Οι τουρίστες γνωρίζουν μια άλλη Ελλάδα της κρίσης

Ξενόγλωσσος ξεναγός επισκεπτών από το εξωτερικό με σπουδές και σε πολλά άλλα γνωστικά αντικείμενα αλλά και στο λυρικό τραγούδι, πολυπράγμων άνθρωπος ο συνομιλητής μας Γιάννης Κιουρτσόγλου από την Καβάλα απαντά σ΄ ένα καίριο ερώτημα πως τον αντιμετωπίζουν οι ξένοι όταν έρχονται στην χώρα μας αίροντας τις όποιες επιφυλάξεις τους για να δουν τα μνημεία του αρχαιοελληνικού πολιτισμού και πνεύματος, να ζήσουν την θάλασσα, τις παραλίες, την διασκέδαση, να ρουφήξουν ήλιο, να χαρούν το ελληνικό καλοκαίρι όπως αυτό λανσάρεται στις τουριστικές αφίσες του ΕΟΤ.  Μιντιακά βέβαια διεθνώς προβάλλονται σκηνές που κάθε άλλο ταυτίζονται με την Ελλάδα αυτή. Διαδηλώσεις, καμένα κτήρια, ματ, πολιτικές ανακατατάξεις αβεβαιότητα, σισίτια, κλειστά καταστήματα ένας κόσμος αγανακτισμένος και σε απόγνωση, συνθέτει μια άλλη Ελλάδα που πρέπει ο έμπειρος ξεναγός  αυτή την εικόνα και τα ερωτήματα να την διαχειριστεί έτσι ώστε να αποδοθεί η πραγματικότητα αλλά και να νοιώσουν ασφαλείς και ωραία οι επισκέπτες μας σε μια χώρα που δεν έχει βαρέσει διάλυση και παραμένει γωνία φιλέτο.  

Τί απαντάμε κ. Κιουρτσόγλου στους ξένους όταν ρωτάνε να μάθουν για την Ελλάδα της κρίσης και όταν βλέπουν μια Ελλάδα που είναι πνιγμένη στα σκουπίδια και μάλιστα σε ιερούς αρχαιολογικούς χώρους...

-Δεν αποφεύγουμε την αλήθεια. Η κρίση υπάρχει, πρώτα από όλα την κρίση την βλέπει ο ξένος, ιδιαίτερα στις μεγάλες πόλεις τα μαγαζιά που είναι κλειστά στις αγορές όπως στην Θεσσαλονίκη για παράδειγμα. Την βλέπουν στους εγκαταλελειμμένους αρχαιολογικούς χώρους σε όλη την επικράτεια, βλέπουν ότι δεν υπάρχουν μεγάλα μουσεία της χώρας με αρκετό προσωπικό όπως το αρχαιολογικό μουσείο της Θεσσαλονίκης στο οποίο από τις δύο μεγάλες ενότητες λειτουργεί μόνο η μια λόγω έλλειψης προσωπικού, Το βλέπει στις βρώμικες πόλεις μας, όταν δεν υπάρχει αρκετό προσωπικό για να γίνει η περισυλλογή των σκουπιδιών…

Από εκεί και πέρα βέβαια βλέπει και το παράδοξο ότι παρόλη την κρίση, ο Έλληνας βγαίνει έξω, οι καφετέριες είναι γεμάτες, οι ταβέρνες το βράδυ επίσης. Δεν μπορεί να καταλάβει βέβαια ότι αυτό δεν έχει να κάνει τόσο πολύ με το πόσα έχει – διαθέτει για να ξοδέψει, όσο την εσωτερική του ανάγκη να βγει και να συνευρεθεί με τους υπόλοιπους ανθρώπους και τους φίλους του. Αυτή την εσωτερική ανάγκη επειδή δεν την έχουν οι Ευρωπαίοι στο βαθμό που την έχουμε εμείς, δεν μπορούν να την καταλάβουν κυρίως με την κρίση. Από την άλλη υπάρχει μια συγκεκριμένη εικόνα την οποία έχουν σχηματίσει από τα ξένα ΜΜΕ, οι Άγγλοι πρόσφατα εμένα προσωπικά με ρώτησαν «εμείς περιμέναμε ότι θα έρθουμε εδώ και φοβόμασταν για το τι θα γίνει και ήρθαμε στη Θάσο και είδαμε έναν παράδεισο. Τα χταπόδια να κρέμονται για να λιάζονται, οι θάλασσες να είναι γεμάτες από κόσμο και οι τουρίστες να χαίρονται την ελληνική φύση και είναι εντελώς αντίθετη εικόνα από αυτή που είχαμε σχηματίσει φεύγοντας από τον τόπο μας» όπως και άλλα μηνύματα να έρχονται από το εξωτερικό?

