Μικροκομοτηναίικα 25-01-2024

Ομόφωνο και αναμενόμενο ήταν το όχι στο νομοσχέδιο για γάμο των ομόφυλων ζευγαριών της Ιεράς Συνόδου, αφού η εκκλησία δεν θα μπορούσε να αυτοαναιρεθεί στα πιστεύω της, στη φιλοσοφία της και στη θρησκευτική θεώρηση των πραγμάτων.
Αποφεύγοντας όμως να προχωρήσει σε οργανωμένες αντιδράσεις όπως γίνονταν στο παρελθόν, ακόμα για το θέμα των ταυτοτήτων. Και για αυτό η κυβέρνηση κράτησε χαμηλούς τόνους αντιπαράθεσης, θεωρώντας σεβαστές τις απόψεις της εκκλησίας.
Η εκκλησία εξάλλου επηρεάζει πολλούς πολίτες και πιστούς και φρόνιμο είναι να μην επιθυμούν να την έχουν απέναντί τους. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και για τους πολιτικούς και συγκεκριμένα τους βουλευτές της ΝΔ και κυρίως τα κυβερνητικά στελέχη, που αντιδρούν στην ψήφιση του νομοσχεδίου.
Παρόλο που η διπλωματική λύση Μητσοτάκη όσων διαφωνούν να απέχουν, ειδικά αυτοί που θέλουν να το καταψηφίσουν, έδωσε διέξοδο σε πολλούς βουλευτές. Κάποιοι βέβαια επιμένουν ότι θα μείνουν στη βουλή και θα το καταψηφίσουν. Μεταξύ αυτών και ο βουλευτής της Ροδόπης Ευριπίδης Στυλιανίδης, που ήδη το έχει δηλώσει αυτό δημόσια.
Το αν θα αλλάξει στάση μέχρι το τέλος, μαζί με άλλους δεκάδες βουλευτές του κόμματος και πειστεί να απέχει για να μη δημιουργήσει πρόβλημα στην κυβέρνηση και στην πλειοψηφία που χρειάζεται για να περάσει το νομοσχέδιο, θα φανεί στο τέλος.
Όσοι όμως υπουργοί και υφυπουργοί δεν στηρίξουν αυτό το νομοσχέδιο, ας έχουν υπόψη ότι ο πρωθυπουργός σε ένα νέο ανασχηματισμό μάλλον δεν θα τους προτιμήσει. Όσο για τους διαφωνούντες βουλευτές αντιλαμβάνεται ο καθείς ότι δεν θα αξιοποιηθούν ποτέ από το κυβερνητικό σχήμα.
Εξάλλου οι επιλογές πάντοτε έχουν ένα ρίσκο και ένα κόστος. Και προφανώς σε ένα κυβερνητικό σχήμα σε δύσκολες αποφάσεις, επιβραβεύονται όσοι αναλαμβάνουν ευθύνες συλλογικά και όχι όσοι τις αποφεύγουν.

Η έλλειψη οικοπέδων και η ανέγερση νέων σχολείων, είναι επιτακτική ανάγκη τα τελευταία χρόνια στην Κομοτηνή. Και για αυτό το θέμα έχουν υπάρξει πολλές κόντρες στο παρελθόν από την προηγούμενη θητεία της δημοτικής αρχής, με την αξιωματική αντιπολίτευση.
Βέβαια η Κομοτηνή δεν είναι ένα αρνητικό παράδειγμα σε αυτό το ζήτημα, αλλά το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζουν και οι διπλανές πόλεις. Δεκαετίες ψάχνουν να βρουν οικόπεδο εντός πόλης στην Ξάνθη για να μεταφερθεί το μουσικό γυμνάσιο λύκειο, το οποίο στεγάζεται σε οικισμό του δήμου.
Όταν καρκινοβατούν όμως επί δεκαετίας τα τοπικά χωρικά σχέδια, που θα περιλαμβάνουν χρήσης γης και θα δίνουν τη δυνατότητα να δεσμεύονται εκτάσεις για δημόσια χρήση, όπως σχολεία, γήπεδα, πλατείες, τότε το πρόβλημα οξύνεται παραπάνω.
Πάντως η Κομοτηνή έχει τη δυνατότητα να βρει λύσεις στο οικόπεδα που βρίσκονται στην Εκτενεπόλ. Και ίσως θα πρέπει προς τη κατεύθυνση αυτή, λόγω έλλειψης χρημάτων για αγορά, να το συνδυάσει και με το χρέος από τις δικαστικές διαμάχες προς τη ΔΕΥΑΚ, της εταιρείας.
Και θα πρέπει να υπάρχουν πιο έντονες πιέσεις για να εισπραχθούν, ώστε να απελευθερωθεί ο δήμος από τη ΔΕΥΑΚ που χρωστάει ήδη 6 εκατομμύρια ευρώ. Ας βρεθεί μία νομική φόρμουλα να γίνει αυτό με ανταλλαγές και με κάποιο νομικά κατοχυρωμένο τρόπο. Συγκοινωνούντα δοχεία εξάλλου είναι δήμος και ΔΕΥΑΚ.
Ώστε να παραχωρηθούν οικόπεδα για σχολεία. Και ίσως όλα αυτά θα πρέπει να γίνουν με γρήγορες κινήσεις και άμεσα, με επαφές στα υπουργεία, πριν καταργηθούν και οι ΔΕΥΑ.

