Μικροκομοτηναίικα 03-02-2023

Η ανάθεση πολλών υπηρεσιών, σίτισης, φύλαξης και καθαριότητας, σε ιδιώτες εργολάβους στον τομέα της υγείας, δεν είναι μόνο πανάκεια για την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ειδικά, ούτε κανένα καινούργιο φαινόμενο.
Αφού και στο παρελθόν μέσω εργολάβων διεκπεραιώνονταν πολλές τέτοιες εργασίες. Σε εποχές πολύ δύσκολες όμως οικονομικά, οι 28 καθαρίστριες που απολύθηκαν από το νοσοκομείο Κομοτηνής, διακόπτοντας την παράταση της σύμβασης τους, είναι ένα κοινωνικό πρόβλημα και συνάμα τίθεται θέμα επιβίωσης για όλες.
Έστω και αν αμείβονταν με το δυσθεώρατο ποσό των 600 ευρώ, όπως εκτιμούν αυτοί που αποφασίζουν, ήταν πολύ σημαντικό όμως για την επιβίωση της οικογένειάς τους και κυριολεκτικά τώρα θα μείνουν στο δρόμο.
Ήδη προχώρησε η διαδικασία απόλυσης και δεν γνωρίζουμε αν με τα ασφαλιστικά μέτρα που κατέθεσαν θα μπορέσουν να δικαιωθούν ή όχι. Αντίστοιχα φαινόμενα υπάρχουν και σε δήμους.
Αφού επιμένουν όμως σε εργολάβους, θέλουμε να θέσουμε ένα ερώτημα που θα πρέπει να διευκρινιστεί πλήρως. Και από τη διοίκηση αλλά ίσως και στη Βουλή, αφού θα κατατεθεί και επερώτηση.
Η ανάθεση τέτοιων υπηρεσιών σε εργολάβους, κοστίζει λιγότερα στο κράτος και γίνεται οικονομία σε δημόσια έξοδα, ή περισσότερα τελικά; Γιατί εξ όσων πληροφορούμαστε οι εργολάβοι πάντοτε κοστίζουν περισσότερα για το κράτος.
Ενώ όταν συνάπτονται ατομικές συμβάσεις με εργαζόμενους και με μεγαλύτερο μισθό αμείβονται και λιγότερο κοστίζουν για το δημόσιο. Ενώ με τον εργολάβο οι αμοιβές είναι σαφώς μικρότερες, αλλά το κόστος μεγαλύτερο στο δημόσιο. Με ποια λογική συνεπώς προτιμώνται οι εργολάβοι, αν όχι για το μικρότερο κόστος;
Συνεπώς τα κέρδη τους είναι μεγάλα, αλλά δεν υπάρχει καμιά ασφαλιστική δικλείδα που να τους υποχρεώνει να αμείβουν καλύτερα τους εργαζόμενους. Η να ελέγχονται για αυτό από τις διοικήσεις.

Ούτε υπάρχει μέριμνα από το δημόσιο και τις διοικήσεις, που να υποχρεώνει τους εργολάβους να προσλάβουν ορισμένους, ή όλους, από τους εργαζόμενους μέχρι πρότινος.

Συνεπώς ο κάθε ιδιώτης εργολάβος λειτουργεί σε ένα καθαρά ανταγωνιστικό πλαίσιο, εφαρμόζει τα δικά του ωράρια εργασίας και διαφορετικό καθεστώς των νέων συμβάσεων και βγάζει με εντατική εργασία την ίδια δουλειά με λιγότερο προσωπικό και μεγαλύτερο κέρδος.
Και ενώ η κυβέρνηση επαίρεται ότι δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας, τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας, δείχνουν ότι το 53% των νέων εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα προσλαμβάνονται με ελαστικές σχέσεις εργασίας, τετράωρα και αμοιβές των 400 ευρώ.
Όμως άλλοι λυμαίνονται τα δημόσια κονδύλια και κερδίζουν πολύ πιο περισσότερα και οι εργαζόμενοι αμείβονται με μισθούς πείνας. Συνεπώς οι εργολάβοι επιλέγονται, όχι με τη λογική να κατεβάσουν το κόστος, αλλά προφανώς για να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους.
Να μην ασχολούνται με τις υπηρεσίες αυτές που την ευθύνη πλέον θα την έχουν οι εργολάβοι. Και φυσικά η πονηριά και το μεγάλο κόλπο με την εγκατάσταση εργολάβων για διάφορες υπηρεσίες έχει και το πολιτικό του όφελος.

Αφού σε συνεργασία με τις διοικήσεις παρακάμπτονται οι διαδικασίες ΑΣΕΠ που γίνονται οι προσλήψεις όσον αφορά ένα δημόσιο οργανισμό και προσλαμβάνονται πολλές φορές αυτοί που υποδεικνύονται, από διοικητές, πολιτικούς παράγοντες, αλλά και από τον ίδιο. Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα.

