Καραγιώργης ή Καπετάν Σούσουρας ή Γάτζος γεννημένος στην Σαμοθράκη

Καπετάν Σούσουρας ή Γάτζος, είναι ο άγνωστος ήρωας αγωνιστής του 1821 και πειρατής που έδρασε και στα παράλια της Ροδόπης μέχρι το τέλος του.

Η ηρωική δράση του δεν έχει καμιά διαφορά από την δράση των «κλεφτών» και των «αρματολών» της Ελληνικής Επανάστασης, ήταν ο «κλέφτης και αρματολός» του Θρακικού Πελάγους. Το σύγχρονο ελληνικό κράτος όμως τον αδίκησε όπως και τους άλλους ήρωες της Θράκης που δεν έχει αφιερώσει ούτε μια σειρά για τους αγώνες, τις θυσίες και τους ηρωισμούς τους. Γι' αυτό το λόγο θα πρέπει εμείς οι Ροδοπαίοι να γνωρίζουμε έστω και ένα μέρος από την ζωή αυτού του Θρακιώτη ήρωά μας.

Ο Καπετάν Σούσουρας ή Γάτζος κατά την διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 την οποία αρκετές φορές χρηματοδότησε, εξασκούσε την πειρατεία μαζί με τον αδελφό του και έμειναν στην ιστορία ως οι περίφημοι αδελφοί Καραγιώργη. Τους αγώνες τους δεν τους διδασκόμαστε στα σχολεία όπως και άλλων πολλών Θρακιωτών αγωνιστών γιατί η Θράκη απελευθερώθηκε μετά 100 χρόνια από την υπόλοιπη Ελλάδα (λόγω της κοντινής της απόστασης από την Κωνσταντινούπολη) και η ιστορία της Ελλάδος δυστυχώς γράφτηκε κατά ένα μεγάλο μέρος της από τους Νότιους Έλληνες, γι' αυτό γνωρίζουμε λίγα για τους αγώνες των Θρακών που δεν απέχουν πολύ από των άλλων Ελλήνων, γι' αυτό θα πρέπει οι βουλευτές της Θράκης να πιέσουν το υπουργείο Παιδείας, έτσι ώστε να ενσωματωθούν στην ιστορία των σχολείων και οι αγώνες των Θρακών.

O καπετάν Σούσουρας υπήρξε ιδιαίτερα ευφυής και χαρισματικός. Η οικογένειά του αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Σαμοθράκη την 1 Σεπτεμβρίου του 1821 εξαιτίας της σφαγής στην οποία προέβησαν οι Τούρκοι στο νησί. Ο Σούσουρας γεννήθηκε στην Σαμοθράκη, το πρώτο παρατσούκλι το πήρε λόγω της ακατάσχετης φλυαρίας που τον χαρακτήριζε και το δεύτερο παρατσούκλι το πήρε το γάντζο που είχε στη θέση του κομμένου αριστερού χεριού του.

Η μητέρα του Σούσουρα η οποία ήταν πανέμορφη βρήκε φρικτό θάνατο αφού την βιάσανε πρώτα δύο Οθωμανοί μπροστά στα μάτια των παιδιών της κατά την διάρκεια της σφαγής της Σαμοθράκης.

Τον Απρίλιο του 1821 οι κάτοικοι της Σαμοθράκης όρισαν τους εαυτούς τους ελεύθερους και αρνήθηκαν να πληρώνουν τους οφειλόμενους φόρους στους Οθωμανούς. Έτσι οι Οθωμανοί την 1η Σεπτεμβρίου του 1821 για να τιμωρήσουν τους Σαμοθρακίτες λεηλάτησαν το νησί, έκαψαν σπίτια, άρπαξαν ζώα και σκότωσαν όσους βρήκαν μπροστά τους. Όσοι δεν πρόφτασαν να φύγουν στα βουνά ή να εγκαταλείψουν το νησί βρήκαν φρικτό θάνατο. Ενώ οι γυναίκες βιάσθηκαν. Μεταξύ των βιασθέντων γυναικών ήταν και η μητέρα του Σούσουρα. Τους νέους τους πούλησαν για σκλάβους 12 Σαμοθρακίτες τους κρέμασαν στα κατάρτια των πλοίων για παραδειγματισμό. Χαρακτηριστικός είναι ο πίνακας του Γάλλου ζωγράφου Auguste Vinchon με τίτλο Apres le Messacce de Samothrace που έξοχα ο καλλιτέχνης περιγράφει την καταστροφή.

