Μικροκομοτηναίικα 14-02-2025

Φαίνεται ότι η απόφαση του προέδρου της Νέας Αριστεράς να απέχει από την τέταρτη ψηφοφορία για την εκλογή ΠτΔ δημιούργησε προβλήματα και στη συνοχή του κόμματός τους, που θα φανεί βέβαια μέσα στις επόμενες ημέρες, αφού ξεκάθαρα κάποιοι διαφωνούν.
Αυτό που μας κάνει όμως εντύπωση σε τοπικό επίπεδο είναι ότι η απόφαση αυτή προβλημάτισε και τον πρώην βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Δημήτρη Χαρίτου, αλλά και τον νυν βουλευτή της ΝΑ Οζγκιούρ Φερχάτ, για τους δικούς τους όμως λόγους τον καθένα.
Ο Δημήτρης Χαρίτου μάλλον εκτίμησε και προφανώς πίστεψε ότι μπορεί να υπάρξει τελικά ένας δίαυλος επικοινωνίας και συνεργασίας μεταξύ των κομμάτων της αριστεράς και με τους πρώην συντρόφους, με την κοινή στήριξη που κατάφεραν να έχουν για την υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ Λούκα Κατσέλη.
Αλλά απογοητευμένος μάλλον από την υπαναχώρηση της ΝΑ την τελευταία στιγμή, γράφει και απευθύνει ερωτήματα ευρύτερα στον κόσμο της αριστεράς, στην προσωπική του σελίδα κοινωνικής δικτύωσης.
Αναφέροντας ότι « Όταν η κοινωνία βγαίνει στο προσκήνιο και αναζητά διέξοδο, θετική πρόταση και ελπίδα, η αποχή είναι πράξη ευθύνης; Ή πισωγύρισμα σε επιλογές αναχωρητισμού και περιθωριοποίησης;».
Και «Όταν η συμπόρευση των προοδευτικών και αριστερών δυνάμεων είναι το ζητούμενο για την πλειοψηφία του προοδευτικού κόσμου, η πρωτοβουλία για αποχή ανταποκρίνεται σε αυτήν την αναγκαιότητα; Ή αποτελεί το πρόσχημα για πισωγύρισμα στις διαιρέσεις που συντηρούν οι εμμονές στα λάθη του παρελθόντος και έκφραση του μικρομεγαλισμού;».
Όπως και να χει βέβαια και όσο και αν ερωτώνται οι σύντροφοι που σκορπίστηκαν σε τρία κόμματα, φαίνεται ότι οι ελπίδες αυτές στην παρούσα φάση μάλλον είναι φρούδες και διαψεύστηκαν άλλη μια φορά. Τώρα ο καθένας θα πορευτεί στο δικό του δρόμο και μικρόκοσμο.

Πιο προβληματισμένος όμως, πιο σκεφτικός, αλλά συνάμα και αινιγματικός ήταν ο νυν βουλευτής της Νέας Αριστεράς Οζκγιούρ Φερχάτ, με την ανάρτηση του προχθές στη δική του σελίδα κοινωνικής δικτύωσης, με φωτογραφίες από τον Αττικό ουρανό.
Γράφει ο βουλευτής ότι «Στην πολιτική είναι εκείνες οι στιγμές που πρέπει να πάρεις μια βαθιά ανάσα, να δεις την διαδρομή σου, τις επιλογές σου, τις αποφάσεις σου, όποιες και αν είναι αυτές, πάντοτε με σεβασμό στους χιλιάδες που σε στήριξαν, σε αγάπησαν και αγωνίστηκαν μαζί σου για να πετύχεις τις μικρές ή μεγαλύτερες νίκες, για το καλό των πολλών. Λίγες στιγμές ξεκούρασης και αναστοχασμού, κοιτώντας από ψηλά την Αττική!».
Κατ’ αρχήν θα μπορούσε να πάρει καλύτερες αποφάσεις, αν αποφάσισε βέβαια κάτι στην διφορούμενη και αινιγματική του ανάρτηση, ατενίζοντας κυρίως το Ροδοπίτικο ουρανό. Αλλά τι να εννοεί άραγε ο βουλευτής; Μάλλον μόνο ο ίδιος γνωρίζει.
Πάντως η τοποθέτηση του αυτή και ο προβληματισμός του δείχνουν ότι σκέφτεται την επόμενη κίνησή του. Θα μπορούσε ευθαρσώς να ξεκαθαρίσει λίγο περισσότερο τα πράγματα, αν ήθελε όμως.
Αλλά η ανάρτηση του αυτή δείχνει ότι μάλλον ήταν αντίθετος προς την απόφαση του κόμματος του, να απέχει από την ψηφοφορία για την εκλογή ΠτΔ. Ίσως θέλει ακόμα να βρεθεί ένας τρόπος συνεργασίας των κομμάτων της αριστεράς.
Το γνωστό σύστημα στήριξης της άτυπης Συμβουλευτικής στην Ροδόπη, που ανεβάζει και καρατομεί υποψηφίους βουλευτές, προφανώς στις επόμενες εθνικές εκλογές δεν θα ποντάρει σε «κουτσό άλογο» και σε ένα κόμμα όπως τη Νέα Αριστερά, που φαίνεται ότι κινείται σε χαμηλά ποσοστά και δεν έχει πιθανότητες να μπει στη βουλή.
Οι πολιτικοί όμως αν θέλουν να έχει βαρύτητα ο λόγος τους, δεν μιλούν σαν την Πυθία και με γρίφους, αλλά ευθαρσώς λένε την άποψή τους κι όταν συμφωνούν, αλλά και κυρίως όταν διαφωνούν.

