Μικροκομοτηναίικα 12-01-2024

Όπως ακριβώς τα είχαμε περιγράψει πριν από τρεις ημέρες στο σχόλιο μας, αναφορικά με το νομοσχέδιο για το γάμο το ομόφυλων ζευγαριών και την τεκνοθεσία, στο ίδιο μοτίβο ακριβώς κινήθηκαν τελικά και οι δηλώσεις του πρωθυπουργού σε συνέντευξή του.
Δίνοντας το στίγμα των προθέσεων του και θεωρώντας ότι είναι ένα ζήτημα που αφορά την πολιτεία και όχι την εκκλησία, αν και ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει διαφορετική άποψη, ενώ συγχρόνως απαλλάσσει και τους βουλευτές του από τη βάσανο της επιλογής τους.
Τους παροτρύνει να απέχουν, για να μην προσμετρηθεί αρνητικά η ψήφος τους και χωρίς να επιβάλλει κομματική πειθαρχία, να δείξουν τη διαφορετική τους στάση όσοι επιθυμούν, αλλά συγχρόνως να αφήσουν την κυβερνητική πλειοψηφία να περάσει το νομοσχέδιο.
Με ένα σμπάρο δηλαδή πολλά τρυγόνια και επικοινωνιακά ο πρωθυπουργός απέφυγε όλες τις παγίδες αλλά και τα διλλήματα που έμπαιναν, ξεκαθαρίζοντας και το θέμα της υιοθεσίας, που ήδη υπάρχει νομοθετημένη και όχι της τεκνοθεσίας, που θα έφερνε και πλήθος αντιδράσεων.
Έξυπνα λειτουργεί το επικοινωνιακό team και το επιτελείο του πρωθυπουργού, γιατί φρόντισε βέβαια μία μέρα πριν να δώσουν στη δημοσιότητα και τα μέτρα της κυβέρνησης για την καταπολέμηση της ακρίβειας και την επομένη να προετοιμάσουν το κλίμα για το επίμαχο νομοσχέδιο.
Και βλέπουμε ότι παγιδεύτηκαν πολλοί, γιατί στα ΜΜΕ σε δεύτερο πλάνο μπαίνουν τα μέτρα για την ακρίβεια που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός, αλλά σε πρώτο πλάνο το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια.
Κατάφερε δηλαδή να τους αποπροσανατολίζει από τα πολύ πιο σημαντικά που υπάρχουν και να αποφύγει γρήγορα τις κριτικές της αντιπολίτευσης, που θα έδιναν μία αρνητική εικόνα για το θέμα της ακρίβειας.

Το πόσο σημαντικά όμως ή όχι είναι κάποια νομοσχέδια, ή αποφάσεις και δηλώσεις πολλές φορές, που αυτά κατευθύνονται κυρίως από την κυβέρνηση, αλλά και τα μεγάλα ΜΜΕ, το αντιλαμβάνονται όλοι, πολίτες, επιχειρηματίες, εργαζόμενοι και συνταξιούχοι.
Που προφανώς θα επιθυμούσαν να μην καταναλώνεται τόση πολύ φαιά ουσία και χρόνος για δευτερεύοντα, αλλά να εστιάζουν στα πιο σημαντικά. Να ασχολούνται δηλαδή κυβέρνηση και ΜΜΕ πολύ πιο περισσότερο με την ψήφιση νομοσχεδίων που θα αναφέρονται στην ανεργία, στην απασχόληση και στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
Ακόμα και στη στήριξη της επιχειρηματικότητας, το μεταναστευτικό, το μέλλον του συνταξιοδοτικού και τη δύσκολη καθημερινότητα. Αλλά όλα αυτά βέβαια αντιλαμβάνεται ο καθείς ότι έχουν οικονομικό και πολιτικό κόστος και είναι δύσκολο να επιλυθούν.
Πιο εύκολα και επικοινωνιακά είναι να ασχολούνται με τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις κοινωνικές παρεμβάσεις, τις αλλαγές στις δομές των ΟΤΑ και τη συρρίκνωση των υπηρεσιών, την αξιολόγηση του δημοσίων υπαλλήλων, την ψηφιοποίηση και πολλά άλλα τέτοια συναφή.
Που δίνουν τροφή στο διάλογο της καθημερινότητας, στα σχετικά ρεπορτάζ, κατευθύνοντας την κοινή γνώμη για πράγματα που θα έπρεπε να έχουν λυθεί εδώ και καιρό. Και να έχουν νομοθετηθεί με τέτοιο τρόπο, που δεν χρειάζεται να επανέρχονται κάθε φορά.

