10/10/2011

Το φθινόπωρο μπήκε για τα καλά στην ζωή μας, απότομα, χωρίς προειδοποιήσεις, χωρίς να μας ρωτήσει που θα βρούμε λεφτά για πετρέλαιο και ρούχα που απαιτούν οι περιστάσεις.

-Όπως ακριβώς η κυβέρνηση μας έβαλε απροετοίμαστους στο ΔΝΤ, χωρίς να μας ενημερώσει σωστά τι μας περιμένει και όχι να υπόκειται ολόκληρος λαός το μαρτύριο της σταγόνας χωρίς να γνωρίζει τι του ξημερώνει.

-Το πειραματόζωο αντέχει λένε και τα ζώα όλα όπως μας κατάντησαν, τραβάνε το ζυγό τους που όσο πάει και βαραίνει.

-Εδώ και μια εβδομάδα όμως και ιδιαίτερα το σαββατοκύριακο όπου δρομολογήθηκαν και πάλι μέτρα ερήμην μας, με την κυβέρνηση εντελώς απούσα, μπήκε στην ζωή μας και το κούρεμα.

-Ανακάλυψαν ότι έχουμε ψείρες και κόνιδες και πρέπει να φύγουν με την ψιλή και ούτε καν ένα περμανάντ για να σταθεροποιηθούμε.

-Οι μπαρμπέρηδες της Ευρώπης κόβουν τρίχες και ξυρίζουν ανεξέλεγκτα χωρίς να γνωρίζουν τις επιπτώσεις στο πειραματόζωο που περιμένει υπομονετικά ακόμη, απλώς για να προστατέψουν τις τράπεζες τους και το δικό τους βαλάντιο.

-Όμως το μεγάλο κόψιμο μέσα στην ευρωζώνη σημαίνει περισσότερα έξοδα για το πειραματόζωο για να καλύψει τραπεζική χασούρα και να σώσει τις τράπεζες του και κονδύλια για τα ασφαλιστικά ταμεία για να μην καταρρεύσουν.

-Από το ένα χέρι θα μας δώσουν και με δύο χέρια θα μας ξεζουμίσουν από την πίσω πόρτα.

-Μικρό κούρεμα όμως σημαίνει ότι και πάλι η συνταγή δεν πρόκειται να βγει, αφού δεν θα έχουμε την δυνατότητα να ξεπληρώσουμε.

-Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.

-Το μόνο που δεν σκέφτονται όλοι αυτή την στιγμή είναι ο άνθρωπος, ο έρμος ο Έλληνας και πως θα μπορέσει να ζήσει ανεκτά τουλάχιστον, την καθημερινότητα του.

-Και γι’ αυτό θα αποτύχουν και πάλι όλα τα μέτρα που αποφασίζονται χωρίς τον πολίτη, για εμάς, χωρίς εμάς.

Αφού ακουμπήσαμε για χρόνια τον οβολό μας στα παζάρια και τα εμπορικά καταστήματα της Τουρκίας και ειδικά οι Θρακιώτες, ήρθε η ώρα και άναψε το πράσινο φως για επισκέψεις των γειτόνων μας, για μια ημέρα χωρίς βίζα στο γειτονικό νομό….Έβρου.

-Η πρόταση που κατέθεσε στο πρόσφατο τραπέζωμα των βουλευτών της Α.Μ.&Θ. η βουλευτής του Έβρου Ελένη Τσιαούση, βρήκε ευήκοα ώτα στον δραστήριο υφυπουργό Δημήτρη Δόλλη μετά από εισήγηση του πρωθυπουργού και την επεξεργάζεται.

-Θα είναι έτοιμη όπως πληροφορούμαστε την επόμενη εβδομάδα.

-Και ενώ ήταν απαγορευμένη – αποτρεπτική για τους Τούρκους επισκέπτες η βίζα, ενώ αντίθετα δρομολογήθηκε από το 1988 άρση της βίζας για τους έλληνες υπηκόους που ταξίδευαν στην Τουρκία, αυτό είχε ως αποτέλεσμα χιλιάδες Έλληνες που επισκέπτονται την Τουρκία, αλλά ελάχιστοι Τούρκοι να έρχονται στην περιοχή μας.

-Και όχι τόσο ο απλός λαός, αλλά προξενικά τσιράκια, πολιτικάντηδες, ψιλοπράκτορες και λίγοι συγγενείς.

-Αυτοί είχαν την δυνατότητα να πληρώνουν την βίζα τους.

-Τώρα ας ελπίσουμε με αυτή την κίνηση να έρχονται να μας δίνουν και εμάς ανταποδοτικά κανένα φράγκο, από τα τόσα που δώσαμε χρόνια.

-Βέβαια η απόφαση θα αφορά μόνο τις επισκέψεις στον Έβρο για μια ημέρα, αλλά ως γνωστόν ευκαιρία θα βρουν οι περισσότεροι αφού δεν θα ελέγχονται μέσα στην Ελλάδα, να έρχονται στην Ροδόπη και στην Ξάνθη.

