Σημαίνοντα πρόσωπα που άφησαν το καλό αποτύπωμά τους στη Ροδόπη και όχι μόνο

Μια όμορφη ενημερωτική έκδοση σε λεύκωμα ημερολόγιο που είχε εκδοθεί το 1932 από τον εκδότη δημοσιογράφο Αντωνιάδη Απόστολο. Από εκεί αντλούμε τις πληροφορίες που σας παρουσιάζουμε. Μας ενημερώνει για τον βίο γνωστών και αγνώστων προσώπων, τους αγώνες που έκαναν για το καλό της πατρίδας μας καθώς επίσης και τα ονόματα των δημοτικών και κοινοτικών συμβούλων όλων των κοινοτήτων της Ροδόπης εκείνης της εποχής.

Ένα άξιο τέκνο της Ροδόπης ήταν ο Απόστολος Σούζος, Α' δήμαρχος Κομοτηναίων, γεννήθηκε στους Ασπράγγελους Ζαγορίου Ηπείρου. Ο πατέρας του ήταν μεγάλος έμπορος της Μακεδονίας και της Θράκης, αυτός αφού σπούδασε στην Σμύρνη μετέβη στην Κωνσταντινούπολη όπου εργάστηκε μαζί με τον πατέρα του στην επιχείρησή τους.

Δυστυχώς όμως κατά το 1893-1896 η εταιρεία πτώχευσε. Ακολούθως μετέβη στο Κάϊρο όπου εργάστηκε λογιστής στην εταιρεία του Ν. Τσανακλή. Όταν κηρύχθηκε ο βαλκανικός πόλεμος ήλθε στην Κομοτηνή.

Με την απελευθέρωση διορίσθηκε δήμαρχος όπου εξετέλεσε το καθήκον του με ζήλο και αυταπάρνηση. Ο δήμος Κομοτηνής έδωσε το όνομά του σε μια οδό.

Γιώργος Ματσόπουλος: Αυτός ήταν ιατρός και βουλευτής νομού Ροδόπης. Εγκαταστάθηκε στην Κομοτηνή το 1894: Ήταν αφιλοχρήματος και αλτρουϊστής. Εξέταζε ασθενείς με σεβασμό και αγάπη χωρίς να διαχωρίζει χριστιανούς ή μουσουλμάνους. Η τουρκική κυβέρνηση για την στάση του αυτή τον παρασημοφόρησε με το παράσημο Μετζιτιέ δ' τάξεως. Επί σειρά ετών χρημάτισε Έφορος Εκπαιδευτηρίων στην Κομοτηνή. Για την εθνική αυτή στάση του απενεμήθη από τον Ελ. Βενιζέλο το παράσημο του Σταυρού του Τάγματος Γεωργίου Α'. Κατά την βουλγαρική κατοχή επέδειξε πατριωτισμό και θάρρος έναντι των Βουλγάρων, υποστηρίζοντας πάντα τους δεινοπαθούντες συμπολίτες του. Οι Βούλγαροι τον απέλασαν με την βία μαζί με την οικογένειά του σχεδόν ημίγυμνο τον Δεκέμβριο του 1913. Εξελέγη βουλευτής Ροδόπης το 1920.

