20/04/2011

Στον αέρα οι προσλήψεις 53 εποχικών υπαλλήλων στο δήμο Κομοτηνής για την κάλυψη ανταποδοτικών αναγκών, με κίνδυνο να μην μπορεί να μείνει καθαρή η πόλη. Με υπαιτιότητα του αρμόδιου υπουργείου και γραφειοκρατικές διαδικασίες και νόμους που άλλαξαν σαν τα πουκάμισα.

-Και όμως ο υφυπουργός μας Γιώργος Ντόλιος διαβεβαίωνε ότι όλα θα είναι έτοιμα από αρχές του χρόνου, χωρίς προβλήματα και καθυστερήσεις. Εδώ όμως το τραγελαφικό είναι ότι ακόμα και υπηρεσίες ανταποδοτικού χαρακτήρα, δηλαδή αυτά που πληρώνει ο δημότης, προσπαθούν να τις φρενάρουν.

-Δε μας λένε όμως την αλήθεια, γιατί άραγε ενεργούν με αυτόν τον τρόπο; Φαίνεται ξεκάθαρα ότι στις εξετάσεις που πρέπει να δώσουν στην Τρόικα, δεν πρέπει να φαίνονται εκροές χρημάτων και δαπάνες, αφού ο στόχος των περικοπών των 3 δις στην αυτοδιοίκηση τα επόμενα τρία χρόνια, πρέπει να καλυφθεί.

-Και οι υποχρηματοδοτήσεις στους δήμους και οι περικοπές στις προσλήψεις θα συνεχίζονται μέχρι τον επόμενο αυστηρό έλεγχο της Τρόϊκας, ασχέτως αν μηδενίζονται όμως οι δραστηριότητες, τα έργα και οι δράσεις των δήμων.

-Ο Καλλικράτης υπό επιτήρηση θα βαδίζει κούτσα – κούτσα, γιατί ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος. Οι δήμαρχοι θα διαμαρτύρονται και θα σηκώνουν τα χέρια και οι υπουργοί θα συνεχίσουν να ντύνουν τα ψέματά τους με όμορφα  κουστούμια και ωραία λόγια χωρίς αντίκρισμα.

-Για να δικαιώσουν το ρητό που υπήρχε στην πάλαι ποτέ Σοβιετική Ένωση ότι «Οι εργάτες έκαναν πως δουλεύουν και το κράτος έκανε πως τους πλήρωνε». Τελικά, τίποτα δεν μπορείς να στήσεις σε σωστή βάση, αν καταστρέφεις τα πάντα χωρίς εναλλακτικές λύσεις.

-Τα Stage και οι συμβάσεις έργου αποδεικνύεται ότι «ήταν μια κάποια λύση», όπως λέει ο ποιητής.

Το Σαββατοκύριακο στην Κομοτηνή εκτός του Αντώνη Σαμαρά βρίσκονταν και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιώργος Πεταλωτής. Παραλίγο ακόμα και να συναντηθούν στην πλατεία, αν επέλεγε ο Αντώνης Σαμαράς να πάει με τα πόδια από την αγορά στο Επιμελητήριο.

-Γιατί ο κυβερνητικός εκπρόσωπος απολάμβανε τον καφέ του με τη διοίκηση της ομάδας του Πανθρακικού και τον μεγαλομέτοχο Θεόδωρο Σαββάκη. Δε γνωρίζουμε αν οι κουβέντες τους περιστράφηκαν στη φημολογούμενη πώληση της ομάδας σε τουρκική εταιρεία, που έφθασε ως θέμα μέχρι και στη Βουλή.

-Φάνηκε όμως ξεκάθαρα ότι η διοίκηση κατάφερε να προσελκύσει το ενδιαφέρον των τοπικών μας παραγόντων για στήριξη της ομάδας, με την ιστορία του …κακού λύκου. Φυσικά, ασχολίαστο δε θα άφησαν και το δημοσίευμα της «Ελευθεροτυπίας» περί στημένων παιχνιδιών που φέρουν εμπλεκόμενο και τον Πανθρακικό.

-Πάντως, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, που οι Κυριακάτικες εφημερίδες τον έφερναν να αναβαθμίζεται σε υπουργό Δικαιοσύνης για να τελειώσει η αντιπαλότητα που δημιουργήθηκε με την δικαστική εξουσία, έχει άλλα βάσανα αυτήν την περίοδο.

-Να διαχειριστεί σωστά τα επώδυνα μέτρα που έρχονται, τις φημολογίες για αναδιάρθρωση, αλλά και τα τεκταινόμενα στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων που προΐσταται.

Δεν είναι τυχαίο που παραιτήθηκε πρόσφατα ο διευθυντής Ειδήσεων και Ενημέρωσης Νικόλαος Βουλέλης και με μια σκληρή ανακοίνωση έδειξε την αντίθεσή του στα έργα και τις ημέρες του υφυπουργείου μιλώντας για «πλήρη απαξίωση και περιθωριοποίηση του πρακτορείου, για τη συρρίκνωση του κύρους και της αξιοπιστίας του», όπως ανέφερε.

-Πάντως, ο Γιώργος Πεταλωτής πέρασε στην αντεπίθεση και ζήτησε έλεγχο των οικονομικών από τον επιθεωρητή δημόσιας διοίκησης Λέανδρο Ρακιτζή. Για αδιαφανείς προσλήψεις 141 ατόμων επί Ν.Δ. και ελλείμματα και χρέη που φθάνουν συνολικά τα 3,3 εκ. ευρώ.