Είναι η συνήθης όμως πρακτική και τακτική πολιτικών, αλλά και αυτοδιοικητικών, που την επιλέγουν αν δεν έχουν να παρουσιάσουν κάτι σημαντικό. Το βλέπουμε να γίνεται και στη Ροδόπη από βουλευτές και αυτοδιοικητικούς.
Ερωτήσεις για ίδια θέματα που γίνονται για πολλοστή φορά, συναντήσεις ενημέρωσης και επικοινωνιακού χαρακτήρα για προβλήματα που γνωρίζουν και δεν λύνονται ποτέ και παρεμβάσεις άνευ αντικρίσματος, από πολιτικούς.
Και αυτοδιοικητικοί που πριν να δώσουν δείγματα γραφής και το στίγμα των προθέσεων τους, πως θα κινηθούν και τι θα διεκδικήσουν, αλλά και πως θα σχεδιάσουν για να υλοποιήσουν τις υποσχέσεις τους, πιο εύκολο είναι να προβάλλονται σε γιορτές και πανηγύρια.
Να δηλώνουν τη στήριξη της δραστηριότητας των συλλόγων, ή να κάνουν μικρές παρεμβάσεις όπως και στην περίπτωση του πρώτου χιονιά, για την αποδείξουν την ετοιμότητα του μηχανισμού πολιτικής προστασίας.
Και αφιερώνουν πολλές ώρες σε συναντήσεις και διάλογο με τους πολίτες, θαρρείς αυτό θα τους αποφέρει κάτι σημαντικό από την αρχή. Κινούνται γενικώς σε ένα επικοινωνιακό πλαίσιο με συναντήσεις εθιμοτυπικού χαρακτήρα, με τη λογική μάλλον ότι για τα σοβαρά έχουν καιρό ακόμα.

Με περισσή ευκολία πολλές φορές βλέπουμε να παίρνονται αποφάσεις και να κλείνουν σχολεία, με το πρώτο κύμα κακοκαιρίας και κάποιες μηδενικές θερμοκρασίες. Και να υπάρχει βέβαια και η σχετική γκρίνια των γονέων γιατί έκλεισαν τα σχολεία των δήμων Αρριανών και Ιάσμου και όχι Μαρωνείας-Σαπών και Κομοτηνής.
Και αναρωτιέται ακόμα και ο πιο αδαής, άραγε στη βόρεια Ευρώπη, τις Σκανδιναβικές χώρες, τη Ρωσία και πολλές άλλες, τα σχολεία κλείνουν με τον πρώτο χιονιά, ή όταν η θερμοκρασίες κατέβουν κάτω από το μηδέν; Προφανώς και όχι.
Εξάλλου σε πολλές τέτοιες χώρες ολόκληρο το χειμώνα έχουν χιονοπτώσεις και θερμοκρασίες πολύ χαμηλές, αλλά τα παιδιά συνεχίζουν να πηγαίνουν κανονικά στα σχολεία τους, γιατί αλλιώς θα έπρεπε να λείπουν επί μήνες, ή να κάνουν διαδικτυακά μαθήματα.
Συνεπώς το αν φαίνεται ένας δήμαρχος ευχάριστος, ή δυσάρεστος, που παίρνει αποφάσεις αν θα κλείσουν ή όχι τα σχολεία, μήπως τελικά είναι ένα ψευτοδίλημμα; Η ανάγονται όλα αυτά σε αντικειμενικές αδυναμίες και ευθύνες;
Όπως να μπορούν να θερμαίνουν επαρκώς τα σχολεία σε συνθήκες ψύχους, να ανοίγουν τους δρόμους και να ρίχνουν αλάτι ώστε να μην παγώσει το χιόνι και να διαθέτουν τα μεταφορικά μέσα που με ασφάλεια θα μπορούν να πηγαίνουν τα παιδιά στο σχολείο;
Συνεπώς ο προβληματισμός πέραν των γονέων που εύλογα θέλουν τα παιδιά τους να μην εκτίθενται στο κρύο, μήπως θα πρέπει να αγγίξει περισσότερο τους δημοτικούς και περιφερειακούς άρχοντες;
Ώστε να δημιουργούν τις κατάλληλες συνθήκες ασφάλειας μετακίνησης και παραμονής των παιδιών στα σχολεία; Ας αναλογιστούν όλοι για τις ευθύνες τους, γιατί με το πρώτο κρύο και ελάχιστο χιόνι θα πρέπει να κλείνουν σχολεία.