Αναφερθήκαμε πρόσφατα στις ενέργειες, στις δράσεις, αλλά και στα έργα που μπορεί να κάνει η ελληνική πολιτεία για να στηρίξει τους αγρότες, πέραν των επιδοματικών πολιτικών που οι περισσότερες βέβαια προέρχονται από την Ευρώπη, με αφορμή την πρόσφατη συνεδρίαση που πραγματοποιήθηκε στην Αλεξανδρούπολη με την παρουσία και του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης.
Παρόμοιος όμως λανθασμένες αποφάσεις και πολιτικές αντιμετωπίζουν και οι επιχειρηματίες και επαγγελματίες, αφού οι πολιτικοί αποδεικνύουν συνεχώς ότι μάλλον δεν γνωρίζουν το μέγεθος των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν κι επιμένουν ότι πρέπει να τους φορτώνουν και περισσότερα.
Πρόσφατα μας ανέφερε σε συνέντευξή του ο πρόεδρος του συλλόγου λογιστών Ροδόπης, δίνοντάς μας μία εικόνα που συναντά και από την επαγγελματική του δραστηριότητα, ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά στη Ροδόπη για τις μικρές επιχειρήσεις, που έχουν επιβαρυνθεί υπέρμετρα από πλήθος μέτρων.
Επιβαρύνθηκαν φορολογικά, ασφαλιστικά, πολλοί με την τεκμαρτή φορολόγηση, αλλά και με τις αυξήσεις του κατώτατου μισθού, χωρίς να τους δοθεί κάτι ανταποδοτικά. Τα ίδια μας ανέφερε πρόσφατα επίσης σε συνέντευξη του και ο πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ.
Που επικεντρώθηκε στα μεγάλα λειτουργικά κόστη πλέον που έχουν οι μικρές επιχειρήσεις, για την ενέργεια, τις πρώτες ύλες και αναλώσιμα, τα καύσιμα και το ηλεκτρικό, εκτός από το μισθολογικό και ασφαλιστικό κόστος, που είναι δυσβάσταχτα για πολλούς.
Και όσο για τις εξαγγελίες της κυβέρνησης περί φορολογικών ελαφρύνσεων στις επιχειρήσεις, αυτό ανέφερε ο πρόεδρος μπορεί να έγινε σε ένα μικρό βαθμό την προηγούμενη χρονιά, αλλά τώρα έρχονται μάλλον αυξήσεις παρά μειώσεις, όπως δείχνουν και τα επίσημα στοιχεία του κρατικού προϋπολογισμού.

Την ίδια εικόνα κα άποψη έχει και ο πρόεδρος του Επαγγελματικού και Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου με βάση τα στοιχεία που μας παρέθεσε πρόσφατα που αποτυπώνουν το ισοζύγιο των επιχειρήσεων που κλείνουν και αυτών που ανοίγουν στη Ροδόπη.
Που δείχνουν ότι επέρχεται ο θάνατος του μικρού εμποράκου και των ατομικών επιχειρήσεων, γιατί για να επιβιώσουν οι επαγγελματίες ψάχνουν να βρουν νέα εταιρικά σχήματα που να τους αποδεσμεύουν και από ένα πλήθος υποχρεώσεων, που ούτως ή άλλως έχουν επιβαρυνθεί οι μικρές επιχειρήσεις.
Οι ατομικές επιχειρήσεις βαίνουν προς το τέλος τους και πολλοί ψάχνουν εναλλακτικές μεθόδους και τρόπους για να επιβιώσουν και να παρατείνουν τη διάρκεια της λειτουργίας της ζωής της επιχειρηματικής τους δραστηριότητας. Εξάλλου δεν έχουν και άλλο τρόπο να βιοπορίζονται.
Συνεπώς και εδώ δεν χρήζει ανάγκης η ελληνική πολιτεία να επανεξετάσει την φορολογική και ασφαλιστική πολιτική της έναντι αυτών των επιχειρήσεων και να δώσει κάποια ανταποδοτικά οφέλη για να κρατηθούν εν ζωή;
Εκτός και εδώ πάλι αν δεν αντέχουν τα δημοσιονομικά της χώρας και επικρατεί η λογική, όπως έλεγε πρόσφατα και ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης από την Αλεξανδρούπολη για τους αγρότες.
Αλλά τελικά ποια είναι η λογική; Να πεθάνουν οι μικρές επιχειρήσεις και να επιβιώσουν μόνο οι μεγάλες; Γιατί αυτές παίρνουν τη μερίδα του λέοντος σχεδόν από όλα τα αναπτυξιακά και χρηματοδοτικά προγράμματα τα τελευταία χρόνια, αφήνοντας τα ψίχουλα στους μικρούς.
Θέλει όμως η πολιτεία να στηρίξει τη μικρή και μικρομεσαία επιχειρηματικότητα που προσφέρει και πολύ περισσότερες θέσεις εργασίας, ακόμα και από τη βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα; Εκεί μπαίνει το ερώτημα επί τάπητος και σε αυτό χρειάζονται απαντήσεις και γενναία μέτρα στήριξης της πολιτείας.