«Οινοφιλικά»

Σχετικά με τον παραγωγό:  Ένα κτήμα που δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, τουλάχιστον στη Θράκη μας, μια που αποτελεί τον καλύτερο προς το παρόν  πρεσβευτή της περιφέρειας οινοποιητικά και με διεθνείς, μάλιστα, περγαμηνές αλλά και καταβολές όπως θα δούμε παρακάτω. Αν και σαν επωνυμία μετράει λίγα χρόνια ζωής (ίδρυση το έτος 2004, αποτελεί το πρώτο ιστορικά οινοποιείο στο Νομό Ροδόπης), η οικογενειακή επιχείρηση με έδρα την Κομοτηνή και τον αμπελώνα στη Μαρώνεια (γνωστή παγκοσμίως και για την αμπελοκαλλιέργεια από την αρχαιοελληνική εποχή), κατάφερε γρήγορα να συζητιέται στους κύκλους των οινόφιλων πολύ πέρα από τα στενά όρια της περιοχής. Η προϋπάρχουσα πλούσια γεωπονική γνώση και εμπειρία, αλλά και οι ανώτερες οινολογικές σπουδές των μελών της οικογένειας Τάσσου έπαιξαν σαφώς ρόλο, ως  διαπιστευτήρια της ποιοτικής δουλειάς που γίνεται στο κτήμα. Παράγει ευρεία γκάμα ετικετών  (2 λευκά, 1 ροζέ, 4 ερυθρά),ιδιαίτερα ποιοτικών, με τα ερυθρά να έχουν το προβάδισμα κατά τη γνώμη μου, και όλα σε τιμές εντός του μέσου όρου των αξιόλογων ελληνικών κρασιών σήμερα. Με την ευκαιρία να αναφέρουμε ότι οι σπουδές της οινολόγου  Μελίνας Τάσσου, δεν εξαντλούνται εντός των συνόρων της χώρας, μιας που έχει μετεκπαιδευτεί στην Αυστραλία, αλλά και στο πασίγνωστο Μπορντώ της Γαλλίας, γεγονός σπάνιο και αξιοζήλευτο από πολλούς συναδέλφους της, για τα οινικά δεδομένα της χώρας μας σχεδόν πριν μια δεκαετία. 

Γευσιγνωσία Οίνου: Πρόκειται για ένα κρασί που αποπνέει ποιότητα και φινέτσα εξ’αρχής. Η γλυκιά αίσθηση βανίλιας της δρυός κυριαρχεί σε μύτη και επίγευση μαζί με νότες πικραμύγδαλου, ενώ στο στόμα εξισορροπείται από το έντονο φρούτο (κυρίως δαμάσκηνο, σκούρα φρούτα του δάσους). Αξίζει να αναφέρουμε ότι  η συνοινοποίηση των δύο ποικιλιών Cabernet - Merlot (αναλογία 60-40%) πέραν του ότι είναι γνωστή σε πολλούς ως το κατεξοχήν «μπορντωλέζικο» χαρμάνι, είναι και από τις πλέον χαρακτηριστικές σε γεύση, με ευδιάκριτη την αίσθηση  μελανιού που αφήνει η επίγευση στο στόμα. Χρώμα μπορντοκόκκινο, σώμα γεμάτο, αρκετά καλή οξύτητα, μαλακές τανίνες (στυφάδα). Πολύ λιπαρό, και με καλή επίγευση. Σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του, παίζει και το γεγονός ότι όπως και τα υπόλοιπα ερυθρά του κτήματος εμφιαλώνεται αφιλτράριστο. Αν και τετραετίας δείχνει ολοφάνερα να έχει αρκετό δρόμο μπροστά του, αφού αποπνέει σφρίγος και ζωντάνια. Προτείνεται με μοσχαρίσιο φιλέτο σκέτο, ή πιο απλά με μεγάλα ζουμερά μπιφτέκια.

Συμπερασματικά: Ένα κλασικό μεν  χαρμάνι, σε μια πολύ ποιοτική δε εμφιάλωση. Παρότι τα προηγούμενα χρόνια το συγκεκριμένο  στυλ είχε «κουράσει», με πληθώρα επιλογών να κυκλοφορούν στην οινική αγορά της χώρας μας, κάθε επιπέδου και τιμής, σε καμιά περίπτωση δε σε  αφήνει να νιώθεις ότι πίνεις κάτι συνηθισμένο. Αντιθέτως, η εντύπωση που δίνει είναι αυτή ενός κρασιού από τα ακριβότερα του είδους (μπορώ να σκεφτώ έως και διπλάσιας τιμής!). 

