Μικροκομοτηναίικα 27-02-2024

Προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε την κουλτούρα ατιμωρησίας ανέφερε ο υπουργός Επικρατείας Μάκης Βορίδης, απαντώντας σε ερώτημα του Χρόνου, για την αυστηροποίηση των ποινών με το νέο ποινικό κώδικα, που ενέχει τον κίνδυνο να οδηγούνται πλέον και στη φυλακή πολίτες και για πλημμελήματα, που μέχρι τώρα σε τέτοιες περιπτώσεις δίνονταν αναστολές.
Τι θα κερδίσει όμως η πολιτεία από την ολιγόμηνη κράτηση στις φυλακές σε τέτοιες περιπτώσεις; Και υπάρχει επαρκής χώρος στις φυλακές, όταν όλες είναι υπεράριθμες και η ανθρωπογεωγραφία των κρατουμένων είναι συνήθως, από εγκληματίες, διακινητές, ή παραβάτες του κοινού ποινικού κώδικα;
Άρα είναι μία μορφή τιμωρίας και εκβιασμού και όχι σωφρονισμού. Το ερώτημα αυτό απασχόλησε τους περισσότερους και στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην πόλη μας, όπως φυσικά επισημάνθηκε από πολλούς και το νέο νομοσχέδιο φορολογικό νομοσχέδιο με τα τεκμαρτά εισοδήματα.
Και ενώ κάποιοι δεν έμειναν ικανοποιημένοι από τις απαντήσεις που δόθηκαν δημόσια, παρόλα αυτά πληροφορηθήκαμε, ότι στις κατ΄ιδίαν συναντήσεις που έγιναν κεκλεισμένων των θυρών και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, ο υπουργός ήταν πολύ πιο διαλλακτικός και συναινετικός, στα αιτήματα πολιτικών και των θεσμικών φορέων.
Προφανώς γνωρίζει, ότι υπάρχουν όντως αδικίες με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, ακόμα και με τις αλλαγές στον ποινικό κώδικα, που για ασήμαντο αφορμή θα οδηγηθούν στις φυλακές κάποιοι. Θα προτιμούσαν όμως να τα άκουγαν και στο δημόσιο λόγο.

Σαν δυο σταγόνες ούρων, που βρωμίζουν το γνήσιο καθαρό νερό της ελληνοτουρκικής φιλίας, παρομοιάζει η φιλοκυβερνητική τουρκική εφημερίδα Μιλιέτ, τον υπουργό Εθνικής Άμυνας Νίκο Δένδια, αλλά και τον βουλευτή του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ στο νομό Ροδόπης, Ιλχάν Αχμέτ.
Ένα αρθρογράφημα που βρίθει από ανακρίβειες και αυθαίρετα συμπεράσματα. Ο Νίκος Δένδιας κατηγορείται ότι για προσωπικούς λόγους χαλάει το ειρηνικό κλίμα μεταξύ των δύο ηγετών και τα όσα συνυπέγραψαν πρόσφατα, όταν πραγματοποίησε άσκηση σε ένα τα νησιά μας, που η Τουρκία θεωρεί αποστρατικοποιημένα.
Θαρρείς και για τον αρθογράφο με την συμφωνία αυτή η χώρα μας παραχώρησε κυριαρχικά δικαιώματα. Και φυσικά δικαιολογεί τη στάση της Τουρκίας που αντέδρασε με στρατιωτικές ασκήσεις σε θάλασσα και αέρα. Δηλαδή η χώρα τους έχει κάθε δικαίωμα να λειτουργεί επιθετικά. Όπως και το πράττει τελευταία καθημερινά. Μάλλον αυτά είναι φυσιολογικά κατά την άποψη τους.
Όσο για τον Ιλχάν Αχμέτ καταλογίζεται ως σκοτεινή σκιά, τον χαρακτηρίζει περισσότερο Έλληνα από τους Έλληνες, τον φέρνει σε αντιπαράθεση με την προξενική αυλή που την κατήγγειλε για ανάμειξη στα πολιτικά δρώμενα και τον μέμφεται για την ψήφιση του νομοσχεδίου για τα ομόφυλα ζευγάρια.
Θαρρείς και οι μουσουλμάνοι της Θράκης δεν είναι Έλληνες πολίτες. Και περισπούδαστα καταλήγει ότι αυτοί οι δύο λειτουργούν ως τροχοπέδη και μολύνουν το καθαρό νερό της ελληνοτουρκικής φιλίας. Σαν τη διαφήμιση του γνωστού φίλτρου για καθαρό νερό, είναι το άρθρο αυτό, με το χαμηλό επίπεδο ανάλυσης, που στοχοποιεί δυο Έλληνες πολιτικούς.

