Μικροκομοτηναίικα 23-11-2024

Ευτυχώς με την πάροδο των χρόνων αλλάζουν οι συνήθειες και η άποψη ζωής, ο τρόπος διαβίωσης, αντίληψης και σκέψης, πολλών μουσουλμάνων συμπολιτών μας. Και ένα μεγάλο μέρος της αγοραστικής κίνησης πλέον σε πολλά επίπεδα τα τελευταία χρόνια, όπως μας αναφέρουν πολλοί επαγγελματίες, οφείλεται σε αυτούς.
Είναι οι καλύτεροι πελάτες για την αγορά σπιτιού, τις ανακαινίσεις, ακόμα και στον οικιακό εξοπλισμό και καλοπληρωτές μάλιστα με μετρητά οι περισσότεροι. Προσπαθούν τα νέα ζευγάρια να αποφύγουν φαίνεται την ιδιότυπη απομόνωση και γκετοποίηση στις γνωστές μειονοτικές γειτονιές.
Σπάνε τα στερεότυπα της δημιουργίας και αντίληψης των δύο παράλληλων κόσμων και αγοράζουν και ενοικιάζουν κατοικίες μέσα στον κοινωνικό ιστό της πόλης, σε πολυκατοικίες και όχι σε μουσουλμανικές αμιγώς γειτονιές, όπως γίνονταν στο παρελθόν.
Παλαιότερα δεν ήθελε να φύγει κανένας από αυτές τις γειτονιές και μάλιστα μέχρι πριν από δύο δεκαετίες ήταν αρκετοί αυτοί που είχαν τον τρόπο τους, προσπαθούσαν να μαζέψουν χρήματα, με σκοπό να αγοράσουν σπίτι συνήθως στην Κωνσταντινούπολη.
Τότε όμως το τίμημα ήταν πολύ πιο μικρότερο σε σχέση με την περιοχή μας. Και μελλοντικά το ήθελαν να αξιοποιηθεί και ως κατοικία των παιδιών τους που σπουδάζουν εκεί και παντρεύονται αργότερα.
Η οικονομική κρίση όμως στην Τουρκία, ο πληθωρισμός και η ακρίβεια τους ανάγκασαν να αναθεωρήσουν το σχεδιασμό τους, τις απόψεις και τις ιδέες τους. Αφού οι τιμές πλέον είναι πολύ υψηλότερες, όπως και η κατάσταση που επικρατεί, πολιτική, κοινωνική, αλλά και οικονομική, είναι πολύ πιο χειρότερη.

Με αυτή τη λογική και τη στόχευση πολλοί συμπολίτες μας μουσουλμάνοι με τις οικονομίες τους δημιούργησαν ένα κομπόδεμα, κάποιες μικρές περιουσίες, που τώρα χρησιμοποιούνται από τα παιδιά τους.
Που αναθεώρησαν την πολιτική των αγορών τους και καταναλώνουν στον τόπο μας. Για αυτό και πολλαπλασιάζονται οι επιχειρήσεις κυρίως μουσουλμάνων συμπολιτών μας και όσοι έχουν σπουδάσει ήδη δραστηριοποιούνται επαγγελματικά στην πόλη.
Ακόμα υπάρχουν πολλοί επιστήμονες πλέον που στελεχώνουν και τις δημόσιες υπηρεσίες, το νοσοκομείο Κομοτηνής και πολλές άλλες δομές και αυτό είναι ένα κέρδος για τον τόπο, που θέλουμε να υπάρχει ειρηνική συνύπαρξη αλλά και ισότιμες ευκαιρίες για όλους.
Όσο κι αν ενοχλεί αυτό το γνωστό αναχρονιστικό κατεστημένο, που προσπαθεί επί ματαίω να τους περιχαρακώσει στα δικά τους γκέτο. Και ανοίγουν ακόμα και πολλές επιχειρήσεις με συνεργασίες μουσουλμάνων και χριστιανών.
Πολλά από αυτά θα έπρεπε να γίνονται εδώ και δεκαετίες πριν. Όχι ότι δεν υπήρχαν βέβαια, αλλά τέτοιες περιπτώσεις ήταν συγκεκριμένες και η εξαίρεση στον κανόνα. Χρειάζονταν ακόμα πολύς δρόμος για να αναθεωρήσουν κάποια πράγματα.
Άλλαξαν ακόμα και οι σκέψεις και θεωρίες τους, όσον αφορά και την αντιμετώπιση της γυναίκας. Πολλές γυναίκες πλέον της μειονότητας νέες κυρίως, γνωρίζουν πολύ καλά πλέον τα δικαιώματα τους και στέκονται ισότιμα, όσο κι αν δεν θέλουν κάποιοι να ξεφύγουν από τα στερεότυπα.
Βγάζουν διπλώματα για να οδηγούν, ανοίγουν επιχειρήσεις, προσπαθούν να κερδίσουν τη ζωή τους και αναθεώρησαν και τις απόψεις τους ακόμα για την οικογενειακή τους ζωή. Δεν τεκνοποιούν τρία και τέσσερα παιδιά, όπως οι γονείς τους.
Γιατί θέλουν να τα επιμορφώσουν σωστά και να πάρουν βάσεις για να κερδίσουν πλέον τη ζωή τους και να παραμείνουν στον τόπο τους. Δεν θα μπορούσαν εξάλλου να ανταπεξέλθουν σε αυτές τις υποχρεώσεις.
Κι έτσι βλέπουμε ότι και στη μειονότητα το ένα ή δύο παιδιά ανά οικογένεια είναι πλέον η συνήθης κατάσταση. Όλα αυτά τα θεωρούμε βήματα προοδευτικά, προσέγγισης, απεξάρτησης από λογικές ποδηγέτησης και προσπάθειες που πού μόνο κάτι καλό προοιωνίζουν στον τόπο μας.

