«Ο καλός καλό δεν έχει»

Την τελευταία εβδομάδα έχουμε όλοι πλέον πειστεί ότι ή κάτι δεν πάει καλά στο διεθνές περιβάλλον ή κάτι γίνεται και δεν το έχουμε καταλάβει.

Η χώρα μας, που είναι διαχρονικά το καλό, νομοταγές και προβλέψιμο «παιδί» των Βαλκανίων έφθασε να μην καλείται στη διεθνή διάσκεψη για το Λιβυκό ενώ αμφισβητούνται κυριαρχικά της δικαιώματα με περίεργες συμφωνίες.

Το χειρότερο όλων είναι ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, στους οποίους προσβλέπουμε για την υπεράσπιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων έχουν «μυριστεί» κέρδος στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου και δείχνουν έτοιμοι να συνεργαστούν με τον οποιονδήποτε νόμιμο ή παράνομο που θα τους παραχωρήσει την εκμετάλλευση πλουτοπαραγωγικών πηγών.

Δυστυχώς αυτά συμβαίνουν διαχρονικά και δεν πρέπει να «πέφτουμε από τα σύννεφα».

Η λαϊκή σοφία λέει «ο καλός καλό δεν έχει» και δεν εννοεί με αυτό να μην είμαστε καλοί απλά εννοεί να μην είμαστε «αγαθοί» πέρα του επιτρεπομένου.

Ως δημοκρατική χώρα υπηρετούμε διαχρονικά το διεθνές δίκαιο και επιζητούμε την επίλυση των διαφορών μας με τους γείτονες μέσα απο τη διπλωματική οδό.

Τα τελευταία όμως γεγονότα αποδεικνύουν ότι δεν έχουμε παίξει καλά τα χαρτιά μας στη διεθνή σκακιέρα γιατί και σε Ευρωπαικό επίπεδο δε βλέπω «ζεστή» στήριξη πλήν της Γαλλίας αλλά και στο επίπεδο των δύο παραδοσιακών πόλων επιρροής Η.Π.Α. και Ρωσίας δε βλέπω να έχουμε ούτε απο τη μεν ούτε από τη δε ξεκάθαρη στήριξη.

Αντίθετα μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ότι η γειτονική Τουρκία πέρα απο τη συμμετοχή της στη διεθνή διάσκεψη του Βερολίνου είχε εγκάρδια αντιμετώπιση από τον Ρώσο Πρόεδρο, ο οποίος την αναγόρευσε σε ρυθμιστικό παράγοντα για το Συριακό και το Λιβυκό.

Αυτό λοιπόν που με προβληματίζει είναι ότι με την τακτική του καλού και προβλέψιμου εταίρου ακόμα και παραδοσιακοί σύμμαχοι μας «λοξοκοιτούν» αλλού.

Άμεσα πρέπει να αποκαταστήσουμε τους διαύλους επικοινωνίας μας με τη Ρωσία, γιατί απ’ ότι φαίνεται παίζει κρίσιμο ρόλο σε αυτά που γίνονται και θα γίνουν στην ανατολική Μεσόγειο.

Το ότι είμαστε ενταγμένοι στη δυτική συμμαχία δε σημαίνει πως δε πρέπει να έχουμε ανοιχτούς διαύλους με το συνολικό διεθνές περιβάλλον.

Πρέπει να «παίξουμε» έξυπνα τα χαρτιά μας το επόμενο διάστημα και να μην είμαστε δεδομένοι για κανένα χωρίς να διασφαλίζονται και τα δικά μας δικαιώματα.

Εάν υποθέσουμε ότι στη γειτονιά μας υπάρχει πλούτος και υπάρχει αναταραχή από τους πολλούς ενδιαφερόμενους θα πρέπει μόνοι μας να διαπραγματευτούμε τις ισορροπίες προκαταβολικά με όλες τις πλευρές και να μη μείνουμε θεατές του υπόγειου παιχνιδιού που φαίνεται να παίζεται.

Προσοχή μη την πατήσουμε σαν τα παιδιά που παίζουν μόνο με τα παιδιά από τη γειτονιά τους και εάν τύχει και αλλάξουν γειτονιά μένουν χωρίς φίλους.