Ιωάννα Δεμιράκη: "Ένα βιβλίο δεν είναι ένα απλό αντικείμενο. Κρύβει ταξίδια, ιστορίες, πρόσωπα"

Κλασική αξία για δώρο σε κάθε εορταστική περίοδο, το βιβλίο πάντα κρύβει μία μαγεία στις σελίδες του κι εσείς - οι αναγνώστες του - είστε έτοιμοι να την εξερευνήσετε. Μικροί και μεγάλοι, χρόνια αναγνώστες ή καινούργιοι στο "σπορ", όλοι θα βρείτε αυτό που ψάχνετε στα βιβλιοπωλεία της Κομοτηνής. Το Δημοκρίτειο βιβλιοχαρτοπωλείο, προτείνει για τις φετινές γιορτές τα παρακάτω βιβλία

Ιωάννα Δεμιράκη: "Ένα βιβλίο δεν είναι ένα απλό αντικείμενο. Κρύβει ταξίδια, ιστορίες, πρόσωπα. Τις γιορτές αυτές, σας προτείνουμε μια βουτιά σε χάρτινες σελίδες. Άλλωστε ο κόσμος όλος δεν είναι παρά δίπλα στην πολυθρόνα σας. Ο κόσμος όλος είναι σ' ένα βιβλίο! Από την ομάδα του Δημοκρίτειου Βιβλιοχαρτοπωλείου ευχές για Χρόνια Πολλά με υγεία, χαρά και δημιουργικότητα"

1) Ημερολόγιο 2018 Συναισθηματικής Νοημοσύνης - Εκδ. Μικρή Μίλητος
«Για άλλη μια χρονιά το ημερολόγιο Συναισθηματικής Νοημοσύνης είναι εδώ για να σου κρατήσει καθημερινή συντροφιά με τα χρώματα και αρώματα της ζωής, που σε φέρνουν σε επαφή με τα συναισθήματά σου, με τις αλήθειες της ζωής και με τους ανθρώπους. Σημείωσε τις γιορτές, τις δουλειές, τις επιθυμίες, τις επιτυχίες, τα όνειρα και τις αναμνήσεις και κάνε την κάθε σου μέρα ξεχωριστή. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)»

2) Από τον Δία στον Χριστό - Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ, εκδ.Gutenberg, Γιώργος και Κώστας Δαρδανός
Επτά αιώνες που άλλαξαν ριζικά την Ευρώπη σε ένα μικρό βιβλίο. Η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ ξέρει να μας εξηγήσει απλά, κατανοητά, πλήρως πώς περάσαμε από τους 12 βασικούς και πάμπολλους περιφερειακούς θεούς στον Χριστό• πώς άλλαξε ο πνευματικός βίος των ανθρώπων• τι ρόλο έπαιξαν οι πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες, οι "βάρβαροι" και τα ελληνικά• πώς αυτό το σταδιακό πέρασμα από τη μία εποχή στην άλλη δεν διαμόρφωσε μόνο τον τρόπο που σκεφτόμαστε σήμερα, αλλά έδωσε νέο νόημα ακόμα και στις λέξεις που χρησιμοποιούμε.

3) Όσο πιο δυνατά με έδερνε τόσο πιο δυνατά του τραγουδούσα - Χ.Α. Χωμενίδης , εκδ. Πατάκη
Το ελληνικό καλοκαίρι µού φαινόταν ανέκαθεν ο µοναδικός ακατάλυτος νόµος µας. Η άσπρη µας πέτρα ξέξασπρη που φωτίζει τον κόσµο και καταργεί τους λεκέδες του. Η διαφανής σαυρούλα που σκαρφαλώνει στο περβάζι. Οι ρόδες των ποδηλάτων που µισοβυθίζονται στην άµµο. Οι αφίσες που προαναγγέλλουν το πανηγύρι του Αγίου Παντελεήµονος και του Σωτήρα. Δηµοτικολαϊκάσυγκροτήµατα πάνω σε πρόχειρα στηµέναικριώµατα στην πλατεία, αρνιά και γουρουνοπούλες που σουβλίζονται απ’ το πρωί, ο παπάς της ενορίας κερνάει το πιο καλό κοψίδι στον εξάδελφό του απ’ την Αστόρια. Το ελληνικό καλοκαίρι είναι τα βογκητά των ζευγαριών που κάνουν έρωτα πίσω από τα µισόκλειστα παντζούρια. Είναι η οθόνη του υπαίθριου σινεµά που θρο?ζει σε ένα µελτεµάκι. Είναι τα θηριώδη σουτιέν και βρακιά της γιαγιάς που –κρεµασµένα από τα µανταλάκια– ρίχνουν σκιές προϊστορικών τεράτων στον απέναντι τοίχο. Στο ελληνικό καλοκαίρι, το µόνο που µπορείς να σφάξεις είναι ένα καρπούζι. 

Εάν έγραφα µια ελληνική κωµωδία, θα έαζα κάποιον φανατικό ιδεολόγο –αδιάφορο ποιανής ιδεολογίας– να επιχειρεί να εκφωνήσει λόγο σε παραλία. Ένας αέρας κυκλαδίτικος να καλύπτει τη φωνή του και να του παίρνει τα χαρτιά, ένα κύµα να τον µουσκεύει, ένα µισόγυµνοκορµί να τον ανταγωνίζεται θρασύτατα. Θα τον έβαζα να µουλαρώνει και να τελειώνει τον λόγο του µε τη φράση: «Θα Ξαναγυρίσουµε και θα Τρέµει η Γης!». Κι έπειτα ένα σµήνος γλάρων –σαν χορωδία αγγέλων ή τραγοπόδαρων σατύρων– να τον ειρωνεύεται γαβγίζοντας. Διαβάζω ελληνική µυθολογία. Κανείς απ’ τους θεούς ή από τις µοίρες δεν προαναγγέλλει πουθενά τη συντέλεια του κόσµου. Δεν απειλεί πως οι άνθρωποι θα κριθούν κατά τα έργα και τις αµαρτίες τους. Δεν προφη-τεύει µια Δευτέρα Παρουσία. Ποια Δευτέρα Παρουσία; Αφού όλα και όλοι είναι ήδη, νυν και αεί, εδώ. Και η γη δεν τρέµει παρά από τους οργασµούς µας. Κι απ’ τις ωδίνες των τοκετών µας. Το ελληνικό καλοκαίρι περιέχει τα πάντα. Δίνει λογαριασµό µονάχα στον εαυτό του».
Μέσα από κείµενα µικρότερα και µεγαλύτερα, επίκαιρα αλλά όχι επικαιρικά, που σκιαγραφούν όψεις της πραγµατικότητας ή απογειώνονται προς τη µυθοπλασία, µε θρύψαλα, αναµµένα κάρβουνα και βότσαλα, ο Χρήστος Χωµενίδης αποπειράται µία πρώτη αυτοβιογραφία. Όχι δική του. Όλων µας.