22/11/2013

 Μια μικρή επίσκεψη σε ένα τμήμα του πανεπιστημίου μας, θα σας πείσει προφανώς ότι τελικά το υπουργείο μπορεί να λέει ότι θέλει, αλλά η κατάσταση στην καθημερινότητα των φοιτητών είναι εντελώς διαφορετική. 

-Όπως μας ενημερώνουν φοιτητές του τμήματος ελληνικής φιλολογίας, η θέρμανση δεν λειτουργεί ακόμα, τα μαθήματα στο συγκεκριμένο αμφιθέατρο μάλλον σε λίγο θα γίνονται στο σκοτάδι, αφού ούτε οι λάμπες που καίγονται δεν αλλάζουν και οι αίθουσες προκάτ  όταν βρέχει, έχουν και τους σταλακτίτες τους.

-Επίσης κάποιες τουαλέτες είναι χαλασμένες και φυσικά χαρτί υγείας δεν υπάρχει μόνιμα, παρά μόνο …σαπούνι. Υπάρχουν επίσης ελλείψεις καθηγητών και οι φοιτητές αναγκάζονται να πληρώνουν τις φωτοτυπίες και ορισμένα βιβλία από την τσέπη τους.

-Και τελευταία βέβαια πληρώνουν και το εισιτήριο για να πάνε στο πανεπιστήμιο. Ενώ πληροφορούμαστε ότι σταματούν και αυτά τα δρομολόγια λόγω οφειλών.

-Αν ζητήσεις ακόμα και ένα έγγραφο από την γραμματεία, λόγω έλλειψης προσωπικού σου απαντούν περάστε σε 5 μέρες. Αυτή η μικρή εικόνα σε ένα τμήμα του πανεπιστημίου μας, δείχνει ξεκάθαρα ότι και έλλειψη χρηματοδότησης υπάρχει, και η αποκατάσταση ακόμα σε μικρές ζημιές καθίσταται προβληματική, αλλά και ότι όλα πλέον κινούνται σε ένα οριακό επίπεδο οικονομικής ανέχειας. 

-Κατά τα άλλα ο υπουργός παιδείας χθες κατανόησε ότι τελικά πρέπει να αρχίσει τον διάλογο με τα πανεπιστήμια που είναι κλειστά εδώ και δυόμιση μήνες. Μήπως πρέπει να αρχίσει και με τα ανοιχτά πανεπιστήμια έναν διάλογο; 

 Ειλικρινά μας εξέπληξε ο Ιλχάν Αχμέτ με την στάση του, να διαμαρτυρηθεί έντονα στους διοργανωτές του διήμερου συνεδρίου για την συνθήκη της Λωζάννης που πραγματοποιείται στην πόλη μας.

-Και να δηλώσει επίσημα και με γραπτή ανακοίνωση, ότι δεν θα συμμετάσχει ως ομιλητής πλέον στο συνέδριο. Ο λόγος που επικαλείται όμως παρουσιάζει ενδιαφέρον.

-Επειδή όλα αυτά έγιναν όπως αναφέρει για να στηρίξει  το δικαίωμα του ομιλητή δημοσιογράφου  Εβρέν Δεδέ που ήθελε και απαίτησε από το πάνελ των διοργανωτών να μιλήσει στην τούρκικη γλώσσα. Που φυσικά δεν έγινε αποδεκτό και ο δημοσιογράφος αποχώρησε.

-Και  συγχρόνως ο Ιλχάν Αχμέτ έδωσε μαθήματα στους διοργανωτές για καταπάτηση θεμελιωδών δικαιωμάτων, γελοιοποίηση του πνεύματος και του γράμματος της συνθήκης της Λωζάννης και πολλά άλλα  τέτοια βαρύγδουπα.

-Και όμως είναι ο ίδιος Ιλχάν Αχμέτ, που δύο ημέρες πριν για να τα βάλλει προφανώς με τον πολιτικό του αντίπαλο Αιχάν Καραγιουσούφ, ορθώς βέβαια στήριξε με πάθος το έγγραφο του διοικητή του νοσοκομείου,  που ζητούσε από τους γιατρούς η διάγνωση για τους ασθενείς να γίνεται στην επίσημη ελληνική γλώσσα. 

-Οι συνεντεύξεις υπάρχουν σήμερα στην εφημερίδα μας που το αποδεικνύουν. Τι άλλαξε λοιπόν σε δύο ημέρες; Και γιατί έπρεπε και τι εξυπηρετούσε σε μια δημόσια εκδήλωση με υπουργούς και καθηγητές, ένας δημοσιογράφος που τον τίμησαν να τον επιλέξουν ως ισότιμο ομιλητή, να μιλήσει άραγε στα τούρκικα; Ενώ γνωρίζει άπταιστα ελληνικά, όπως και όλοι οι παρευρισκόμενοι.

