε), το Αγιορείτικο Άβατον (στα 35 ευρώ) και τέλος την Κορμιλίτσα (40 ευρώ) και την "Χρυσή" Κορμιλίτσα (130 ευρώ!), η οποία είναι από τα σπανιότερα και σίγουρα το ακριβότερο ελληνικό κρασί σήμερα και αξίζει εδώ να εξηγήσουμε τον λόγο. Κατ' αρχάς η λέξη "Κορμιλίτσα" σημαίνει στα ρωσικά "τροφός" και αποδόθηκε ως τοπωνύμιο στη περιοχή πριν από αιώνες από τους Ρώσους μοναχούς της Μονής Αγ. Παντελεήμονα, εξαιτίας του ότι αναπτύχθηκε εκεί το Μετόχι της Κορμιλίτσα (ελλ. ονομ. Χρωμίτσα), όπου υπήρχαν όλες οι καλλιέργειες που τους έδιναν τροφή. Το ίδιο Μετόχι λειτούργησε και ως ένα από τα ξακουστά θεραπευτήρια της εποχής, το οποίο φιλοξενούσε την Τσαρική οικογένεια και τους Ρώσους πρίγκιπες όταν αυτοί αντιμετώπιζαν προβλήματα υγείας. Η σύνδεση με το παρόν προέκυψε όταν κατά την επίσκεψη του Ρώσου προέδρου Βλ. Πούτιν για πρώτη φορά στη Μονή το 2005, η εταιρία Τσάνταλη του προσέφερε έναν ερυθρό παλαιωμένο οίνο που εμφιάλωσε προς τιμήν του και με το όνομα του χαραγμένο στη φιάλη. Το γεγονός αυτό, όπως και η ποιότητα του κρασιού, ενθουσίασαν ιδιαίτερα τον Ρώσο πρόεδρο, και έτσι σε συνδυασμό με την δημοσιότητα που δόθηκε στο θέμα από τα Μ.Μ.Ε. της χώρας του, κατέληξε στο να ανακηρυχθεί η εταιρία Τσάνταλη το 2007 σε ειδική εκδήλωση, ως ο επίσημος και αποκλειστικός προμηθευτής οίνων των δεξιώσεων του Κρεμλίνου της Μόσχας και του Ρωσικού Πατριαρχείου, μετά από αυστηρές διαδικασίες πιστοποίησης των Ρωσικών αρχών. Η πρώτη ύλη προέρχεται από το καλύτερο αμπελοτόπι της περιοχής και ένα από τα καλύτερα ("cru") της χώρας, εμφιαλώνεται σε μικρό αριθμό φιαλών από τις οποίες ελάχιστες προορίζονται για πώληση στη χώρα μας και φυσικά φέρουν όλες το οικόσημο του Κρεμλίνου.