Νικόλαος Ζωΐδης (Μπάσμας): Καταγότανε από την Δόλιανη Ζαγορίου Ιωαννίνων. Σε ηλικία 22 ετών άνοιξε το μοναδικό τότε στην Κομοτηνή μεγάλο κατάστημα νεωτερισμών με συνεταίρο τον αδελφό του Ιωάννη. Οι Κομοτηναίοι χριστιανοί και μουσουλμάνοι τον αγάπησαν. Έτσι επί σειρά ετών επί οθωμανοκρατίας διετέλεσε δημοτικός σύμβουλος, έφορος και δημογέροντας της ελληνικής κοινότητας. Κατά τον βουλγαρικό αγώνα δεν έμεινε αδρανής. Πάντα βοηθούσε τα αντάρτικα σώματα με χρήματα που έστελνε με τον υπάλληλό του Απόστολο Γαβριήλ. Κατά την βουλγαρική κατοχή της Κομοτηνής στον βαλκανικό πόλεμο διορίσθηκε υποδήμαρχος μετά δε τον ελληνοβουλγαρικό πόλεμο επί κατοχής της Κομοτηνής από τον ελληνικό στρατό διορίσθηκε δήμαρχος. Μετά την υπογραφή Ειρήνης του 1913 έφυγε ως πρόσφυγας στη Θεσσαλονίκη. Τότε το σπίτι του και το κατάστημά του λεηλατήθηκαν από τους Βουλγάρους. Το 1919 επανήλθε στην Κομοτηνή οπότε και μέχρι το 1924 διετέλεσε και πάλι πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου. Εξελέγη δήμαρχος Κομοτηναίων τον Οκτώβριο του 1925 με μεγάλη πλειοψηφία. Διοργάνωσε τον Δήμο, κατασκεύασε το πάρκο, εκπόνησε σχέδιο πόλεως, απεβίωσε το 1927. Το Δημοτικό Συμβούλιο αφιέρωσε προς τιμή του μια οδό.

Η επαρχία Κομοτηνής κατά την απογραφή του 1928 είχε 69.697 κατοίκους. Ο Δήμος Κομοτηναίων κατά την απογραφή του 1928 είχε 30.136 κατοίκους από τους οποίους τα 3/5 ήταν χριστιανοί Έλληνες και τα 2/5 ανήκαν στις μειονότητες των μουσουλμάνων, Εβραίων, Αρμενίων και τσιγγάνων.

Κατά την τελευταία τετραετία δήμαρχος εξελέγη για δεύτερη φορά ο Σοφοκλής Κομνηνός, είχε διατελέσει άλλοτε πρόεδρος του Εμπορικού Επιμελητηρίου Ροδόπης, ήταν γόνος παλιάς αριστοκρατικής οικογένειας της Κομοτηνής. Το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης εκείνη την εποχή το αποτελούσαν 24 μέλη που ήταν ο Λυσ. Παυλίδης δικηγόρος, Λυσ. Σκουτέρης έμπορος, Νίκος Λαγωΐδης έμπορος, Κ. Χατζηϊωαννίδης επιχειρηματίας, Δ. Ευκλείδης έμπορος, Δημ. Μπλέτσας έμπορος, Νικ. Δετσαρίδης ξενοδόχος, Ν. Σιανίδης κτηματίας, Κυρ. Βογιατζόγλου έμπορος, Αλεξ. Παπαλεξανδρίδης επιχειρηματίας, Ι. Γρηγοριάδης παντοπώλης, Ι. Κανακίδης βιοτέχνης, Ι. Δασκαλόπουλος φαρμακοποιός, Σουμουτζιάν ιατρός, Λαζ. Ξενοδοχίδης γεωργός, Ευστράτιος Σωτηρίου έμπορος, Χασάν Ογλού Χατζή Χαφούζ Μουσταφά, Σαλή Ογλού Χαφούζ Μουσταφά, Αμέτ Ογλού Μεμέτ, Αμέτ Ρατζή Εγιούλ, Χατζή Ισμαήλ Ογλού Χασάν, Αρήφ Ζαδέ Ραΐφ, πάρεδροι Γιώργος Οικονομίδης, Χατζή Οσμάν Ογλού Χατζή Αμέτ, Δημήτρης Ιατρόπουλος, Οσμάν Ογλού, Ιμάμ Χασάν, ληξίαρχος Ιδ. Πεΐδης, δημοτικός ιατρός Νίκος Γύρας με βοηθό τον Τσιτσινά.

Ξένα προξενεία στην Κομοτηνή ήταν το Τουρκικό υποπροξενείο, πρόξενος ο Αλή Μουχτάρ Μπέης και το Ισπανικό υποπροξενείο με άμισθο υποπρόξενο τον Δάριο Ναχμία.

Εκκλησίες εντός της πόλεως υπήρχαν δύο ο μητροπολιτικός ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου και ο ναός του Αγίου Γεωργίου όπως και το παρεκκλήσιο της Ζωοδόχου Πηγής στα Νεκροταφεία. Επίσης είχε αποφασισθεί τότε να αναγερθεί και ο ναός της Αγίας Σοφίας.

