Μικροκομοτηναίικα 08-09-2023

Με το Θεό δεν μπορείς να τα βάλεις έλεγαν παλαιότερα και φυσικά όταν υπάρχουν μεγάλες καταστροφές όπως τώρα, με τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες, σαφώς το πρώτο μέλημα είναι η προστασία της ανθρώπινης ζωής.
Και σε αυτό το επίπεδο το σύστημα της πολιτικής προστασίας με τις εκκενώσεις κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση και προλαβαίνει τα χειρότερα. Έχουμε όμως πολλά ακραία φαινόμενα να αντιμετωπίσουμε, ακόμα και στην περιοχή μας με τόσα καμένα δάση και ελπίζουμε να έχουν γνώση οι φύλακες.
Και εύκολο φυσικά είναι να τα ρίχνουν όλα στην κλιματική αλλαγή, την άνοδο της θερμοκρασίας του πλανήτη, αλλά μήπως όλα αυτά απλώς είναι μία μέθοδος μετάθεσης των ευθυνών;
Τα δάση καίγονται ανεξέλεγκτα και δεν επαρκούν τα εναέρια πυροσβεστικά μέσα, αλλά και ούτε υπάρχουν ζώνες πυροπροστασίας. Όπως δεν γίνονται καθαρισμοί, αλλά ούτε μεριμνά κάποιος για την πληρέστερη φύλαξη τους.
Φράγματα ποταμών σπάνε και πλημμυρίζουν χωριά, προφανώς γιατί κάποιοι έχουν κάνει εκτιμήσεις λάθος την αντοχή τους και δε σχεδίασαν σωστά, αλλά ούτε επανασχεδίασαν με τα νέα δεδομένα, από την αλλαγή του κλίματος.
Άναρχη δόμηση πάνω σε μπαζωμένα ποτάμια και λίμνες, ελάχιστη αναδάσωση, αλλά υπερβολική βόσκηση σε τέτοιο σημείο αντίστοιχα, που δεν μπορεί ούτε να ανανεωθεί ένα δάσος, δεν δείχνουν ένα ανοργάνωτο κράτος που δεν μπορεί να διαφυλάξει το φυσικό του πλούτο και να προστατεύσει τους πολίτες από τις καταστροφές;

Αφέθηκαν όλα στην τύχη τους δεκαετίες τώρα να κινούνται οριακά με τις κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούσαν, με ελάχιστα έργα αντιπλημμυρικής θωράκισης και πυροπροστασίας και τώρα έρχονται αντιμέτωποι των ευθυνών τους.

Δεν είναι θέμα όμως μιας κυβέρνησης όλα αυτά τα προβλήματα που προέκυψαν, ώστε να γίνεται πολιτικό παιχνίδι επικοινωνίας, πάνω σε μία καταστροφή. Και στην προκειμένη περίπτωση ισχύει το ρητό, ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω.
Και προφανώς έχουν την ευθύνη όλοι και την υποχρέωση, με την κυβέρνηση πρώτα, να βρουν τον τρόπο να γίνουν πολλά έργα τα οποία δεν έγιναν εδώ και δεκαετίες, για να έχουμε ένα καλύτερο επίπεδο προστασίας.
Και στις μεγάλες πλημμύρες βέβαια στον κάμπο της Θεσσαλίας, όπως πρόσφατα περάσαμε και εμείς με τις μεγάλες πυρκαγιές στην περιοχή μας, να υποθέσουμε ότι και εκεί, όλοι οι πολιτικοί, αυτοδιοικητικοί και πολιτεία, έπραξαν το χρέος τους;
Όλοι γνωρίζουν ότι ο κάμπος της Θεσσαλίας είναι σαν μια κλειστή λίμνη κι φυσικά έχει δώσει κατά καιρούς και στο παρελθόν και άλλες πλημμύρες. Συνεπώς δεν χρειαζόταν τα έντονα καιρικά φαινόμενα για να τα σχεδιάσουν όλα στη σωστή βάση προκειμένου να θωρακιστούν.
Αλλά δεν προβλημάτισε μάλλον πολλούς, αφού όλοι έκαναν το χρέος τους όπως λένε. Οι δήμοι που απαιτούσαν χρήματα που δεν έδινε η περιφέρεια. Και η περιφέρεια που απαιτούσε χρήματα από την κεντρική πολιτεία, που ανταπαντούσαν ότι δώσαμε πολλά εκατομμύρια για αντιπλημμυρικά έργα.
Ας σκεφτούν όμως τι δεν έπραξαν καλά, γιατί δεν μπορεί κάποιοι φταίνε. Που είναι οι μεγάλες πλαστικές βάρκες για εκατοντάδες εγκλωβισμένους που κατά κόρον χρησιμοποιούν μέχρι και οι διακινητές; Δεν έχει καμιά πολιτική προστασία, δήμος ή περιφέρεια;

Κι έπρεπε να περιμένουν φυσικά και τη Θεσσαλία την συνδρομή του στρατού για να ενεργήσει, πριν θρηνήσουμε περισσότερα θύματα. Αλλά επί ώρες προσπαθούσαν οι εγκλωβισμένοι να επικοινωνήσουν με τον μηχανισμό που ήταν σε ετοιμότητα υποτίθεται και τα μηνύματα πήγαιναν στο βρόντο, αλλά και τα τηλέφωνα δεν τα σήκωνε κανείς.