Στη γενικότερη εικόνα σε πανελλαδικό επίπεδο με το νέο νόμο απολύθηκαν 6.000 καθαρίστριες με σύμβαση ορισμένου χρόνου σε μία ημέρα,, για να εγκατασταθούν οι εργολάβοι. Με αποφάσεις διοικητών που σημειωτέον έχουν τελειώσει οι συμβάσεις τους και είχαν τοποθετηθεί ελέω κυβέρνησης, με τα γνωστά κριτήρια.
Οι συμβασιούχοι σε πολλούς κλάδους πάντοτε ζούσαν τη δική τους ομηρία και ανασφάλεια για το μέλλον. Μια περίεργη …μόδα στην Ελλάδα, που τη ζήσαμε για δεκαετίες. Για να διαφεντεύει το μέσον ο πολιτικός παράγοντας και ο μπάρμπας από την Κορώνη.
Ψάχνουν να βρουν παραθυράκια με ποιο τρόπο θα παρακάμπτουν τις μόνιμες θέσεις εργασίας και τις διαδικασίες ΑΣΕΠ, για αυτό δημιουργήθηκαν οι διάφορες εταιρίες και οργανισμοί στα υπουργεία και τους ΟΤΑ.
Κι ακολουθούσαν άλλες διαδικασίες πρόσληψης, με εργολαβίες, ελαστικές σχέσεις εργασίας, με παραθυράκια παράκαμψης ενός ενιαίου συστήματος προσλήψεων στο δημόσιο.
Προνομιούχες συμβάσεις για ημετέρους και στελέχη, με μισθούς πολλές φορές καλύτερους και από το δημόσιο, όπως ήταν στις πρώην ΔΕΚΟ και εργαζόμενους με μισθολόγια του ιδιωτικού τομέα. Δυο μέτρα και δυο σταθμά.
Όπως τα δίμηνα και τα οχτάμηνα τύπου προγραμμάτων Κατσέλη, ή απασχόληση δήθεν εργασιακής εμπειρίας, την οποία όμως δεν θα εξασκήσεις ποτέ στη ζωή σου. Γιατί απλώς είναι ήταν ένα βοήθημα για να μειώνονται οι δείκτες ανεργίας, την περίοδο που ήθελαν.

Και μετά οδηγούνται όλοι στο δρόμο. Γιατί όμως δεν αξιολογούν τις ανάγκες τους κάνοντας τις απαραίτητες μόνιμες προσλήψεις; Που δεν χρειάζονται μεσάζοντες και με αδιάβλητες διαδικασίες;

Εν αναμονή των όποιων αποφάσεων από την πλευρά του υπουργείου Εσωτερικών και το τι μέλλει γενέσθαι για το δήμο Ιάσμου και μετά την επιστροφή και τη δικαίωση όλων των εργαζομένων που είχαν απομακρυνθεί από τις υπηρεσίες τους με αποφάσεις ακύρωσης από την Αποκεντρωμένη, ο δήμος συνεχίζει να υπολειτουργεί.
Αφού προφανώς για να έχουν πλήρη απασχόληση οι εργαζόμενοι, να γίνονται πληρωμές και εισπράξεις, θα πρέπει να λειτουργούν τα ταμεία και να ψηφιστεί ο προϋπολογισμός πρώτα. Μόνο έτσι θα επανέλθει στην κανονικότητα. Και κάτι τέτοιο δεν βλέπουμε να συμβαίνει.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα εξ όσων είδαμε στο Διαύγεια του δήμου γίνονται κάποιες πληρωμές, οι οποίες βέβαια πιστώνονται στον προϋπολογισμό του 2022, που ήδη είναι ψηφισμένος.
Πληροφορούμαστε επίσης ότι αυτό το διάστημα κατατέθηκε και πρόταση εκτός ημερήσιας διάταξης με 15 υπογραφές από την αντιπολίτευση, προκειμένου να προχωρήσουν σε διαχειριστικό έλεγχο του δήμου.
Αίτημα που δεν έγινε αποδεκτό και προφανώς θα πάει σε τακτική συνεδρίαση. Που αυτό σημαίνει ότι οι όποιες αποφάσεις πάρει το δημοτικό συμβούλιο για διαχειριστικό έλεγχο, μπορεί να καθυστερήσουν και τρεις μήνες με τη μέθοδο της αναβολής.
Και στο διάστημα αυτό, με όλα τα συμβαίνοντα στο δήμο, πληροφορηθήκαμε ακόμα ότι ο δήμαρχος τελεί εν αδεία. Προφανώς ο πολύπαθος αυτός δήμος βρίσκεται και πάλι στον αυτόματο πιλότο. Και ουδείς γνωρίζει τι μέλλει γενέσθαι.