Μικροκομοτηναίικα 28-12-2024

Στο πρόσφατο δημοτικό συμβούλιο αναδείχτηκε ένα μεγάλο ζήτημα που ταλανίζει την περιοχή μας εδώ και χρόνια, με πολλές παρατημένες υποδομές που καταστρέφονται και δεν μπορούν να αξιοποιηθούν κι ούτε βρίσκεται καμία φόρμουλα συνεργασίας, ή έστω κάποιος επιχειρηματίας που θα αναλάβει να τις λειτουργήσει.
Κι όταν θα έρθει η πολυπόθητη ώρα για να αξιοποιηθούν, σαφώς χρειάζονται περισσότερα χρήματα εις βάρος βέβαια και του δημοσίου αλλά και των πολιτών. Και αναφερθήκαμε στο προηγούμενο σχόλιο μας στις κατασκηνώσεις της Πανδρόσου, που εδώ και 10 χρόνια δεν έχει βρεθεί τρόπος να αξιοποιηθούν.
Υπάρχουν όμως πολλά άλλα αγκάθια σε ακίνητα, ασχέτως αν δεν είναι στη δικαιοδοσία του δήμου και των τοπικών φορέων για τις αξιοποιήσουν και παραμένουν επί χρόνια παρατημένα, είτε ανήκουν ιδιοκτησιακά σε υπουργεία και κάποιες δημόσιες υπηρεσίες, που δύσκολα μπορεί να βγάλει άκρη ο καθένας.
Το ζήσαμε αυτό και με το παλιό Δικαστικό Μέγαρο Κομοτηνής και Κύριος οίδε βέβαια τώρα που το ανέλαβε ο νέος υπουργός Δικαιοσύνης, αν θα μπορέσει να το διεκπεραιώσει κι αν τελικά θα ευοδωθεί αυτή η προσπάθεια, γιατί ακόμα είμαστε στα σπάργανα.
Το ζούμε χρόνια και με ένα τεράστιο κτήμα των 365 στρεμμάτων που παραμένει αναξιοποίητο όπως το Αμπελουργικό Φυτώριο της Αιγείρου που θα μπορούσε να γίνει πυλώνας ανάπτυξης και δημιουργίας και να ζωντανέψει εκ νέου, αφού υπάρχουν και άδειες για αποστακτήριο και εμφιάλωση.
Σε καινούργια βάση πλέον πρέπει να επανασχεδιαστούν και να απασχολεί και πλήθος προσωπικού. Κι αν δεν μπορούν να τα κάνουν αυτά τα υπουργεία και η ελληνική πολιτεία, ας τα διεκδικήσουν πιο σθεναρά οι τοπικές κοινωνίες.

Αναφορικά με το Αμπελουργικό Φυτώριο που έχει άλλα 9 τέτοιου τύπου στην Ελλάδα που βρίσκονται στο ίδιο χάλι, να πουλούν δηλαδή μόνο ένριζα μοσχεύματα μόνο, το υπουργείο τα κρατά μάλλον για να δικαιολογεί τις θέσεις 9 διευθυντών στα κεντρικά και ενός προϊσταμένου αντίστοιχα τοπικά.
Και φαίνεται επί δεκαετίες δεν μπορεί να τα αξιοποιήσει σωστά και αποδοτικά, ενώ απασχολούν κάποιες δεκάδες εργάτες καθαρά εποχιακά. Ενώ θα μπορούσε εκεί να γίνει ένας χώρος έρευνας για το κρασί, με εκδηλώσεις γαστρονομίας σεμινάρια και να παράγονται και προϊόντα.
Και γιατί όχι και σε συνεργασία ακόμα με το ΔΠΘ και αν χρειάζεται να πάει και ένα βήμα παραπέρα και επιχειρηματικά, στην προσπάθεια αυτή θα μπορούσαν να συνδράμουν και οι ευημερούσες βιομηχανίες στην περιοχή μας, που ασχολούνται με το αμπέλι και το κρασί.
Ένα μαύρο χάλι επίσης και το παρατημένο οικόπεδο του Ιμέρου, το κάμπινγκ Φαναρίου και το Ξενία, με τις αγκυλώσεις της ΕΤΑΔ. Παρατημένο και το οικόπεδο των 200 στρεμμάτων στο Καρυδόρεμα που και αυτό δεν είναι στη δικαιοδοσία βέβαια των δημοτικών αρχών για να μπορεί έστω να αξιοποιηθεί.
Παρόλα αυτά όμως ίσως να μην αρκεί μία διεκδίκηση απλώς μιας παρατημένης δομής, αλλά να συνοδεύονται τα αιτήματα παραχώρησης με σοβαρές οικονομοτεχνικές μελέτες που να αποδεικνύουν πώς μπορεί να αξιοποιηθεί και πως θα αποκτήσει βιωσιμότητα στη λειτουργία του.
Και φυσικά τη λειτουργία δεν μπορεί να την εγγυηθεί καμιά δημοτική αρχή αλλά μόνο ιδιώτες επενδυτές.