Στην Κομοτηνή εκείνη την εποχή εκδιδόταν οι εφημερίδες "Πρωΐα" από το 1926, "Ροδόπη" από το 1928, "Ελεύθερη σκέψη" από το  1931 και η μουσουλμανική "Βαλκάν" από το 1927.

Στο νομό Ροδόπης εκλέγονταν τρεις χριστιανοί και τέσσερις μουσουλμάνοι βουλευτές, επίσης ένας χριστιανός και ένας μουσουλμάνος γερουσιαστής.

Βουλευτές το 1932 ήταν ο Μπακάλμπασης, Κεραμέως, Καρυωτάκης, Χαφούζ Γκαλήπ, Αλή Ριζά Εφέντη, Μουμπζή Ζαδέ Νιαζή και Καρά Τσιαλή Χαλήλ. Γερουσιαστές ο Καλευράς και ο Χαφούζ Αλή.

Η Κομοτηνή είχε βιομηχανία επεξεργασίας δερμάτων και αλευροβιομηχανία. Επίσης διατηρούσε εργοστάσιο ηλεκτροφωτισμού, ιδιοκτησίας Χρ. Τζεδάκη και Εμ. Πατρικαλάκη και αργότερα Κίμωνα Κοεμτζόπουλου. Ψυγεία και παγωποτεία είχαν οι Χρ. Τζεδάκης και Ε. Πατρικαλάκης. Βιομηχανία σησαμελαίων και χαλβάδων του Παυλίδη. Τυπογραφεία του Αποστ. Αντωνιάδη και Αλ. Φυγκά.

Η Ομοσπονδία Επαγγελματιών Κομοτηνής και Περιφέρειας ιδρύθηκε το 1924, πρώτος πρόεδρος υπήρξε ο Σωτ. Κολλυράς.

Νικόλαος Λαγωΐδης: Ήταν δημοτικός σύμβουλος με καταγωγή από την Αδριανούπολη. Από 20 χρονών εγκαταστάθηκε στην Βουλγαρία, όπου ασχολούνταν με το εμπόριο. Κατά τον πρώτο Βαλκανικό Πόλεμο βοήθησε ποικιλοτρόπως τους φτωχούς και πρόσφερε μεγάλα δώρα στον Ερυθρό Σταυρό. Σε αναγνώριση των υπηρεσιών του ο Ερυθρός Σταυρός τον τίμησε με δίπλωμα και σήμα. Επίσης τιμήθηκε με δίπλωμα και αργυρό παράσημο κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο επειδή καθ' όλη την διάρκεια του πολέμου με δικά του έξοδα πρόσφερε συσσίτιο για 60-80 παιδιά φτωχών στρατιωτών. Όταν οι Βούλγαροι εκτόπισαν στην Βουλγαρία Έλληνες από την Αν. Μακεδονία και την Θράκη, όσοι όμηροι βρέθηκαν στην Πλέβνα της Βουλγαρίας πόλη όπου διέμενε, βρήκαν έναν προστάτη που τους βοηθούσε αφιλοκερδώς δαπανώντας μεγάλα χρηματικά ποσά από την περιουσία του. Οι όμηροι που κατάγονταν από τις Σέρρες, μετά την παλιννόστησή τους τον ανακήρυξαν επίτιμο δημότη του δήμου Σερρών. Ακολούθως ο Νίκος Λαγωΐδης εγκαταστάθηκε στην Κομοτηνή.

Ένα άλλο άξιο τέκνο της Ροδόπης ήταν και ο Σπυρίδων Σγουρόγλου αυτός γεννήθηκε στις Σαράντα Εκκλησίες Αν. Θράκης το 1901. Συμμετείχε στην μικρασιατική εκστρατεία. Με την ανταλλαγή των πληθυσμών η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Κομοτηνή και εργάσθηκε στην Επιτροπή Αποκατάστασης Προσφύγων. Το 1928 έλαβε το πτυχίο της Νομικής. Στις εκλογές του 1935 εξελέγη βουλευτής του Νομού Ροδόπης. Νυμφεύθηκε την Τασούλα Γανιτίδου με την οποία απέκτησε τον Γιώργο ο οποίος έγινε δικαστής εξελιχθείς μέχρι τον βαθμό του Συμβουλίου της Επικρατείας. Απεβίωσε το 1975 και ετάφη στην Κομοτηνή. Στις εκλογές του 1946 εξελέγη πάλι βουλευτής. Καθ' όλη την περίοδο του Εμφυλίου διέμενε στην Κομοτηνή περιοδεύοντας μάλιστα στα χωριά του νομού φροντίζοντας για τον επισιτισμό των αδυνάμων. Συμμετείχε ως μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στη Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε. στο Παρίσι κατά την οποία ψηφίσθηκε ο Χάρτης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ο Δήμος Κομοτηνής οφείλει να ονοματοθετήσει μια οδό προς τιμή του.