 Επαγγελματίες της πόλης που περνάνε τον δικό τους οικονομικό Γολγοθά μας διαμαρτυρήθηκαν, ότι το επιμελητήριο δεν δέχεται να κάνει διακανονισμό  των χρεών τους από οφειλές στις συνδρομές, αφού λόγω της οικονομικής κρίσης, κάποιοι οφείλουν και από προηγούμενες χρονιές.

-Το αποτέλεσμα βέβαια είναι λόγω των οφειλών, να μη μπορούν να προμηθευτούν την απαραίτητη  βεβαίωση από το επιμελητήριο, για να θεωρήσουν τιμολόγια και βιβλία στην εφορία.

-Μάλιστα όπως μας ανέφεραν αντί για διακανονισμό τους ζητούν να καταθέσουν κάποια αίτηση για να πάει στην επιτροπή, που θα αποφασίσει. 

-Αλλά παράλληλα  τους ενημερώνουν ότι πρέπει οπωσδήποτε, ακόμα και αν γίνει δεκτό το αίτημα τους, να πληρώσουν τις παλιές οφειλές  στα ενδιάμεσα διαστήματα των 20 ημερών. 

-Δηλαδή το επιμελητήριο που παλεύει ώστε τα χρέη των μελών του προς τις τράπεζες, το δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία να γίνονται με διακανονισμούς σε πολλές και μικρές δόσεις , γιατί δεν κάνει το ίδιο και για οφειλές προς τα δικά του ταμεία; 

-Όσο και αν φαίνονται μικρές και ασήμαντες για ορισμένους. Είναι άραγε εν γνώσει του προέδρου όλα αυτά;

 Όλα τα κακά έλεγαν παλιότερα από τις ΗΠΑ έρχονται .Ας ελπίσουμε όμως ότι το κυνήγι και τα πρόστιμα που τρώνε οι μικροί καλλιεργητές  λαχανικών στις ΗΠΑ, που είναι πλέον η καινούργια μόδα, να μην φτάσει στην περιοχή μας. 

-Βέβαια το παιχνίδι εκεί είναι ξεκάθαρο αφού οι δήμοι που ξεριζώνουν  ήδη τα φυτά τους κήπους από τα σπίτια των μικροκαλλιεργητών και εξαφανίζουν τους μικρούς λαχανόκηπους μέσα στις πόλεις,  προφανώς και κάνουν τα χατίρια των πολυεθνικών εταιριών. 

-Που πουλάνε κατά αποκλειστικότητα σπόρους  και θέλουν να ελέγχουν τα πάντα. Και τα λαχανικά ξηλώνονται με το αστείο πρόσχημα, ότι «παραβιάζουν τα μίνιμουμ στάνταρ εξωτερικής εμφάνισης».

-Και για τα συμφέροντα τους, για την παραγωγή και την διακίνηση προϊόντων θέτουν τέτοιες προδιαγραφές νομικά, που οι λαχανόκηποι πηγαίνουν στα  χέρια των  λίγων μεγαλοκαλλιεργητών. 

-Φανταστείτε κάτι τέτοιο να συνέβαινε στην Κομοτηνή, με τους συνεργατικούς λαχανόκηπους να μπαίνουν στο στόχαστρο της δημοτικής αρχής και να ξηλώνονται οι μικροί μπαξέδες των σπιτιών. Γιατί για τους περισσότερους Κομοτηναίους οι μικροί λαχανόκηποι στην πόλη στα χωριά και τα εξοχικά, είναι ένα από τα κυριότερα χόμπι και τους προσφέρει βέβαια φρέσκα και υγιεινά λαχανικά όπως τα θέλουν. 

-Μην νομίζεται όμως ότι είναι μακριά η εφαρμογή μιας τέτοιας νομοθεσίας,  αφού ήδη για να εμπορεύεσαι σπόρους και πολλαπλασιαστικό υλικό, θα πρέπει να τηρείς και εδώ ορισμένα στάνταρ και να παίρνεις αριθμό παραγωγού με πλήρεις εξετάσεις στην ποιότητα του νερού, του χώματος και των φαρμάκων που χρησιμοποιείς.

-Οι μικροί μπαξέδες σαφώς είναι πληγή για πολλούς επιχειρηματίες και μανάβηδες, αφού με τις ποσότητες των λαχανικών που βγάζουν, τα δωρίζουν όλοι σε συγγενείς και φίλους και η ζήτηση γίνεται πιο μικρή. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα βλέπουμε αρκετούς Κομοτηναίους όχι μόνο να σπέρνουν λαχανικά στις αυλές και στους μικρούς κήπους, αλλά ακόμα και στις βεράντες των σπιτιών.