Μικροκομοτηναίικα 17-12-2022

Κανείς δεν μπορεί να αποτιμήσει ακόμα το μέγεθος του προβλήματος με την άρση της ασυλίας που ζητήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση για τις δυο ελληνίδες ευρωβουλευτές, την Εύα Καϊλή και τη Μαρία Σπυράκη.
Ακόμα όμως και να δεχτούμε την άποψη του συζύγου της Εύας Καϊλή, ότι δεν φταίει σε τίποτα και τα έκανε όλα μόνος του, θα πρέπει συγχρόνως να πιστέψουμε ότι είχε πλήρη άγνοια για το πόσα χρήματα διακινούνταν στο οικογενειακό της περιβάλλον.
Όπως επίσης για να πιστέψουμε τις εξηγήσεις που δίνει η Μαρία Σπυράκη, ότι το επίδομα αλλοδαπού που ελάμβανε πρώην συνεργάτης της, ήταν γιατί απουσίαζε για σοβαρό προσωπικό πρόβλημα από τα καθήκοντά του, χρειάζεται να απαντηθούν πάλι πολλά ερωτήματα.
Δεν θέλουμε όπως να υπεισέλθουμε στις υποθέσεις που ήδη είναι σε εξέλιξη και προφανώς θα διαλευκανθούν τα πάντα και θα φανεί και το μέγεθος του προβλήματος. Αλλά να θέσουμε ένα ερώτημα για αυτούς που δεν αντιλαμβάνονται, ότι στο ευρωκοινοβούλιο εκπροσωπούν ως εθνική ομάδα τη χώρα μας.
Άσχετα αν ανήκουν σε διαφορετικά κόμματα. Και όταν το ευρωκοινοβούλιο ζητά την άρση της ασυλίας για δύο Έλληνες ευρωβουλευτές, για οικονομικά θέματα, σαφώς στο κάδρο της αρνητικής κριτικής και της αμφιβολίας, συγχρόνως μπαίνει η χώρα μας. Ακόμα και για την σωστή διαχείριση ευρωπαϊκών προγραμμάτων.
Και ως μέλη μιας εθνικής ομάδας που μας εκπροσωπούν, θα έπρεπε να διατηρούν ως κόρη οφθαλμού τους νόμους και τους κανόνες της λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να σέβονται τα χρήματα τα οποία διαχειρίζονται. Για να μην στοχοποιείται η χώρα μας.

Ακόμα και να διαλευκανθούν οι υποθέσεις, κάποιοι θα συνεχίζουν να μας βλέπουν με μισό μάτι, αφού δεν φρόντισαν να μας προστατέψουν και να μη μας διαβάλουν οι πολιτικοί μας. Που δεν στέκονται στο ύψος των περιστάσεων, δεν αντιλαμβάνονται τις ευθύνες τους, αλλά και το βάρος της εκπροσώπησης που τους αναλογεί.

Μετά την αποχώρηση του Μουράτ Ομέρογλου από το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής, τη σκυτάλη αναλαμβάνει ο νέος πρόξενος Αϊκούτ Ουνάλ. Και αν εντρυφήσει κάποιος στο βιογραφικό του, θα καταλάβει ότι πρόσκειται στη σκληροπυρηνική ομάδα του Χουλουσί Ακάρ.
Εξάλλου ο πατέρας του μέχρι το 2017 ήταν και ο αρχηγός της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας. Συνεπώς αντιλαμβάνεται ο καθείς, ότι ενδεχομένως θα έχουμε ένα πρόξενο, μάλλον πιο σκληρής γραμμής από τον προκάτοχό του.
Εξάλλου φρόντισε και ο ίδιος να μας προϊδεάσει για αυτό, αφού με το πρώτο μήνυμα απηύθυνε κάλεσμα συνεργασίας με τους «ομογενείς», όπως τους αποκάλεσε που ζουν στη Θράκη, ώστε να του καταθέσουν τις απόψεις και τις προτάσεις τους, σχετικά με τις υπηρεσίες και τις δραστηριότητες του προξενείου.
Δηλαδή για να καταλάβουμε δεν γνωρίζει τα καθήκοντα του και πρέπει κάποιοι να τον ενημερώσουν; Και φυσικά όχι οι απλοί άνθρωποι της μειονότητας, αλλά οι γνωστοί παρατρεχάμενοι του προξενείου και ακραίοι; Σημειωτέον βέβαια ότι απευθύνεται σε Έλληνες πολίτες.
Και φυσικά για να δώσει το στίγμα των προθέσεων του μερίμνησε την πρώτη προσευχή της Παρασκευής να βρίσκεται στο τζαμί του Δοκού, μαζί με τον ψευτομουφτή Κομοτηνής, Ιμπραήμ Σερίφ.
Οι πρόξενοι δεν έχουν μία προκαθορισμένη διπλωματική ατζέντα και ένα πρωτόκολλο που θα πρέπει να το σέβονται; Και δεν γνωρίζει ότι δεν πρέπει να πολιτογραφούνται και να συμπεριφέρονται ως προστάτες στη μειονότητα;