Το πρόβλημα έχει διογκωθεί κυρίως λόγω της μεγάλης αστυφιλίας όσων νέων μένουν στον τόπο μας και δεν έχουν μεταναστέψει στο εξωτερικό. Αφού καθαρά για βιοποριστικούς λόγους αφήνουν τα χωριά μας και έρχονται στην πόλη, επειδή δεν έχουν ευκαιρίες και διέξοδο, αλλά και τη δυνατότητα να δραστηριοποιηθούν επαγγελματικά.
Συνεπώς το οξύμωρο είναι να μένουν άδειες και αναξιοποίητες σχολικές δομές στα χωριά, που συνήθως καταλαμβάνονται από τους οικείους τοπικούς πολιτιστικούς συλλόγους για τις δικές τους δραστηριότητες, ενώ στην Κομοτηνή ασφυκτιούν οι υπεράριθμοι μαθητές στα σχολεία.
Ξεφύτρωσαν κατά καιρούς αίθουσες προκάτ και κοντέινερ στις αυλές πολλών σχολείων της πόλης, δίνοντας μια διέξοδο προσωρινά, αλλά προφανώς αυτό δεν είναι η λύση. Αφού νέα σχολεία έχουμε να δούμε πολλά χρόνια.
Μια μεγάλη ευκαιρία παρουσιάστηκε στο παρελθόν όταν υπουργός Παιδείας ήταν ο Ευριπίδης Στυλιανίδης και είχαν γίνει πολλές προσπάθειες, υπήρχαν προτάσεις, αλλά δεν τελεσφόρησαν.
Και φυσικά ταφόπλακα σε αυτή την προοπτική ανέγερσης νέων σχολείων, ήταν η κατάργηση και το κλείσιμο των αντίστοιχων οργανισμών και η μεταφορά των αρμοδιοτήτων στους δήμους. Αλλά ουδείς αναρωτήθηκε, άραγε με ποια κονδύλια και ποια προγράμματα μπορεί να γίνει αυτό, από τη στιγμή που δεν υπάρχουν χρήματα.
Ούτε ακόμα και για την αγορά οικοπέδων, ενώ έχουν δεσμευτεί επί χρόνια. Και το μπαλάκι των ευθυνών, αλλά και οι παραταξιακές κόντρες δίνουν και παίρνουν αυτά τα χρόνια, χωρίς ουσία όμως και χωρίς αντίκρισμα.

Μπορεί στη Ροδόπη να προβληματίζει πολλούς η μετατροπή σε «μαύρη» από το «ροζ» στις επόμενες ευρωεκλογές, με την κάθοδο του μειονοτικού κόμματος, αλλά στην Ευρώπη επικρατεί μεγαλύτερος προβληματισμός σε πολλές κυβερνήσεις, για τα αποτελέσματα της κάλπης.
Ήδη η μεγάλη άνοδος των ακροδεξιών κομμάτων στις περισσότερες χώρες είναι ορατή, όπως και κυβερνήσεις και συνασπισμοί που συνεργάζονται με ακροδεξιά κόμματα, για να υπάρχει κυβερνητικό βιώσιμο σχήμα. Και αυτό φυσικά θα αποτυπωθεί και στα αποτελέσματα της κάλπης, με βάση τις δημοσκοπήσεις που υπάρχουν.
Μια ακροδεξιά που έχει ένα προσφιλές αφήγημα και κοινό για όλους και απευθύνεται στο κυρίαρχο συναίσθημα πολλών πολιτών, ότι οι κυβερνήσεις τους είναι ανίκανες να πατάξουν την ανεργία, τη φτώχεια και την ακρίβεια και να δώσουν ριζικές λύσεις στο μεταναστευτικό.
Και όταν οι πολίτες υποφέρουν και έχουν μια δύσκολη καθημερινότητα εύκολα πείθονται από τέτοιου είδους πολιτικές και προφανώς από κάποιους που τους υπόσχονται πολλά, άσχετα αν μπορούν να τα εφαρμόσουν.
Και θέλουν να τους δώσουν και μία ευκαιρία. Αυτή εξάλλου είναι η παγίδα της ακροδεξιάς, του μηδενιστικού λόγου, των ακραίων απόψεων, των ανεφάρμοστων νομικά πολιτικών και της μόνιμης αντίδρασης για τα πάντα. Που οδηγεί σε αδιέξοδα, αλλά ενίοτε και σε μεγάλες περιπέτειες.