Άλλο ένα τρανταχτό παράδειγμα βέβαια είναι το δημοτικό κολυμβητήριο που εξαγγέλθηκε και λειτούργησε αρχικά μετά βαΐων και κλάδων, και μετά ανακάλυψαν εκ των υστέρων ότι χωρίς να μπορούν να καλύψουν το ενεργειακό κόστος, όπως προσπαθούν τώρα με το έργο της ενεργειακής αναβάθμισης, είναι ασύμφορο για το δήμο.
Ένας δήμος δεν μπορεί να χρεώνεται και να καλύπτει πολλά έξοδα εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ με τα αποθεματικά που διαθέτει. Άρα μήπως χρειάζεται πολλά από αυτά να μην τα βλέπουμε αποσπασματικά, αλλά συλλογικά και να τα διεκδικούμε πιο σωστά ως τοπική κοινωνία;
Ειδάλλως θα βλέπουμε μόνο ερείπια κυριολεκτικά σε τέτοιες δομές, οικόπεδα αναξιοποίητα και εικόνες εγκατάλειψης. Υπάρχουν βέβαια και τα θετικά παραδείγματα της Λέσχης, έστω και αν ανακαινίστηκε από ιδιώτες και η Τσανάκλειος, που η μεγάλη καθυστέρηση βέβαια ανέβασε κατά πολύ το κόστος της ανακαίνισης.
Όπως και πολλά παρατημένα ακόμα παραδοσιακά κτίρια που ευτυχώς μερικά από αυτά διασώθηκαν, είτε γιατί λειτούργησαν για κάποιες υπηρεσίες του δήμου, ή μπόρεσαν να μπουν σε ένα πρόγραμμα για να γίνουν χώροι πολιτισμού. Συνεπώς θα πρέπει να κινηθούν σε πιο γρήγορους ρυθμούς και με πιο έξυπνες διεκδικήσεις προκειμένου να αξιοποιηθούν.
Λόγου χάριν ένα τελευταίο παράδειγμα μπορούμε να αναφέρουμε αφορά και την μελλοντική αξιοποίηση του παλιού νοσοκομείου της Κομοτηνής, αφού σύντομα χρονικά το τέλος του 2026 θα μεταφερθούν οι υπηρεσίες στο νέο νοσοκομείο.
Τι συγκεκριμένες ενέργειες γίνονται αλήθεια για να αξιοποιηθεί το παλιό νοσοκομείο Κομοτηνής μετά το 2026 και να μην καταντήσει μετά όπως τα νοσοκομεία Αλεξανδρούπολης και Καβάλας, που ρημάχτηκαν και λεηλατήθηκαν, περιμένοντας εκ των υστέρων κάποιες αποφάσεις που δεν έρχονταν; Από τώρα δεν πρέπει να διεκδικούμε σθεναρά, για να μην παραμείνει άλλο ένα κουφάρι στην πόλη μας;

Η επίσημη ανακοίνωση της Αστυνομία για το μποτιλιάρισμα των αυτοκινήτων στα χιονοδρομικά της Αράχωβας, ανέφερε ότι οφείλεται στο γεγονός, ότι οι χαμηλές θερμοκρασίες που επικρατούσαν στην περιοχή είχαν ως αποτέλεσμα να παρουσιάσουν τεχνικά προβλήματα τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα.
Αυτό πυροδότησε πλήθος αντιδράσεων, σχολίων αλλά και τοποθετήσεων για το ποιος φταίει τελικά. Φταίει η νέα τεχνολογία και τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν σε ακραίες καιρικές συνθήκες;
Μήπως φταίνε οι Έλληνες οδηγοί που δεν γνωρίζουν ποιες δυνατότητες έχει το αυτοκίνητο, πως λειτουργεί σε ακραίες συνθήκες, ή γιατί δεν το είχαν πλήρως φορτισμένο; Ακόμα μερίμνησαν να ενημερωθούν αν στη διαδρομή που επιλέγουν αν υπάρχει η δυνατότητα τροφοδοσίας;
Η πολιτεία βέβαια μας παροτρύνει να αγοράσουμε ηλεκτρικά αυτοκίνητα, αλλά η ίδια δεν μερίμνησε σε τέτοιες περιπτώσεις να έχει επαρκείς σταθμούς ανεφοδιασμού για να δημιουργούνται προβλήματα.
Τέτοιου είδους προβλήματα θα πει κάποιος αντιμετωπίζουμε εδώ και χρόνια στην Εγνατία Οδό που και για τα συμβατικά αυτοκίνητα δεν δημιούργησαν σταθμούς εξυπηρέτησης αυτοκινητιστών, αλλά γέμισαν το δρόμο με διόδια που αυξάνουν συνεχώς και πολλά παράπλευρα διόδια.
Έχει λοιπόν ευθύνες η πολιτεία και οι εταιρίες διαχείρισης, αλλά ευθύνες έχουν και πολλοί ανεύθυνοι ταξιδιώτες. Που φεύγουν για ταξίδι χειμωνιάτικα χωρίς αλυσίδες και στην ανάγκη δεν ξέρουν ούτε πως θα τις τοποθετήσουν, αν έχουν. Κάποιοι έχουν πλήρη άγνοια κινδύνου.
Το ζήσαμε ακόμα και πρόσφατα στην περιοχή μας με τους οδηγούς που συνωστίζονταν στην ουρά για να περάσουν την πλημμυρισμένη ιρλανδική διάβαση του Τρελοχείμαρρου στο Κόσμιο. Και το σκέφτονταν για αρκετή ώρα, ενώ έβλεπαν ότι είναι αδύνατον να γίνει αυτό.
Πολλοί λοιπόν διακινδυνεύουν τη ζωή τους και την περιουσία τους χωρίς να σκέφτεται λογικά. Δεδομένη η ευθύνη του κράτους, των ΟΤΑ και των υπηρεσιών που εύκολα τα ρίχνουν όλα πάνω τους, αλλά σε κάποιες τέτοιες περιπτώσεις, ας αναλογιστεί και ο καθένας τις δικές του ευθύνες.