Μικροκομοτηναίικα 03-09-2024

Με τις πρόσφατες συνεδριάσεις του περιφερειακού συμβουλίου, αλλά και των δημοτικών, τουλάχιστον στους δήμους Κομοτηνής και Μαρωνείας-Σαπών, φάνηκε ξεκάθαρα από την αντιπαράθεση αντιπολίτευσης και συμπολίτευσης, ότι η περίοδος χάριτος έλαβε τέλος.
Εξάλλου πλησιάζει και η ημερομηνία συμπλήρωσης ενός έτους από τις εκλογές όπως λένε οι περισσότεροι, άσχετα βέβαια αν πραγματικά καθήκοντα ανέλαβαν όλοι από την αρχή της χρονιάς και οι οχτώ μήνες είναι λίγοι για να κριθεί το έργο όσων ανέλαβαν τη διοίκηση.
Παρόλα αυτά όμως κατευθύνσεις, στόχοι και προτεραιότητες υπάρχουν και για αυτό οι διαφοροποιήσεις από την αντιπολίτευση αρχίζουν να γίνονται ορατές. Επίσης τελευταία που ανέβηκαν οι τόνοι, αυτό οφείλεται και στην προσπάθεια οικειοποίησης των έργων, που έχουν δημοπρατηθεί από τους προηγούμενους και τώρα υλοποιούνται.
Αφού ξεχνούν να κάνουν αναφορές ακόμα και σε αυτό, όπως θα έπρεπε να γίνεται στο πλαίσιο ενός πολιτικού και αυτοδιοικητικού πολιτισμού. Γιατί το σημαντικό είναι το στάδιο της ωριμότητας των μελετών και να βρεθεί χρηματοδοτικό εργαλείο. Η υλοποίηση ενός έργου σαφώς είναι πιο εύκολη διαδικασία.
Και επειδή είθισται οι παρατάξεις να κάνουν τον απολογισμό τους με τη συμπλήρωση ενός έτους από τις εκλογές, στο ίδιο μοτίβο για να αντιπαρατεθούν κινείται και η αντιπολίτευση. Για να κρατηθούν στα ποσοστά τους και να μην απογοητεύονται οι πολίτες που τους στήριξαν, δεν πρέπει να αφήνουν στο απυρόβλητο τους αντιπάλους τους για καιρό.
Όταν μια αντιπολίτευση δεν επιτελεί το ρόλο της και δεν στέκεται στο ύψος των περιστάσεων, σταδιακά θα φθίνει αφήνοντας την πρωτοβουλία των κινήσεων και του επικοινωνιακού παιχνιδιού στη διοίκηση, θα δικαιώνει τις αποφάσεις τους και τις πολιτικές τους και θα απομακρύνει τους υποστηρικτές και ψηφοφόρους της.

Ενώ περιμένουν όλοι διακαώς και με ανυπομονησία τις εξαγγελίες για τα νέα μέτρα και την επιδοματική πολιτική του πρωθυπουργού από τη ΔΕΘ, η ζωή συνεχίζεται στους ίδιους ρυθμούς, με τα ίδια προβλήματα, με τη μεγάλη ακρίβεια και την γνωστή κατάσταση στην επιχειρηματικότητα και την καθημερινότητα των πολιτών, που μάλλον δεν πρόκειται να αλλάξει κατά πολύ, με το νέο καλάθι παροχών.
Ίσως γιατί η στόχευση τόσο στο αναπτυξιακό κομμάτι, αλλά και στον εθνικό στρατηγικό σχεδιασμό, ακόμα και στη φορολογική πολιτική, που θα μπορούσαν να δώσουν ανάσα και προοπτική για να αναπτυχθεί η χώρα, είναι σε λανθασμένη βάση.
Κι οι ασπιρίνες δεν μας σώζουν από τις παθογένειες του ελληνικού συστήματος, στην πολιτική, την οικονομία και στην καθημερινότητα, αλλά απλώς δίνουν προσωρινές μάλλον λύσεις στα προβλήματα, ή ανακουφίζουν πρόσκαιρα.
Αφού η ακρίβεια παραμένει και επιμένει στα βασικά προϊόντα διατροφής, παρόλο που ανακοίνωσαν χθες ότι σε σχέση με τον προηγούμενο Αύγουστο οι μειώσεις κυμάνθηκαν μια ολόκληρη ποσοστιαία μονάδα προς τα κάτω.
Αλλά και στα καύσιμα που μπορεί και αυτά να έχουν μία μικρή πτωτική πορεία, αλλά δεν παύουν να είναι σε πολύ υψηλά επίπεδα, σε σχέση με τα βαλάντια των Ελλήνων και επηρεάζουν την καθημερινότητα των πολιτών, αλλά και την επιχειρηματικότητα.
Όσο για το ηλεκτρικό ρεύμα που περίμεναν να πέσουν αισθητά οι τιμές, για το Σεπτέμβρη ήδη οι εταιρείες έχουν κοστολογήσει την κιλοβατώρα να σκαρφαλώνει στα 15 λεπτά με την αναιμική βέβαια κρατική επιδότηση του 1,6 λεπτών.
Επιπλέον 4 με 5 λεπτά θα χρεώνονται οι επιχειρηματίες, που δεν επιδοτούνται από την κυβέρνηση και έχουν μεγαλύτερες καταναλώσεις. Και το ενεργειακό κόστος είναι πολύ μεγάλο πλέον σε πολλές επιχειρήσεις, μετά το μισθολογικό, το ασφαλιστικό και το φορολογικό.