Μας το ανέφερε πρόσφατα στο ραδιόφωνο του Χρόνου ο πρόεδρος των συνοριοφυλάκων Έβρου, ότι τα περισσότερα αυτοκίνητα των διακινητών που κάνουν τις μεταφορές από τον Έβρο προς τη Θεσσαλονίκη, είναι κλεμμένα κυρίως από την Περιφέρεια Αττικής.
Και έτσι βλέπουμε ανά τακτά χρονικά διαστήματα όπως το δημοσιεύσαμε προχθές και χθες στην εφημερίδα μας, συνελήφθησαν διακινητές στην Εγνατία οδό, που στερούνταν μάλιστα άδεια ικανότητας οδήγησης, με κλεμμένα αυτοκίνητα από την Αττική.
Και αναρωτιέται ο καθένας εύλογα, ένα αυτοκίνητο κλεμμένο πως φεύγει από την Αθήνα, περνάει τόσα διόδια και κάμερες, τόσους ελέγχους και να μην κινεί την υποψία κανενός; Μάλλον κάτι δεν γίνεται σωστά.
Είναι αδιανόητο μας το λένε και οι συνοριοφύλακες, πως επί πανδημίας γινόταν ο έλεγχος των αυτοκινήτων και τα πάντα ήταν τόσο αυστηρά που δεν μπορούσε να ξεφύγει κανένας πέραν από το επιτρεπόμενο όριο, ενώ τώρα δεν μπορούν.
Τα κλεμμένα αυτοκίνητα και οι κλεμμένες πινακίδες δεν μπορούν να δηλωθούν στο σύστημα αναγνώρισης για να τα σταματήσουν; Πως μπορούν και διασχίζουν όλη τη χώρα, κάνουν ανενόχλητοι δυο και τρεις μεταφορές, χωρίς να εντοπίζονται;
Υπάρχουν πολλές τρύπες σε αυτό το σύστημα που θα πρέπει να κλείσουν. Όταν δηλώνεται ένα κλεμμένο αυτοκίνητο στην Αθήνα, προφανώς το σήμα θα πρέπει να φτάνει στα διόδια, και στις διωκτικές αρχές των συνόρων, αλλά και παντού.
Πως μπορεί ακόμα το σύστημα ειδοποίησης με το 112 να ενημερώνονται για κάθε κίνδυνο όλοι στην εθνική οδό, ή στην Εγνατία όλα τα αυτοκίνητα που περνούν εκείνη την ώρα και όχι μόνο οι μόνιμοι κάτοικοι;

Δεν μπορούν να το εφαρμόσουν και στον έλεγχο; Πρόσφατα ειδοποιηθήκαμε και για το σεισμό της Βουλγαρίας, πριν γίνει αισθητός στην περιοχή μας. Ας εκσυγχρονίσουν και το δικό τους σύστημα εντοπισμού για τα κλεμμένα.

------------------------

Τέτοια ώρα τέτοια λόγια, ή στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί, ήταν οι φράσεις που προφανώς παρέβλεψε, ή αγνοούσε, ο υποψήφιος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Ευκλείδης Τσακαλώτος, που επισκέφτηκε πρόσφατα την Κομοτηνή και συνομίλησε με τους συντρόφους.
Πέραν από τα γνωστά αριστερά τσιτάτα ανέφερε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα ανακάμψει με σχέδιο και όχι εντυπωσιακές κινήσεις, προφανώς για να χτυπήσει τον αντίπαλο του Στέφανο Κασσελάκη, αναπτύσσοντας και τις γνωστές θέσεις του κόμματος για τη χώρα.
Αλλά μάλλον όλα αυτά δεν μπορούν να γίνουν με το παλιό υλικό που διαθέτει το κόμμα. Έδωσε όμως μεγάλη έμφαση στις νομαρχιακές οργανώσεις, που τις θεωρεί σαν το πιο σημαντικό κρίκο της κομματικής ζωής και ανέφερε ότι οι αλλαγές θα πρέπει να γίνουν στη βάση και από τα κάτω προς τα πάνω.
Προφανώς δεν κατάλαβε ότι μιλούσε στους μισούς συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ στη Ροδόπη, σε ένα πολύ μικρό ακροατήριο για ένα ροζ νομό, και πολλοί εξ αυτών που τον άκουγαν ήταν οι πρωτεργάτες που διέλυσαν κυριολεκτικά της Ο.Μ. με τις γνωστές διαδικασίες των εσωκομματικών εκλογών και τις μεγάλες τους κόντρες.
Θέλοντας να κρατήσουν την ιδεολογική τους καθαρότητα όπως το αντιλαμβάνονται οι ίδιοι. Δηλαδή τα ελάχιστα ποσοστά του παλιού Συνασπισμού. Συνεπώς απευθυνόταν σε λάθος ακροατήριο, αν πιστεύει και εκτιμά ότι αυτοί που έμειναν στο κόμμα, είναι ικανοί να διευρύνουν το χώρο.
Και να αφήσουν τους νέους να μπουν στα κομματικά όργανα, όταν με τις πράξεις τους απέδειξαν ότι δεν ανέχονται ούτε τους παλιούς συντρόφους τους για χρόνια, που έχουν διαφορετικές θέσεις.
Με τα ίδια τούβλα όμως, πάντοτε κτίζεται ο ίδιος τοίχος. Και το παρελθόν του καθενός δεν μπορεί να προδιαγράψει ένα καλύτερο παρόν και μέλλον, όταν κάποιος μάλιστα είναι και μέρος του προβλήματος, κυριολεκτικά.