Πρόσεχε τι λες και κυρίως σε ποιον το λες όταν είσαι υποψήφιος

Η αλαζονεία ποτέ δεν είναι καλός σύμβουλος για κανέναν... Πόσω δε μάλλον για ανθρώπους που λογίζουν εαυτούς ως ικανούς να διοικήσουν Δήμο ή Περιφέρεια, να εκπροσωπήσουν τον λαό και να εργαστούν για το καλό του τόπου μας.

Ως τέτοιοι προβάλλονται άλλωστε στις εμφανίσεις τους σε δημόσιους χώρους, στις επαφές τους με τον κόσμο, στις συνομιλίες τους με ψηφοφόρους ακόμη στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης. Και δυστυχώς όσο κι αν προσπαθούν στον διαδικτυακά πλασμένο κόσμο του facebook να φιλτράρουν τα λόγια τους και να τα παρουσιάσουν εξωραϊσμένα, στον πραγματικό έξω κόσμο τα λόγια τούς προδίδουν.

Είναι εκείνος ο υποψήφιος που εκμυστηρεύτηκε σε δικό του, υποτίθεται, άνθρωπο, ότι θέτει ξανά υποψηφιότητα γιατί "δεν μου αρέσει να με αγνοούν". Είναι αυτή η φράση που προκάλεσε αλγεινή εντύπωση ακόμη και σε αυτόν που την εκμυστηρεύτηκε, που κάποτε είχε σε εκτίμηση τον αυτοδιοικητικό αλλά σήμερα αδυνατεί να κατανοήσει ποιο είναι το κίνητρο καθόδου στις εκλογές. Σίγουρα πάντως δεν είναι η επιθυμία να εργαστεί για τον τόπο, αλλά υποκινούμενος από προσωπικές εμπάθειες και αντιπάθειες, προβάλλει έναν δημόσιο λόγο που δεν αρέσει ούτε στους δικούς του ανθρώπους. Και δεν αναρωτιέται τελικά σε ποιον κάνει κακό.

Είναι ακόμη ένας υποψήφιος που σε ακροατήριο εργαζομένων δημόσιας υπηρεσίας παραδέχτηκε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι βάζει υποψηφιότητα ως δημοτικός σύμβουλος, για να λάβει στην συνέχεια στήριξη και να είναι στις επόμενες εκλογές εκείνος ο υποψήφιος δήμαρχος. Αν και μικρός σε ηλικία ο εν λόγω υποψήφιος έχει δώσει το χρίσμα του υποψηφίου δημάρχου στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Κρίνει μάλιστα ότι η παρουσία του και μόνο σε ένα ψηφοδέλτιο σήμερα είναι αρκετή για να χτίσει το αύριο ως υποψήφιος δήμαρχος. Στην χώρα που η εξουσία έχει καταντήσει κληρονομικό χάρισμα, δυστυχώς τέτοιες συμπεριφορές είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση.

Πρόσεχε λοιπόν τι λες και κυρίως σε ποιον το λες όταν είσαι υποψήφιος...