Πραγματικά πολύ καλή οινοποίηση όπου «κραυγάζει» η ποιότητα της πρώτης ύλης, αλλά και η επιστημονική δεινότητα και προσήλωση της οινοποιού. Προσωπικά τρέφω ιδιαίτερη εκτίμηση στις ερυθρές εμφιαλώσεις του κτήματος, θεωρώντας ότι τα εδάφη της Μαρώνειας μάλλον προικίζουν περισσότερο τις ερυθρές ποικιλίες (π.χ. Syrah, Λημνιό). Σαφώς πρόκειται για κρασιά θερμά, πληθωρικά και πολύπλοκα που αξίζουν περισσότερες από μία αναγνώσεις, και δεν θα πρότεινα να ανοιχτούν σε ένα πρόχειρο τραπέζι με απρόσμενους επισκέπτες. Οι μη σχετικοί του χώρου ίσως θεωρήσουν κάποια απο αυτά, αδίκως κατά τη γνώμη μου, και λίγο ακριβά. Η τιμή του παρόντος πάντως κρασιού είναι οπωσδήποτε συμφέρουσα σε σχέση με τον ανταγωνισμό και το επίπεδο ποιότητας.

Παραλειπόμενα: Αξίζει να αναφέρουμε ότι το υπό δοκιμή κρασί  βραβεύτηκε (ξανά) με χάλκινο μετάλλιο στο Διεθνή  Διαγωνισμό «Decanter» του Λονδίνου το 2010. Ναυαρχίδα του κτήματος είναι η ερυθρή ετικέτα Syrah (ενδ. τιμή 18.50 ευρώ), που βραβεύτηκε φέτος στον  ίδιο διαγωνισμό  με αργυρό μετάλλιο, ενώ έχει πάρει ήδη και χρυσό το 2007 με τη πρώτη κυκλοφορία της (σαφώς μεγάλο επίτευγμα για τόσο νεαρό κτήμα!). Προφανώς τέτοιες επιτυχίες μόνο εμμονή στην ποιότητα υποδεικνύουν, παρά κάτι τυχαίο, κρίνοντας και από το κύρος του διαγωνισμού κατά τους ειδήμονες του χώρου. Πραγματικά θεωρώ και εγώ ότι είναι μια από τις καλύτερες εμφιαλώσεις του είδους πανελλαδικά. Θα συμφωνήσω επίσης και με τους ειδικούς που συμπεραίνουν ότι το μικροκλίμα («terroir») της Μαρώνειας έχει αναδείξει τη ποικιλία στη χώρα μας, όπως συμβαίνει αντίστοιχα τα τελευταία χρόνια στη Κρήτη και το Αμύνταιο του Ν. Φλώρινας. Τέλος, με την ευκαιρία που μου δίνεται να εκφράσω και την έντονη προσωπική μου περιέργεια να δοκιμάσω κάποια στιγμή στο μέλλον ίσως από το κτήμα αυτό, μια οινοποίηση της τοπικής ποικιλίας Μαυρούδι της Θράκης, ιδιαίτερα αν είναι και μονοποικιλιακή όπως το Λημνιό. Θεωρώ ότι η οινοποιητική προσέγγιση των ερυθρών του κτήματος, όπως την αντιλαμβάνομαι ως καταναλωτής φυσικά, θα ταίριαζε πολύ στο σχετικά βαρύ και σίγουρα πιο «σκοτεινό» χαρακτήρα της ποικιλίας, με βάση όσα αντίστοιχα έχω δοκιμάσει και εκτός Θράκης. Κλείνοντας, μια ακόμη καινοτομία του κτήματος είναι ότι η οινοποίηση των ερυθρών κρασιών του βασίζεται στα Γαλλικά πρότυπα,ειδικότερα της Βουργουνδίας, με τη χρήση μικρών ανοιχτών ανοξείδωτων δεξαμενών και σπάσιμο των σταφυλιών χειρωνακτικά κατά τη διάρκεια της ζύμωσης με τη βοήθεια ειδικού μπαστουνιού (μέθοδος «πιζάζ»). 

 Υ.Γ. Με την ευκαιρία της αυριανής βραδιάς γευσιγνωσίας που θα λάβει χώρα στο εστιατόριο «Νυμφαίο» και τη παρουσίαση-συνοδεία των κρασιών του κτήματος «Κίκονες», της οποίας τυγχάνει να είναι και χορηγός επικοινωνίας η παρούσα εφημερίδα, θα ήθελα μέσω της στήλης να ευχηθώ την ευόδωση και συνέχιση τέτοιων προσπαθειών σε μια γνωριμία και με άλλα κτήματα της ευρύτερης περιοχής, μιας και παρόλο που έχω παρευρεθεί σε παρόμοιες εκδηλώσεις γειτονικών πόλεων τα τελευταία χρόνια, είναι η πρώτη φορά που γίνεται κάτι αντίστοιχο στη πόλη μας, επιτέλους.