Μικροκομοτηναίικα 24-01-2024

Ενώ υπάρχουν τόσο σημαντικά και σοβαρά προβλήματα που θα μπορούσαν να ασχολούνται κατά κόρον τα Αθηνοκεντρικά  κυρίως ΜΜΕ και οι ενημερωτικές ιστοσελίδες, βλέπουμε να τα απαξιώνουν, να τα υποβαθμίζουν,   ή να τα περνούν σε τρίτη μοίρα,  για να ασχοληθούν με μία άλλου είδους …δημοσιογραφία κατά την άποψη τους.

Τη  δημοσιογραφία του μαλακού υπογαστρίου,  των σκανδάλων των ιδιωτικών υποθέσεων,  με θέματα αστυνομικού ενδιαφέροντος, ενώ οι  ρεπόρτερ μετατρέπονται σε αστυνομικούς και εισαγγελείς,  που είναι έτοιμοι να εξιχνιάσουν υποθέσεις,  αλλά συγχρόνως να αποδώσουν και ευθύνες.

Μικρόφωνα και τηλεοπτικές κάμερες που εστιάζουν στα βλέμματα μιας χαροκαμένης μάνας για να αποτυπώσουν την οδύνη και την απόγνωση, ή στα θύματα  μόνο και μόνο για να κερδίσουν από την διαφημιστική πίτα της τηλεθέασης.

Καταρρακώνοντας ανθρώπινες συνειδήσεις,  διαβάλλοντας ανθρώπους και  μετά ξεχνούν να τους αποκαταστήσουν. Δυστυχώς στο ίδιο πνεύμα κινούνται και τα περισσότερα κεντρικά δελτία ειδήσεων, αφού για άλλοθι το πρώτο πεντάλεπτο ασχοληθούν μετά της  πολιτικής,  της οικονομίας και της ακρίβειας.

Απλόχερα όμως δίνουν  τηλεοπτικό χρόνο  για τέτοιου τύπου ειδήσεις και αναλύσεις  με ειδήμονες,   μετατρέποντας τα σε μεσημεριανάδικα. Θαρρείς και σε αυτή τη χώρα δεν υπάρχουν μηχανισμοί,  όπως η αστυνομία, εισαγγελείς και τα  δικαστήρια για να αποδώσουν  ευθύνες και χρειάζονται την  συνεπικουρία των τηλεοπτικών μέσων για να αποδοθεί δικαιοσύνη.

--------

Το ένα νομοσχέδιο διαδέχεται το άλλο αναφορικά με τους δήμους,  που ξεκίνησαν τη νέα χρονιά με την κατάργηση των δημοτικών επιχειρήσεων και νομικών προσώπων, αλλά η κυβέρνηση δεν σταματάει εκεί. Έπονται και οι ΔΕΥΑ.

Ακόμα και ο  υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Κωστής Χατζηδάκης έχει ετοιμάσει και το παρουσίασε μάλιστα στο υπουργικό συμβούλιο,  το νέο νομοσχέδιο που θα καθορίζει τους όρους αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας στις παραθαλάσσιες περιοχές.

Θεωρώντας ότι είναι προβληματικό το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο με την πολυδιάσπαση αρμοδιοτήτων στη διαχείριση του αιγιαλού από τις πολλές υπηρεσίες που εμπλέκονται,  καταλογίζοντας μάλιστα και αδιαφανείς  διαδικασίες  παραχώρησης από κάποιους δήμους.

Εν ολίγοις το χαρακτήρισε  παρωχημένο και αναποτελεσματικό αυτό το σύστημα και ανήγγειλε ότι έρχεται ένα νέο νομοσχέδιο που θα προστατεύει τους αιγιαλούς,  γιατί είναι στοιχείο του περιβάλλοντος,  χωρίς όμως να εμποδίζει την ανάπτυξη.

Δηλαδή όλες οι παραχωρήσεις στον αιγιαλό  θα ελέγχονται αποκλειστικά από τα κεντρικά με ηλεκτρονικές δημοπρασίες μόνο από την Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου και όχι από τους δήμους όπως γνωρίζαμε μέχρι τώρα, με το νέο νόμο.

Βέβαια όσον αφορά το δήμο Κομοτηνής ήδη έχουν δημοπρατηθεί τα μπαράκια στον  αιγιαλό  μέχρι και την επόμενη χρονιά. Και εκτιμούμε ότι ακόμα και να ψηφιστεί το νομοσχέδιο,  δεν θα δημιουργηθεί κάποιο πρόβλημα. Μελλοντικά βέβαια  θα περιέλθουν πλέον στην απόλυτη δικαιοδοσία της Κτηματικής Υπηρεσίας του Δημοσίου.