Με μια ψαρόβαρκα ο πατέρας τους πήρε τα παιδιά του και πέρασε στο Πόρτο Λάγος για μεγαλύτερη ασφάλεια. Εκεί εργάστηκε στα νταλιάνια της λίμνης Βιστωνίδας. Ο Σούσουρας πικραμένος από την απώλεια της μητέρας του και από το σοκ που υπέστη ο ίδιος και τα αδέλφια του ορκίστηκε να εκδικηθεί και έτσι έγινε. Αναζήτησε και βρήκε τους δύο βιαστές της μητέρας του και τους σκότωσε, οπότε μαζί με τα δύο αδέλφια του για να γλυτώσουν από την οργή των Οθωμανών εγκαταστάθηκαν στην Μάνη, εκεί όπου Οθωμανός δεν πάτησε πόδι ποτέ. Έτσι σε λίγο αφού εμπιστεύθηκε την αδελφή του σε μια σωστή οικογένεια Μανιατών για να την προφυλάξει μπαρκάρισε μαζί με τον αδελφό του, στην αρχή σε ξένο κουρσάρικο πλοίο, αλλά σε λίγο καιρό απέκτησαν δικό τους πειρατικό πλοίο, οπότε  έγιναν οι κυρίαρχοι του Βορείου Αιγαίου. Σε σύντομο χρονικό διάστημα κατάφερε και έγινε ο φόβος και ο τρόμος των Οθωμανών προκαλώντας τους μεγάλες απώλειες. Περιοχή δράση τους ήταν το Βόρειο Αιγαίο, η Λήμνος, ο Άγιος Ευστράτιος, η Θάσος, η Σαμοθράκη, τα παράλια της Ροδόπης, η Μαρώνεια, η Μαρμαρίτσα, τα Πετρωτά. Όπως και η έξοδος των Δαρδανελλίων όπου περίμεναν να ξεμυτίσουν τα τουρκικά εμπορικά καράβια.

Ο Σούσουρας λεηλατούσε κάθε τι οθωμανικό και δεν έφευγε ποτέ άπρακτος από το ρεσάλτο του. Ήταν δε τόσο το μίσος του για τους Οθωμανούς λόγω του βιασμού της μητέρας του από αυτούς μπροστά τους που όταν αιχμαλώτιζε Οθωμανούς τους έδενε σε δύο κατάρτια του πλοίου του και τους έσκιζε σε δύο κομμάτια.

Εκτός βέβαια από ήρωας ήταν και βαθειά θρησκευόμενος, τακτικά νήστευε και κοινωνούσε έχοντας πάντα έναν ιερέα στο πειρατικό του πλοίο. Διατηρούσε ημερολόγιο με το χρονικό όλων των επιχειρήσεων στο οποίο ανέφερε λεπτομέρειες, καθώς και τις κρύπτες των θησαυρών του.

Ο Σούσουρας τραυματίστηκε θανάσιμα στην περιοχή της λεκάνης του από τουρκική κανονιά κατά την διάρκεια ναυμαχίας νότια της θάλασσας της Μαρώνειας, ανάμεσα στην Θάσο και την Σαμοθράκη, απέναντι από τις παραλίες της Ροδόπης. Τον μεταφέρανε τραυματισμένο στην ιερά μονή Βατοπεδίου του Αγίου Όρους, όπου λίγο πριν ξεψυχήσει εμπιστεύτηκε το ημερολόγιο του σε έναν υπέργηρο μοναχό που μάλιστα καταγόταν από χωριό της Ροδόπης που για χρόνια ήταν και ο πνευματικός του.  