Εξηντάρης Γεώργιος: Γεννήθηκε το 1887 στα Μάλγαρα Αν. Θράκης απεβίωσε το 1963. Σπούδασε νομικά στο Παρίσι. Το 1924 - 1925 διετέλεσε πρόεδρος Επιτροπής Ανταλλαγής Ελληνοτουρκικών Πληθυσμών. Το 1932, 1933 και 1936 εκλέχθηκε βουλευτής Ροδόπης. Το 1928 διετέλεσε υπουργός Γεωργίας. Το 1933 υπουργός Βορείου Ελλάδος. Το 1952 εκλέχθηκε πάλι βουλευτής και διορίσθηκε μόνιμος αντιπρόσωπος της Ελλάδος στο ΝΑΤΟ (1952-1956) ενώ ταυτόχρονα ήταν υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου στις κυβερνήσεις Παπάγου και Καραμανλή. Απεβίωσε το 1963. Η Κομοτηνή τον τίμησε ονοματοθετώντας μια πλατεία προς τιμή του.

Στην Κομοτηνή τότε υπήρχαν δύο φιλανθρωπικές οργανώσεις. Ο Σύλλογος Ελληνίδων Κυριών Κομοτηνής "Η Ροδόπη". Η φιλανθρωπική αυτή οργάνωση ιδρύθηκε το 1920 με σκοπό την υλική συνδρομή για περίθαλψη των απόρων οικογενειών της Κομοτηνής. Το πρώτο συμβούλιο αποτελείτο από την Μαρία Αυδή, Φιλομένη Ιωαννίδου, Φωτεινή Τσακίρη, Όλγα Λάλα, Ελπίδα Σακελλαρίου, Αγγελική Μαλλιοπούλου, Ευρυδίκη Λαμνίδου, Αριάδνη Αντωνίου, Κυριακούλα Μάινα, Θάλεια Πολυζώνη και Πηνελόπη Ευθυμίου. Άλλα μέλη ήταν και οι Ιατροπούλου, Τζεδάκη, Κυριακοπούλου, Κούνουπα, Γεωργιάδου, Πολυχρ. Ιωαννίδου, Κώτα, Παπαδοπούλου, Χαντανή, Πετροπούλου, Κακαΐδη, Χατζηγρηγορίου, Θεοδωρίδου, Τσολάκη, Ραφαήλ, Καλογερά, Λιόση, Τσιμπρή, Μολλά, Τημαρίση, Ζωΐδου, Δαλαγδή και άλλες.

Ένα ακόμα φιλόπτωχο σωματείο ήταν η "Ειρήνη". Μέλη της ήταν οι Μ. Οικονομίδου, Κ. Χαραλαμπίδου, Α. Ευαγγελίδου, Χ. Αθανασιάδου, Μ. Αντωνιάδου, Θωμαΐδου, Κ. Παπαϊωάννου, Δ. Φυρίδου, Ελ. Σεϊτανοπούλου, Θ. Λομέφ, Β. Μαυρομάτη, Αν. Αντρειωμένου και Ε. Αξιωτίδου.

Πρόεδρος της μουσουλμανικής μειονότητας της Κομοτηνής ήταν ο Χουσεΐν Ογλού Χαφούζ Χασάν και μουφτής ο Ιμπραήμ Ογλού Μεχμέτ Μεβζάτ.