Πρυτάνευσε η λογική της αυτοσυντήρησης στο ΣΥΡΙΖΑ την τελευταία στιγμή και οι κάλπες έλαβαν τέλος, με την Ολγα Γεροβασίλη να παραμένει έκθετη και με αναβαθμισμένο πλέον ρόλο να έρχονται Φάμελλος και Παππάς, που έβαλαν τέλος, στους τίτλους ενός δράματος και της άσκοπης κομματικής αιματοχυσίας, που θα έφερνε νέο διχασμό.
Και φυσικά νέες αποχωρήσεις και περαιτέρω συρρίκνωση στο κόμμα. Επίσης αποκλείστηκε με όλα αυτά το σενάριο επανόδου του Αλέξη Τσίπρα στην προεδρία του κόμματος, έστω και μετά τις ευρωεκλογές, αφού ήταν ο εμπνευστής της ιδέας να στηθούν οι κάλπες.
Αναμενόμενα βέβαια κα τα πενιχρά αποτελέσματα που θα φέρουν στις ευρωεκλογές, με όλα αυτά τα οποία συμβαίνουν. Πάντως ο Στέφανος Κασσελάκης σήκωσε το γάντι και στον πρώην πρόεδρο, αλλά και στην επίδοξη συντρόφισσα για την αρχηγία και βγήκε δικαιωμένος και ισχυροποιημένος στη θέση του.
Όλα αυτά βέβαια δεν σημαίνουν ότι και το κόμμα βγαίνει πιο δυνατό, σταματάει η εσωστρέφεια, οι εσωκομματικές κόντρες και οι έριδες, αφού η φθορά είναι δεδομένη. Ακόμα και για τον επαρκή χρόνο που έχουν μπροστά τους, για να φέρουν καλύτερα αποτελέσματα όπως επιθυμούν, στις επόμενες εθνικές εκλογές.
Γιατί στις εθνικές εκλογές κρίνονται μόνο οι αρχηγοί. Για να παραιτηθεί ο Αλέξης Τσίπρας έπρεπε να μεσολαβήσουν δυο επώδυνες μάλιστα απανωτές ήττες. Και όσο για τη διάσπαση με τη Νέα Αριστερά προφανώς δεν ευθύνεται ο νυν πρόεδρος, που έδωσε τον αγώνα του και τον κέρδισε.
Ίσως άλλοι θα πρέπει να απολογηθούν για τη στάση που κράτησαν. Και το αν δεν τους ικανοποιεί ο αρχηγός ή όχι, δεν πρέπει να ξεχνούν ότι προήλθε καθαρά από δημοκρατικές διαδικασίες.
Και αλήθεια ποια είναι η εναλλακτική τους λύση για την πορεία του κόμματος; Αυτοί που θήτευσαν σε υπουργικές θέσεις, αισθάνονται ότι δεν έχουν καμιά ευθύνη, αλλά για όλα φταίει ο πρώην πρόεδρος; Και φυσικά η νίκη αυτή Κασσελάκη ουσιαστικά, του δίνει πλέον το δικαίωμα να αλλάξει και πολλά μέσα στο κόμμα.

Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ οδηγείται δημοσκοπικά σχεδόν σε τρίτο πόλο εξουσίας, με τις εξελίξεις που έρχονται ενδεχομένως θα διαμορφωθεί ένα διαφορετικό πολιτικό τοπίο στην Ελλάδα. Και άγνωστο το ποιο κόμμα πλέον θα μπορεί να παίξει το ρόλο μιας εν δυνάμει αξιωματικής αντιπολίτευσης και κυβέρνησης μελλοντικά.
Αφού και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ ξεκάθαρα δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις, ότι δεν καρπούται παρ’ ελάχιστον, από το ποσοστό διαρροής που υπάρχει από το ΣΥΡΙΖΑ.
Όσο για τη ΝΔ που παίζει μπάλα πλέον μόνη της στο γήπεδο, δεν θα μπορεί πλέον να επικαλείται εχθρούς, βαρβάρους, ούτε αντιπάλους που την πολεμούν και να κάνει συγκρίσεις. Αλλά καθαρά θα κριθεί πλέον για αυτά τα οποία πράττει.
Και έχει μπροστά της το περιθώριο να κάνει σημαντικές αλλαγές για τη χώρα, αλλά και να φέρει μεταρρυθμίσεις προς τη σωστή κατεύθυνση όμως και όχι με τις αγκυλώσεις του παρελθόντος, για να προχωρήσουμε με πιο γρήγορα βήματα ως κοινωνία.
Θα το πράξει αυτό, ή θα επικρατήσουν φαινόμενα αλαζονείας που πολύ τα φοβούνται οι σύντροφοι και το επισημαίνει τακτικά και ο πρωθυπουργός, ότι δεν θα ανεχτεί τέτοιες συμπεριφορές;
Γιατί σε μία δημοκρατία όταν δεν υπάρχει ισχυρή αντιπολίτευση, αυτοί που κυβερνούν θα πρέπει να κάνουν και την αυτοκριτική τους σε αυστηρό επίπεδο μάλιστα, για να μπορούν να παίρνουν τις πιο σωστές αποφάσεις.