Και μακροπρόθεσμα   στόχος τους είναι η αξιοποίηση μέσω των μεγάλων επενδυτικών funds. Αλλά αν είναι εύκολο να βρεθούν επενδυτές για τις μεγάλες τουριστικές περιοχές, προφανώς είναι πολύ δύσκολο  να υπάρξει ενδιαφέρον για τις δικές μας παραλίες. Ποιος θα επενδύσει στον τουρισμό των δύο μηνών;

----------

Ίσως δεν πήραν τα μαθήματα τους με τον τρόπο που λειτούργησε η ΕΤΑΔ στο Φανάρι με τις άδειες στα μπαράκια της εποπτείας της. Γιατί τα υπόλοιπα τα δημοπρατούσε ο δήμος και αξιοποιούνταν όλα, με τις γνωστές αυτές βραχυχρόνιες παραχωρήσεις.

Ενώ η ΕΤΑΔ με το τίμημα που όριζε αρχικά άφησε αναξιοποίητες και  παρατημένες θέσεις, γιατί κάποιοι θεωρούν προφανώς λανθασμένα ότι το Φανάρι είναι η Μύκονος της βόρειας Ελλάδας.

Είναι εύκολο λοιπόν να φανταστούμε, αν τεθεί σε ισχύ  το νομοθέτημα αυτό που είναι ήδη έτοιμο, τι αλλαγές πρόκειται να επέλθουν και κυρίως αν θα υπάρξουν ενδιαφερόμενοι για να συμμετέχουν στις  ηλεκτρονικές δημοπρασίες.

Γιατί προφανώς το τίμημα τους θα είναι πιο υψηλό   όταν θα ορίζεται από κάποιους που θα αποφασίζουν από μακριά, μη έχοντας επίγνωση της τοπικής επιχειρηματικής και τουριστικής πραγματικότητας.

Θα υπάρξουν επίσης   αλλαγές και στον αριθμό και των επιχειρήσεων που θα δραστηριοποιηθούν στην παραλιακή ζώνη,  αλλά και σε ομπρέλες και ξαπλώστρες που θα  διαθέτουν, αφού θα αυστηροποιηθεί το πλαίσιο λειτουργίας τους.

Σε όλα αυτά τα νομοσχέδια που το δημόσιο θέλει να έχει κεντρική εποπτεία και απόλυτο έλεγχο, να δημοπρατεί να αξιοποιεί και να εισπράττει,  επόμενο είναι να αδικούνται  όμως οι τοπικές κοινωνίες, οι δήμοι,   αλλά και οι επιχειρηματίες. Που με το νέο σχεδιασμό θα μείνουν εκτός.

--------

Καλές λοιπόν οι  νομοθετικές πρωτοβουλίες για τη σωστή διαχείριση του αιγιαλού και την προστασία του περιβάλλοντος όπως θέλουν να το περάσουν, αλλά μήπως θα έπρεπε πρώτα να φτιάξουν έργα και υποδομές, να αναβαθμίσουν αισθητικά και περιβαλλοντικά  τις παραλίες, με δενδροφυτεύσεις,  φωτισμό και διαδρομές αναψυχής; 

Και μετά να ασχοληθούν  με τη νομή των αδειών και ποιος θα είναι ο φορέας που θα δημοπρατεί; Η ανάγκη της πολιτείας να τα ελέγχει όλα από τα κεντρικά, δίνοντας τη διάσταση δήθεν αδιαφανών διαδικασιών,  ή κατάληψης παράνομα κάποιων χώρων,  στοχοποιώντας ουσιαστικά άλλους φορείς, είναι  μια προσφιλής μέθοδος να πετύχει το σκοπό της.

Επιδεικνύοντας συγκεντρωτισμό και υποβαθμίζοντας το ρόλο των ΟΤΑ. Που προφανώς τους χρειάζεται για την αποκομιδή των σκουπιδιών και την επάρκεια νερού. Αλλά το κράτος που θα συμβάλλει αλήθεια με χρηματοδοτήσεις για να γίνονται έργα και να αγοράζονται μηχανήματα, ώστε να καλύπτονται αυτές οι ανάγκες στις παραλίες;

Αντιλαμβανόμαστε ότι ένα τέτοιο νομοσχέδιο στόχο έχει να βάλει μία τάξη στον αιγιαλό και τη χρήση στους μεγάλους και  τουριστικούς  δήμους. Αλλά θα αδικήσει τους μικρότερους και μη τουριστικούς όπως είμαστε εμείς.

Που το «Ξενία» ακόμα περιμένει για να βρεθεί κάποιος επενδυτής, όπως και το μεγάλο τουριστικό οικόπεδο του Ιμέρου των 4.300 στρεμμάτων.  Και δεν πρόκειται να έρθει ποτέ κανείς.

Γιατί πιο εύκολα στην περιοχή μας μπορούν να λειτουργήσουν κάποιες μικρές επιχειρήσεις και  να δραστηριοποιηθούν οι ντόπιοι επαγγελματίες και όχι ένας μεγάλος επενδυτής,  με κίνδυνο να χάσει και τα λεφτά του.