Υπάρχει η φήμη ότι το ημερολόγιό του βρίσκεται σε κρύπτη του μοναστηριού. Μέσα στο ημερολόγιο γράφει για τα ποσά που έδινε για τον αγώνα των Ελλήνων προς απελευθέρωση όπως και τις θέσεις που είχε κρύψει τους θησαυρούς του, που είναι θαμμένοι διάσπαρτα σε νησιά του Βορείου Αιγαίου, καθώς επίσης στην Μαρώνεια και στα Πετρωτά. 

Οι αναφορές μιλάνε για χιλιάδες χρυσά νομίσματα, κοσμήματα, πολύτιμους λίθους, σεντούκια ολόκληρα γεμάτα. Ένα μέρος από αυτά είναι κρυμμένα στην περιοχή της Μαρώνειας κάπου στην Μαρμαρίτσα ξεκινάει μια σπηλιά που καταλήγει στην θάλασσα κοντά στην περιοχή της Σύναξης και ονομάζεται πειρατολίμανο ή φρεγατοκρύπτη, αν και η κατάληξη του σπηλαίου είναι γνωστή δεν ισχύει το ίδιο για την είσοδό του. Λένε ότι την είχε φράξει ο Γάτζος και όποιος την βρει, θα εντοπίσει και ένα μέρος των θησαυρών του. Βέβαια και σ' αυτή την ιστορία υπάρχουν πολλές φήμες. 

Όπως ότι ο Καπετάν Σούσουρας έλεγε ότι όποιος θα βρει τον θησαυρό του στην περιοχή της Μαρώνειας θα δει πρώτα τον ουρανό, τα λόγια του αυτά πάλι έχουν δύο απαντήσεις, η μια ότι είναι κρυμμένος στην οροφή της σπηλιάς ή ότι ο θησαυρός είναι παγιδευμένος, είτε με εκρηκτικά, είτε με κάποιο σύστημα που μόλις κάποιος έβρισκε τους θησαυρούς του θα τον καταπλάκωναν τα βράχια ή θα έπεφτε μέσα σε κάποια τρύπα.

Αντίγραφα πλαστά του πολύτιμου ημερολόγιου του Σούσουρα κυκλοφορούν όλα τα χρόνια σε κάποιους κύκλους θησαυροκυνηγών και βάση αυτών κάνουν τις έρευνές τους. Βέβαια, είναι γνωστό ότι οι θσηαυροκυνηγοί έχουν τρελή φαντασία και μεγαλοποιούν ωραιοποιώντας μάλιστα τους διάφορους θρύλους.

Μιλάνε για τεράστια χρυσά φίδια που φυλάνε τους θησαυρούς του που αντί για λέπια έχουν αυθεντικά φλουριά με μάτια από διαμάντια που φέγγουν στο σκοτάδι ή ότι οι θησαυροί είναι καταραμένοι και πριν μπουν στην κρύπτη θα πρέπει πρώτα να τα διαβάσει ένας παπάς ή ένας χότζας για να φύγει η κατάρα αυτού που τα έκρυψε και αφού τα βρουν να αφήσουν στο σημείο 3 φλουριά για να εξευμενίσουν το πνεύμα του ιδιοκτήτη του θησαυρού.

Οι θησαυροί του Σούσουρα που ακόμα είναι θαμμένοι με έξυπνο τρόπο στις περιοχές της Μαρώνειας και των Πετρωτών δύσκολα θα βρεθούν. Βέβαια οι σύγχρονοι "χρυσοθήρες" τώρα χρησιμοποιούν σύγχρονα μέσα όπως δορυφόρους, ηλεκτρονικούς ανιχνευτές μετάλλων ή ανθρώπους που έχουν το χάρισμα του ραβδοσκόπου και εντοπίζουν τον θησαυρό από απόσταση και σε μεγάλο βάθος.

Πηγές
greektreasureasurehunter.weebly
wordpress-carnagio