Είναι να μειδιά κανείς όταν βλέπει αναρτήσεις και δηλώσεις τοπικών συντρόφων του ΣΥΡΙΖΑ που πρωτοστάτησαν σε αγώνες μάλιστα για την ανάδειξη του Στέφανου Κασσελάκη στην προεδρία του κόμματος και ήταν ακραιφνείς υποστηρικτές του, να του ρίχνουν τώρα το ανάθεμα.
Θεωρώντας τον φυτευτό που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της διαπλοκής και βοηθά τη δεξιά του Μητσοτάκη. Πέραν όμως των αυθαίρετων αυτών συμπερασμάτων και της απλοϊκής πολιτικής ανάλυσης, μήπως θα πρέπει πρώτα οι ίδιοι να κάνουν την αυτοκριτική τους;
Για τα δικά τους λάθη, την παντελή έλλειψη πολιτικής διορατικότητας, το πως και γιατί με περισσή ευκολία τον εμπιστεύτηκαν, ενώ δεν ανακάλυψαν εξαρχής το ρόλο του, ενώ τώρα αναλίσκονται σε αυτές τις θεωρίες συνωμοσίας που τους βολεύουν; Η πολιτική όμως είναι επιλογές και τα λάθη του καθενός πληρώνονται.
Καταφέρονται ακόμα πολλοί τοπικοί σύντροφοι εναντίον των δύο βουλευτών Τζάκρη και Πούλου που ανεξαρτητοποιήθηκαν, χαρακτηρίζοντας το ζήτημα αυτό θεσμική εκτροπή, αποστασία, διαπλοκή, κατάφορη παραβίαση της βούλησης του ελληνικού λαού.
Κάποιοι το παρατραβούν πιο πολύ και τους θεωρούν και εντολοδόχους άλλων συμφερόντων. Πόσο όμως έωλα είναι όλα αυτά τα επιχειρήματα; Γιατί ουσιαστικά με βάση αυτό το σκεπτικό τους, θα έπρεπε να θεωρήσουν και αποστάτες και τους έντεκα βουλευτές της Νέας Αριστεράς που έφυγαν από το κόμμα.
Γιατί αυτοί άρχισαν να ξηλώνουν το πουλόβερ της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ενώ οι δύο στιγματίζονται μόνο που τράβηξαν το μουντζούρη. Τι διαφορά όμως έχει η ανεξαρτητοποίηση των έντεκα από τους δύο;

Μισές αλήθειες, βολικές λογικές, αλλά όταν κρύβονται τα σκουπίδια κάτω από το χαλί και ψάχνουν να βρουν φταίχτες παντού, χωρίς να βλέπουν τον εαυτό του στον καθρέφτη ορισμένοι, τίποτα καλό δεν προοιωνίζεται στο κόμμα τους.
Ακριβώς γιατί και οι ίδιοι αν δεν το αντιλαμβάνονται είναι μέρος του προβλήματος. Η ιστορία καταγράφει τις πολιτικές συμπεριφορές τους, ενώ δύσκολα πείθουν ακόμα και τους συντρόφους τους, πόσο δε μάλλον τους πολίτες.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ όμως, ένα κόμμα εξουσίας στο παρελθόν, είναι μία κοινωνική αναγκαιότητα όπως αναφέρουν για τη χώρα και για τους αγώνες των πολιτών, τότε τι φοβούνται και ενορχηστρωμένα βάλουν εναντίον των αποστατών, όπως τους χαρακτηρίζουν;
Αφού οι πολίτες κρίνουν και τελικά αν έχουν δίκιο θα τους δικαιώσει η ιστορία και οι αποστάτες απλώς θα εξαφανιστούν από την πολιτική, αλλά και ο κυρίαρχος λαός θα τους εμπιστευτεί και θα προστρέξει μαζικά στις κάλπες για να τους στηρίξει, όπως εκτιμούν. Μήπως δεν πιστεύουν αυτά που λένε;
Τίποτα ψεύτικο ή ανεπαρκές πολιτικά δεν μπορεί να σταθεί στο χρόνο και αποβάλλεται στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Ας αναλογιστούν όμως και αυτοί που έμειναν στο ΣΥΡΙΖΑ τι καινούργιο άραγε έχουν να προσκομίσουν ως πολιτική πρόταση και με ποιο τρόπο μπορούν να προσεγγίσουν και να πείσουν συντρόφους και υποστηρικτές που έφυγαν να ξαναγυρίσουν;
Και ποιο είναι το πρόγραμμά τους και οι βιώσιμες κοστολογημένες λύσεις για τα προβλήματα του λαού; Γιατί από αυτά θα κριθούν για να ανακτήσουν την εμπιστοσύνη του λαού.
Όχι με θεωρίες συνωμοσίας, λογικές μετάθεσης ευθυνών, μισές αλήθειες και πρόσωπα που δεν πείθουν. Δεν φταίνε πάντα οι άλλοι για τα δικά τους σημαντικά λάθη. Και με ύβρεις, χαρακτηρισμούς και μηδενιστική λογική, δεν μπορείς να αποτρέψεις κανέναν αν θέλει να δημιουργήσει ένα κόμμα.
Αλήθεια κατά την άποψη τους και την δική τους ορολογία, πως θα χαρακτήριζαν αυτούς που στηρίζουν τώρα, ενώ καρατόμησαν μέσω των οργάνων και των καταστατικών διαδικασιών έναν εκλεγμένο από τη βάση πρόεδρο, με τις βαρύγδουπες εκφράσεις που χρησιμοποιούν; Νομιμότητα, ή ανταρσία και αποστασία;