Όλα αυτά όμως προσθετικά σημαίνουν ότι και οι μικρές αυξήσεις που θα δοθούν σε μισθούς και συντάξεις, ή ενδεχομένως κάποια μείωση της φορολογίας για τους επιχειρηματίες, θα εξανεμιστούν ως παροχές και συνεπώς θα βαδίζουμε στα ίδια βήματα, με τον ίδιο ρυθμό.
Και φυσικά θα επαίρονται γιατί φορολόγησαν τα υπερκέρδη εταιρειών ενέργειας, για να μοιράσουν κυριολεκτικά ψίχουλα επιδοματικής πολιτικής. Το καλάθι θα είναι μικρό όμως επειδή οι επόμενες εκλογές βρίσκονται ακόμα πολύ μακριά και δυστυχώς δεν υπάρχει σοβαρή αξιωματική αντιπολίτευση.
Για να μπορέσει βέβαια μια κυβέρνηση να αλλάξει τις καταστάσεις, θα πρέπει πρώτα να έχει τη θέληση και τη δύναμη αλλά και τον τρόπο να το πράξει, αλλά επίσης να γνωρίζει την πραγματικότητα και την καθημερινότητα των πολιτών, χωρίς τα νούμερα και τους αριθμούς που πάντα ευημερούν, ούτε με αλχημείες και τη γνωστή επιφανειακή πολιτική ματιά.
Όταν όμως ακόμα και ο κεντρικός τραπεζίτης μέμφεται τους Έλληνες ότι δεν ξέρουν να κάνουν σωστά αποταμίευση και με την κατανάλωσή τους ανεβάζουν τον πληθωρισμό, ενώ η κυβέρνηση εκτιμά ότι τα μέτρα και οι πολιτικές της βελτιώνουν την καθημερινότητα, αυξάνοντας τις θέσεις εργασίας και ανεβαίνει το ΑΕΠ της χώρας, τότε μάλλον απέχουν πολύ, για να αντιληφθούν την πραγματική καθημερινότητα των πολιτών.

Ελάχιστο ποσοστό των Ελλήνων έχουν το μεγαλύτερο ποσοστό σχεδόν των καταθέσεων. Και ο τζίρος και τα κέρδη πολύ μεγάλων και ολίγων επιχειρήσεων μαζί με τον τουρισμό, αυξάνουν το ΑΕΠ της χώρας και το μέσο κατά κεφαλή εισόδημα.
Όχι οι μικροκαταθέτες δηλαδή που χρησιμοποιούν τα αποθέματα τους για να μπορέσουν να ζήσουν, ή να πληρώσουν λογαριασμούς. Ούτε οι μικροπαγγελματίες ανεβάζουν αντίστοιχα το ΑΕΠ, που κυριολεκτικά προσπαθούν να επιβιώσουν στη νέα πραγματικότητα.
Ενώ οι μισθοί και οι συντάξεις εξαφανίζονται το λιγότερο μία εβδομάδα πριν λήξει ο μήνας, από τη μεγάλη ακρίβεια που συνεχίζει. Αυτή είναι σε αδρές γραμμές η πραγματικότητα που ζουν οι περισσότεροι, όσο κι αν θέλουν να την εξωραΐσουν, ή να την παραβλέψουν.
Πραγματικότητα είναι και η μικρή αναλογικά αγοραστική δύναμη των Ελλήνων που αποτυπώνεται επίσημα πλέον σε έρευνες και έχει άμεσες επιπτώσεις και στην επιχειρηματικότητα. Πραγματικότητα επίσης είναι ότι η αδρά χρηματοδοτούμενη ανάπτυξη μεγάλων ομίλων, δεν διαχέεται σε όλους.
Δεν είναι περίεργο που οι πολύ μεγάλες επενδύσεις στην ενέργεια, σε ανανεώσιμες πηγές, αγωγούς που γίνονται και στην περιοχή μας ακόμα, δεν κατεβάζουν το κόστος ενέργειας για τους Έλληνες, παρά μόνο δημιουργούν μάλλον μεγαλύτερα κέρδη στους επενδυτές;
Συνεπώς κάποιο λάκκο λοιπόν έχει φάβα και καλό είναι να σκύψουν για να βρουν τις πραγματικές αιτίες των προβλημάτων. Αν θέλουν φυσικά κι αν δεν τις γνωρίζουν.