Φυσικά και αυτός δεν θα ξεφύγει από τη συνήθη τακτική, τις πρώτες ημέρες από την ανάληψη των καθηκόντων του, να προγραμματίσει τις γνωστές εθιμοτυπικές επισκέψεις, στους αιρετούς, πολιτικούς και θεσμικούς της περιοχής μας.
Για να δώσουν από κοινού το μήνυμα των συνεργασιών σε πολλά επίπεδα, στον πολιτισμό, τον τουρισμό, στην επιχειρηματικότητα, αλλά δυστυχώς όλα αυτά παραμένουν ως κενό γράμμα, τα υπόλοιπα χρόνια της θητείας τους.
Ενώ θα μπορούσαν να συμβάλλουν προς τη θετική κατεύθυνση με συνεργασίες όμως καθαρά με θεσμικούς φορείς της περιοχής μας και όχι εξωθεσμικούς όπως το συνηθίζουν. Κάποιοι βέβαια χάρηκαν που έφυγε ο Μουράτ Ομέρογλου.
Αλλά θα πρέπει να κατανοήσουν όλοι, ότι το θέμα ειδικά με τους Τούρκους προξένους δεν είναι τα πρόσωπα. Που εφαρμόζουν απαρέγκλιτα την πολιτική που θέλουν για την περιοχή, υπακούοντας στις εντολές της τουρκικής κυβέρνησης.
Με τη γνωστή ατζέντα διεκδικήσεων, την ανάμειξη στα εσωτερικά πολιτικά δρώμενα της περιοχής και τη στενή συνεργασία με όλους τους πρόθυμους και ακραίους, αλλά και με προέδρους και ιερωμένους που δεν αποδέχεται η χώρα μας.
Υπάρχει όμως πεδίο δόξης λαμπρό, για να μας αποδείξει στην πράξη, ότι τελικά θα ακολουθήσει μία διαφορετική γραμμή, θα σταθεί στο ύψος των διπλωματικών του καθηκόντων και θα δημιουργήσει διαύλους συνεργασίας περισσότερο με θεσμικούς φορείς της περιοχής.

Και με αυτοδιοίκηση, επιμελητήρια να προωθήσουν ένα νέο πνεύμα συνεργασιών σε όλα τα επίπεδα, μεταξύ των δύο χωρών. Θα το πράξει αυτό, ή θα συναγελάζεται με τους ακραίους και θα προσπαθεί να επιβάλλει τη δική του ατζέντα, όπως έκαναν και οι προκάτοχοι του;

Αφού εξάντλησαν τα αποθέματα επιδοματικής πολιτικής στα καύσιμα, με την επιδότηση στο πετρέλαιο θέρμανσης αλλά και κίνησης και με ανακούφιση είδαν οι περισσότεροι να κατεβαίνουν οι τιμές το προηγούμενο χρονικό διάστημα, αιφνίδια και χωρίς καμία σοβαρή δικαιολογία, άρχισαν πάλι οι συνεχόμενες καθημερινά ανοδικές τάσεις.
Ιδιαίτερα την εποχή που τα καύσιμα, τόσο για τη μετακίνηση όσο για τη θέρμανση τα έχει απόλυτη ανάγκη ο πολίτης, λόγω του χειμώνα. Και για πολλοστή φορά θα πρέπει να μπει επί τάπητος το ίδιο ερώτημα, που οι εξηγήσεις και οι δικαιολογίες μάλλον δεν έχουν και κάποια σοβαρή βάση.
Γιατί συμβαίνουν αυτά τα παιχνίδια στην Ελλάδα, αφού δεν υπάρχει ούτε αυξητική τάση διεθνώς στις τιμές, αλλά ούτε οι εξελίξεις στο μέτωπο του πολέμου με την Ουκρανία, τις δικαιολογούν; Κι ενώ υπάρχουν αποθέματα;
Συνεπώς το μόνο που μπορεί να συμπεράνει κάποιος είναι, μήπως πάλι οφείλονται στις κερδοσκοπικές μεθόδους που θέλουν να εφαρμόσουν κάποιοι, για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους;
Και πάντοτε βέβαια το τραγελαφικό σε αυτή τη χώρα είναι, ότι υπάρχουν μεγάλες επιδοματικές πολιτικές στα καύσιμα, όπως τους προηγούμενους μήνες, σε μια περίοδο όμως με μικρή κατανάλωση, γιατί ο καιρός ήταν καλός.
Τώρα όμως που υπάρχει μεγάλη ανάγκη εν μέσω του χειμώνα το κόστος θα είναι δυσβάσταχτο, ιδιαίτερα σε μία περιοχή όπως η Θράκη, με θερμοκρασίες που δεν μπορούν να συγκριθούν με το κέντρο και τη νότια Ελλάδα. Και έτσι προφανώς η γειτονική μας Βουλγαρία, θα γίνει προσφιλής τόπος επίσκεψης πάλι, για περισσότερους συμπολίτες μας.