“Τα ήσυχα θύματα”

Στην καθημερινή κοινωνική μας δραστηριότητα, ως πολίτες,  ως εργαζόμενοι, ως οδηγοί και γενικότερα ως ενεργά μέλη της κοινωνίας εισπράττουμε ποικιλία αρνητικών και παραβατικών συμπεριφορών.

Τις περισσότερες φορές οι αρνητικές και παραβατικές αυτές συμπεριφορές είναι αναίτιες και οφείλονται στην οικονομική κρίση και στην ένταση που έχει σωρευτεί τα τελευταία χρόνια στην ελληνική κοινωνία.

Μια ένταση, η οποία προέρχεται από διαφορετικές για τον καθένα αιτίες και η οποία τελικά εκτονώνεται όχι εκεί που πρέπει αλλά συνήθως εκεί που βολεύει.

Τα πιο βολικά για την εκτόνωση της έντασης  είναι τα «ήσυχα θύματα», που χωρίς παρεξήγηση είμαστε εμείς οι απλοί καθημερινοί συνεπείς πολίτες που δεν θέλουμε περιπέτειες και εντάσεις στη ζωή μας.

Αυτό το σκηνικό δημιουργεί μια καταπίεση στον καθημερινό πολίτη καθώς το «ξεχαρβάλωμα» του αισθήματος κοινωνικής ασφάλειας τον κάνει φοβικό και υποχωρητικό.

Και εδώ έρχεται και η πολιτική διάσταση του θέματος, διότι όπως είδαμε να συμβαίνει σε Ευρωπαϊκές χώρες όπως η Ιταλία, η αίσθηση ανασφάλειας οδηγεί σε υπερσυντηρητικές επιλογές.

Στη χώρα μας λοιπόν εάν δε δράσουμε θεσμικά για να προασπίσουμε το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών θα συνειδητοποιήσουμε γρήγορα ότι όσο αφήνουμε τα πράγματα στην τύχη τους αντί να δημιουργούμε μια προοδευτική κοινωνία θα ωθούμε τους λογικά σκεπτόμενους ανθρώπους σε αμυντικές ακραίες λύσεις και φωνές.

Προοδευτική είναι η κοινωνία που διασφαλίζει την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας των πολιτών και όχι η κοινωνία που επιτρέπει το ανεξέλεγκτο.

Και ας μη νομίζει κανείς ότι τα «ήσυχα θύματα», οι πολίτες δηλαδή που υπομένουν σιωπηλά την καταπίεση των άλλων, δεν είναι κρίσιμη μάζα.

Μια απλή ματιά στον κοινωνικό σας περίγυρο θα σας πείσει ότι η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας είναι «ήσυχα θύματα» που υπομένουν αρνητικές συμπεριφορές.

Δημοκρατικά και θεσμικά λοιπόν καλείται άμεσα η πολιτεία να δώσει απαντήσεις πριν προλάβουν να καλύψουν το κενό άλλοι καλοθελητές.