-Το ζήτημα βέβαια δεν είναι πόσοι εργάζονται στα πρακτορεία, αφού και οι 319 τώρα είναι πολλοί, αλλά και οι 220 παλαιότερα το 2004 επί ΠΑΣΟΚ ήταν πολλοί, αλλά το τι έργο παράγεται τελικά. Και αλήθεια, γιατί γίνεται η κάθαρση τώρα και όχι όταν ανέλαβε όπως έγινε σε άλλες επιχειρήσεις;

-Και πόσοι άραγε προσλήφθηκαν τώρα στο ΑΠΕ – ΜΠΕ; Γιατί δε δόθηκαν απαντήσεις σε όσα κατήγγειλε ο κ. Βουλέλης και ποιες είναι οι «διαρροές» ανακριβών στοιχείων που καταγγέλλει η ΕΣΗΕΑ; Την πλήρη αλήθεια θα τη μάθουμε τελικά σε αυτόν τον τόπο;

Και τι δε σκαρφίζονταν πρώην πολιτικός για να εξασφαλίζει χρόνια τώρα τα προς το ζην. Προκειμένου να εξυπηρετήσει τους σκοπούς του που άγιαζαν όλα τα μέσα αρρώστησε σχεδόν όλη την οικογένειά του. Βαριές και ανίατες ασθένειες που ξεχάστηκαν ξαφνικά και όλοι χαίρουν άκρας υγείας και μακάρι να τους δίνει χρόνια ο Θεός.

-Τροχαία ατυχήματα συγγενών του πρώτου βαθμού, που δεν συνέβησαν ποτέ όπως πληροφορούμαι. Αλλά και ζητήματα κληρονομιάς που τον έφερναν ως το μόνο κληρονόμο και θα εισέπραττε δήθεν μια μεγάλη περιουσία από θείο  στην Αμερική που ήταν ανύπαντρος.

-Και ανάλογα με τον άνθρωπο έπλαθε το σενάριο και απαιτούσε μεγάλα χρηματικά ποσά. Δανεικά και αγύριστα βέβαια και απειλούσε όσους προσπαθούσαν να τα πάρουν πίσω με δικαστικές διαμάχες για τοκογλυφίες.

-Ξεγέλασε ακόμη και πολλούς πολιτικούς και αυτοδιοικητικούς ότι είχε πολλές ψήφους και επηρέαζε συμβούλους αποσπώντας τους χρήματα. Το ζήτημα όμως είναι ότι με όλα αυτά δεν αυγάτισε την περιουσία του, αφού όπως λέει ο λαός  μας «ανεμομαζώματα – διαβολοσκορπίσματα».

-Πάντως το χούϊ αυτό συνεχίζει και το έχει, αλλά δε γνωρίζει αν μπορεί να βρει άλλα θύματα που να τον πιστέψουν. Αφού τα κορόϊδα ξύπνησαν και οι πονηριές του έγιναν γνωστές σε πολλούς στην πιάτσα και τον αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι.

-Αυτός όμως επιμένει, επειδή σε αυτόν τον ντουνιά πρώτα σου βγαίνει η ψυχή και μετά το χούϊ.

Παρόλο που βγήκε στη σύνταξη εδώ και μήνες επιστήμονας του δημόσιου τομέα, δε λέει να εγκαταλείψει το γραφείο του που έφτιαξε με τόση επιμέλεια. Μάλιστα, συνεχίζει να το φτιάχνει και δεν αφήνει περιθώριο στους νέους που τον διαδέχτηκαν να αναλάβουν τα καθήκοντά τους.

-Δίνει το παρόν καθημερινά, καταλαμβάνοντας το γραφείο του από το πρωί μέχρι αργά το απόγευμα. Οι συνεργάτες του μέχρι τώρα στο τμήμα κατήγγειλαν το γεγονός στη διοίκηση, που προσπαθεί να βρει λύση, στο ψυχολογικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο συνταξιούχος, αφού δεν αποδέχεται το νέο ρόλο του που τον θέλει να ξεκουράζεται σπίτι και άλλοι πλέον να ανακουφίζουν από τα προβλήματα τους πολίτες.

-Δε λέει όμως να συνετιστεί, παρ’ όλες τις ευγενείς υποδείξεις των πρώην συνεργατών του που προσανατολίζονται στο να βρουν πιο δυναμικές λύσεις αν δε σταματήσει να καταλαμβάνει με το στανιό καθημερινά το γραφείο που δεν του ανήκει πλέον.

–Να αλλάξουν κλειδαριές και να χρησιμοποιήσουνε τους σεκιουριτάδες, αλλιώς το ζήτημα θα μεταφερθεί πλέον στους ψυχολόγους και ενδεχομένως στη σφαίρα της ψυχιατρικής.

-Μήπως όμως τέτοιους συνταξιούχους θέλει η τρόϊκα, που να μην εγκαταλείπουν τις δουλειές τους παρά μόνον όταν φθάνουν τα 80; Μάλλον ο επιστήμονας μας είναι πρωτοπόρος σε τέτοιες λογικές και όχι από αυτούς που βγαίνουν στη σύνταξη από τα 50 τους χρόνια.