Κόσμος να γλεντάει ?

-Και άλλα πολλά και αυτά και παρόμοια τέτοια, οι άνθρωποι απλά έρχονται εδώ και καταλαβαίνουν ότι αυτό το οποίο παίρνουν σαν πληροφόρηση δεν είναι η αντικειμενικότητα και ότι η αλήθεια είναι κάπου στην μέση. Εμείς ως ξεναγοί ούτε θα αποκρύψουμε ? ούτε θα ωραιοποιήσουμε καταστάσεις, θα τις παρουσιάσουμε έτσι όπως είναι για να μπορέσουμε ακριβώς ο ξένος να έχει μια πραγματική εικόνα, να μην έχει μια πλαστή εικόνα για τον τόπο στον οποίο ήρθε.

Αρχαιοελληνικός πολιτισμός, μνημεία τα οποία μιλούν γι’ αυτή την ιστορία. Πόσο μας ταυτίζουν ότι είμαστε η συνέχεια αυτού του αρχαιοελληνικού πολιτισμού ως νεοέλληνες;

-Εμείς κατά πόσο ταυτιζόμαστε ότι είμαστε Έλληνες; Δεν θα σας απαντήσω αλλιώς? Δεν έχω να σας απαντήσω, εγώ αν απαντήσω θα απαντήσω με τρόπο ο οποίος δεν θα αρέσει σε πάρα πολύ κόσμο, εγώ θέτω την απάντηση ως ερώτημα, Εμείς πρώτα πόσο θεωρούμαστε ότι είμαστε η συνέχεια των αρχαίων Ελλήνων και του πολιτισμού που παρήγαγαν και δεύτερον κατά πόσο είμαστε άξιοι κληρονόμοι; Ξέρετε τι λένε, όταν ένα παιδί είναι άξιο, όταν έχει πάρει μια κληρονομιά από τον πατέρα του και καταφέρει είτε να την διατηρήσει, είτε να την διπλασιάσει. Ο νεοέλληνας ως τέκνο του αρχαίου Έλληνα ο οποίος έχει κληρονομήσει μια περιουσία Α? Β? συγκεκριμένη, υλική ? πνευματική, πως την έχει χειριστεί και ποιο είναι το αποτέλεσμα; Όποιος δώσει απάντηση θα μπορέσει να καταλάβει κατά πόσο είμαστε άξιοι συνεχιστές του αρχαιοελληνικού πολιτισμού. 

Η αγάπη προς την πατρίδα δεν μετριέται στις πόσες σημαίες έχω κουνήσει στα χέρια μου και στις πόσες φορές έχω γρονθοκοπήσει τα στήθια μου φωνάζοντας ότι είμαι Έλληνας, Μακεδόνας και τα λοιπά. Έχει μετρηθεί στην καθημερινότητα, στο πόσο σεβόμαστε ο ένας τον άλλον, στο πόσο σεβόμαστε το περιβάλλον μας, στο πόσο σεβόμαστε τις πόλεις μας. Αγάπη προς την πατρίδα είναι η καθημερινή απόδειξη μέσα από την καθημερινή ζωή, συμπολίτης προς συμπολίτη και όχι μέσα από εξάρσεις οι οποίες είναι κενές νοημάτων». Θα συμφωνήσουμε μαζί του.