-Στην αρχή οι γνωστοί για εύλογους λόγους αλλά ας ελπίσουμε αργότερα οι φυσιολογικοί πολίτες για να δούμε και καμία άσπρη μέρα επιχειρηματικά.

-Από πράκτορες και πολιτικά παιχνίδια χορτάσαμε.

Την τελική πίεση προς τα υπουργεία θα εξασκήσουν ο δήμαρχος Κομοτηνής Γιώργος Πετρίδης, με την συμπαράσταση και βοήθεια του περιφερειάρχη και του υφυπουργού, την Τετάρτη που μας έρχεται στην Αθήνα, προκειμένου να βρεθεί επειγόντως λύση για το μεγάλο αγκάθι και ντροπή για την Κομοτηνή που λέγεται «Αλάνκογιου».

-Τα περιθώρια χρόνου έχουν στενέψει κατά πολύ και μετά από παλινωδίες, υποσχέσεις και επισκέψεις υπουργών χρόνια, σχεδιασμούς επί χάρτου που δεν υλοποιήθηκαν ποτέ, δικαστικές διαμάχες και αναβολές, ο κόμπος έφτασε στο χτένι και αν δεν βρεθούν 830.000 ευρώ για την απαλλοτρίωση, θα πάμε το πρόβλημα δεκαετίες πίσω.

-Ο κλήρος για την πληρωμή έφθασε στα χέρια του νυν δημάρχου που προσπαθεί να βρει χρηματοδότηση γι’ αυτό το ποσό, που μπορεί φαινομενικά να φαίνεται μικρό, αλλά σε τέτοιες εποχές που ζούμε μάλλον είναι δύσκολο.

-Και η πενία τέχνας κατεργάζεται, αφού οι πόρτες αρμόδιων υπουργών και της περιφέρειας είναι ανοιχτές μεν, αλλά για διάλογο, σκέψεις και συσκέψεις, χωρίς ανταπόδοση.

-Έτσι ως λύση μετά από πρόταση του δημάρχου στους πολιτικούς παράγοντες του τόπου, επιλέγει η περιβαλλοντική διάσταση του προβλήματος και η δημιουργία όπως πληροφορούμαι βιοκλιματικών κατοικιών που μπορούν να χρηματοδοτηθούν από το υπουργείο περιβάλλοντος που φέρεται να είναι το μόνο που διαθέτει σχετικά κονδύλια στην οικονομική ανομβρία που μαστίζει την χώρα.

-Ας ελπίσουμε η ιδέα να εφαρμοστεί στην πράξη και το υπουργείο να συναινέσει για την τελική δρομολόγηση ενός ζητήματος, που βαρέθηκε να ακούει εδώ και χρόνια η τοπική κοινωνία.

-Ειδάλλως το Αλάνκογιου θα παραμείνει για χρόνια ακόμη στο κέντρο της πόλης μας, ως το καλύτερο αξιοθέατο στον Φαβέλειο τουρισμό.

Ούτε προφήτες να ήμασταν για τα παιχνίδια που παίζονται στην περιφέρεια μας σχετικά με την ειδική οικονομική ζώνη, σε άρθρο του Σαββάτου στην εφημερίδα μας.

-Αφού τα πρώτα στοιχεία της συμφωνίας μεταξύ του Γιώργου Παπανδρέου και του Φίλιπ Ρέσλερ, αναφέρονται σε μεγάλα φωτοβολταϊκά και αιολικά πάρκα με δυνατότητα παραγωγής 10GigaWatt, που θα γεμίζουν ανεκμετάλλευτες γεωργικές δημόσιες και ιδιωτικές εκτάσεις στην Θράκη, ύψους περίπου 20 δις ευρώ.

-Οι επενδύσεις αυτές χαρακτηρίζονται ως «βαφή στο κούρεμα του ελληνικού χρέους» και η περιφέρεια μας έχει επιλεγεί να είναι το ενεργειακό κέντρο, τόσο λόγω της ανεργίας που δόξα το θεώ έχει μεγάλη, αλλά και για τα δίκτυα υψηλής τάξης που μπορούν να εξυπηρετήσουν αυτές τις επενδύσεις, όσο και με την γειτνίαση με την Τουρκία και Βουλγαρία.

-Αφού η πανέξυπνη Μέρκελ που θέλει φτηνή ενέργεια θα φτιάξει εξίσου τεράστιες μονάδες στις γειτονικές μας χώρες που θα ενώνονται και οι τρείς σε ένα κοινό δίκτυο μεταφοράς προς την Γερμανία.

-Προφανώς για να προσελκύσει προγράμματα επενδυτικά από την διασυνοριακότητα της επένδυσης.

-Εμείς αλήθεια αντί να φτιάχνουμε υποδομές για την Μέρκελ με δικά μας έξοδα, δεν είναι καιρός να ζητήσουμε ανταποδοτικά οφέλη;