Καθημερινές στιγμές

Έχω ένα γνωστό, ο οποίος έχει ένα χόμπι. Όταν κυκλοφορεί μέσα στην πόλη έχει τα μάτια του δεκατέσσερα, και ψάχνει διάφορες «πεταμένες ευκαιρίες» όπως τις αποκαλεί. Τι μπορεί να είναι αυτά; Τα πάντα, από παλιές ηλεκτρικές συσκευές, μέχρι έπιπλα και ότι μπορεί να βάλει το μυαλό σας. Πράγματα τα οποία χάλασαν, πάλιωσαν ή απλά τα βαρεθήκατε και τα πετάξατε στα σκουπίδια.

Για αυτόν εδώ τον άνθρωπο, όλα αυτά είναι μικροί θησαυροί. Έχει λοιπόν ένα φορτηγάκι, και όπου δει κάτι το οποίο θα μπορούσε με κάποιον τρόπο να το αξιοποιήσει σταματάει και το μαζεύει. Δεν το κάνει για τα χρήματα, ούτε για την επιβίωσή του, το κάνει για το χόμπι του. Τον έχουν μάθει λοιπόν οι φίλοι του  και όταν δουν κάτι πεταμένο, του τηλεφωνούν, του δίνουν το στίγμα και αυτός πάει και το μαζεύει.

Έτσι λοιπόν μία μέρα, ένας φίλος του περνάει από κεντρική οδό της πόλης μεσημεράκι, και βλέπει δίπλα σε ένα κάδο σκουπιδιών, ένα ολοκαίνουργιο καναπέ, δύο τρία μικρά έπιπλα, κομοδίνα, τραπεζάκια κτλ, μία πολυθρόνα και κάποια άλλα πράγματα. Λόγω της ώρας, κανένας δεν κυκλοφορούσε τριγύρω, και τα πράγματα έμεναν εκεί μόνα τους.

Κατευθείαν  τηλεφωνεί στο φίλο μας και του δίνει πληροφορίες ώστε να πάει συλλέξει το θησαυρό του. Οι στιγμές από την αναφορά της πληροφορίας μέχρι τη συλλογή είναι καθοριστικές, διότι κυκλοφορούν και αθίγγανοι οι οποίοι κάνουν, για βιοποριστικούς λόγους, την ίδια ακριβώς δουλειά. Είναι σημαντικό λοιπόν, να τρέξει όσο πιο γρήγορα μπορεί και να προλάβει τα πράγματα.

Φτάνει στην διεύθυνση που του είπε ο φίλος του με το φορτηγάκι του άδειο, έτοιμος για και  προς μεγάλη του έκπληξή, βλέπει όντως όλα αυτά τα έπιπλα παρατημένα δίπλα σε ένα  κάδο σκουπιδιών. Ρίχνει δύο γρήγορες ματιές, και χωρίς να χάσει στιγμή, έτσι χειροδύναμος που είναι,  ξεκινάει με ζήλο να τα φορτώνει στο φορτηγό του.

Κάποια στιγμή, και αφού έχει ανεβάσει τα μικρά έπιπλα, ξεκινάει μόνος του, να προσπαθεί να ανεβάσει τον καναπέ στο φορτηγό. Κάπου εκεί, μία φωνή ακούγεται από την δίπλα οικοδομή. «Εεε, τι κάνεις;» του φωνάζει ένας άνδρας από ένα μπαλκόνι της πολυκατοικίας;

«Μαζεύω, τα σκουπίδια», απαντάει ο δικός μας. «Τι σκουπίδια ρε …, αυτό είναι το σπίτι μου!», του απαντάει ο άνθρωπος ο οποίος ωρυόταν από το μπαλκόνι της οικοδομής. Αυτό που είχε συμβεί είναι απλό. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος, ξεκίνησε να μαζεύει τα πράγματά του, διότι μετακόμιζε. Αφού κατέβασε κάποια κάτω, τα άφησε στο πεζοδρόμιο, δίπλα στην είσοδο της οικοδομής, αλλά και δίπλα στον κάδο των σκουπιδιών, ώστε να έρθει η μεταφορική να τα πάρει.

Έτσι  λοιπόν ο φίλος μας ζήτησε συγνώμη μόλις κατάλαβε τι είχε συμβεί, η παρεξήγηση λύθηκε, κατέβασε τα πράγματα από το φορτηγάκι του και εξαφανίστηκε.