9 μήνες αποκομμένοι από τα δημοτικά συμβούλια οι δημοσιογράφοι της Κομοτηνής

Η πανδημία έχει επηρεάσει τον τρόπο συνεδρίασης των οργάνων της τοπικής αυτοδιοίκησης α’ και β’ βαθμού. Έτσι, από τον Μάρτιο μέχρι και σήμερα, κατά την διάρκεια του πρώτου «κύματος» της πανδημίας, του καλοκαιριού και του τρέχοντος δεύτερου «κύματος», δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια ανά την χώρα συνεδριάζουν με τρεις τρόπους: δια ζώσης με μέτρα προφύλαξης, εξ αποστάσεως μέσω τηλεδιάσκεψης ή εξ αποστάσεως δια περιφοράς.

Στον Δήμο Κομοτηνής, το τοπικό δημοτικό συμβούλιο από τον Μάρτιο του 2020 μέχρι και σήμερα συνεδριάζει κατά κύριο λόγο με τηλεδιάσκεψη. Όταν πρωτοξέσπασε η πανδημία οι συνεδριάσεις γίνονταν κυρίως δια περιφοράς, ενώ επίσης πραγματοποιήθηκαν μερικές δια ζώσης συνεδριάσεις στη νέα αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου, πλην όμως ούτε και τότε επετράπη η παρουσία των δημοσιογράφων. 

Όλο αυτό το διάστημα, οι δημοσιογράφοι παραμένουν αποκλεισμένοι από την κάλυψη των συνεδριάσεων κάθε μορφής. Μπορεί σε άλλους μεγάλους Δήμους ανά την Ελλάδα οι συνεδριάσεις είτε να μεταδίδονται ζωντανά, είτε να υπάρχει μέριμνα ώστε να μπορούν να τις παρακολουθήσουν οι δημοσιογράφοι, είτε να παρέχεται σε εύλογο χρόνο ηλεκτρονικά το υλικό της συνεδρίασης (αυτοβούλως από τη δημοτική αρχή), πλην όμως στον Δήμο Κομοτηνής τίποτα από τα παραπάνω δεν συμβαίνει. Ίσως η πλευρική καταγραφή όσων συμβαίνουν πίσω από κλειστές πόρτες ή οθόνες υπολογιστών, να μην είναι στις προτεραιότητες της δημοτικής αρχής.

Ο κόσμος απαιτεί -και πολύ καλά κάνει- πλευρική ενημέρωση και καταγραφή των απόψεων όλων των εκλεγμένων εκπροσώπων του κι όχι απλώς την έκδοση μονόπλευρων δελτίων τύπου στον απόηχο της κάθε συνεδρίασης. Άλλωστε, στον πυρήνα της δημοκρατίας είναι οι αξίες της διαφάνειας, της ενημέρωσης και του πλουραλισμού, που δυστυχώς τείνουν να απολεσθούν αυτούς τους μήνες. Και η πανδημία δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία.

Την ίδια ώρα, πάντως, κι η αντιπολίτευση του Δήμου Κομοτηνής φαίνεται να έχει παραδώσει τα «όπλα» και να έχει «βολευτεί» σε αυτό το καθεστώς, με ελάχιστες -κι όχι ιδιαίτερα δυναμικές- εξαιρέσεις. Ίσως διότι δεν υπάρχουν αντεπιχειρήματα προς το έργο της διοίκησης. 

Και κανείς δεν γνωρίζει πότε οι δημότες της Κομοτηνής θα αρχίσουν ξανά να μαθαίνουν ατόφια όσα λέγονται (θεωρητικά δημόσια, αλλά πρακτικά κεκλεισμένων των θυρών), από τους εκπροσώπους τους.