Η Ισραηλιτική μειονότητα αποτελούνταν από μικρό αριθμό Ισραηλιτών εμπόρων και επαγγελματιών. Πρόεδρος τους ήταν ο Χ. Νεφουζί.

Η Αρμενική μειονότητα αποτελούνταν και αυτή από μικρό αριθμό Αρμενίων με πρόεδρο τον Δαγκαζιάν.

Στο μουσουλμανικό σχολείο "Ιδαδιέ" σώζονται κίονες βυζαντινής τέχνης τους οποίους παρέλαβαν και τοποθέτησαν εκεί κατά την ανακαίνιση του Εσκί Τζαμί, ομοίως προ του τεμένους επί της Γ. Νικολάου υπάρχει τοποθετημένη σαρκοφάγος αρχαίας θρακικής τέχνης, στο πάρκο δε της Αγίας Παρασκευής βρέθηκαν βυζαντινοί κίονες πιθανόν από ύπαρξη βυζαντινού ναού.

Το 1932 οι Κοινότητες και τα Κοινοτικά Συμβούλια της Ροδόπης ήταν τα εξής:

Κοινότητα Ιάσμου: Ι. Λαδάς, Π. Παπαδόπουλος, Παρ. Επιτρόπου, Μπούκας, Ηλ. Κομτζόγλου, Σαδουλάχ Ισμαήλ, Ομέρ Χασάν, Μουσταφά Μεμέτ, Μπουχούρ Χουσεΐν γραμματέα Αθαν. Κεχαγιόγλου.

Κοινότης Ασωμάτων: Ν. Πετρίδης, Μεμέτ Ογλού Μουσταφά, Ιμπράμογλου Αμέτ, Μολλά Μουσταφά Σαλή, Χουσεΐν Ισμαήλ, Οσμάν Αγάς, Σαλή Ισμαήλ, Μουσταφά Καμπέρ, Αλή Ογλού Χασάν, γραμματέας Αλεξ. Δεληγιάννης.

Κοινότης Κοσμίου: Δ. Αρσενίου, Ανδρέας Παπαδημητρίου, Γ. Τσουκαλάς, Χουσεΐν Ογλού, Ισμαήλ Ογλού Μεμέτ Γιακαλή, Σουλεϊμάν Τσαούς, Μεμέτ Ρεσκί Χαλ. Ιμπράμ, Μεμέτ Ογλού Ισμαήλ, γραμματέας Μιχ. Βουγιούκας.

Κοινότης Σάλπης: Μιχαήλ Καρύδας, Γρηγόριος Γιοργουλιός, Μπινζάτ Ογλού Ιμπραήμ, Γιουσούφ Ογλού Μολλά Αμέτ, Αδέμ Ογλού Σιαμπάν, γραμματέας Χρήστος Μπίλλος.

Κοινότης Θρυλορίου: Νικ. Αβραμίδης, Συμεών Αφεντουλίδης, Νικόλαος Τσατλίδης, Μιχαήλ Μαυρίδης, Χασάν Ογλού Ισμαήλ, γραμματέας Μιχαήλ Αφεντουλίδης.

Κοινότης Καλαμόκαστρου: Περικλής Γεωργ. Πολυζωΐδης, Λεωνίδας Μουριάδης, Χρήστος Χρηστίδης, Ανδρέας Χριστοδούλου, Μιχαήλ Φιτιλίδης, Χατζή Χασάν Ογλού Σουλεϊμάν, Ισμαήλ Ογλού Χουσεΐν, Τσαούς Ογλού Χουσεΐν, Χατζή Σαδίκ Ογλού Χουσεΐν, γραμματέας Πέτρος Νικ. Καρβέλας.

Κοινότης Γρατινής: Ευάγγελος Βουδούρης, Χασάν Ογλού, Κιρμπάς Αχμέτ, Μεμέτ Ογλού Αχμέτ, Αχμέτ Ογλού Φεράτ, Απτουλά Ογλού Χουσεΐν, Αλή Ογλού Μουσταφά, Απτουλά Ογλού Χουσεΐν, Λατίφ Ογλού Χασάν, Ισμαήλ Ογλού Χουσεΐν, γραμματέας Πολυχρόνης Λογοθετίδης.

Κοινότης Ιμέρου: Χαρ. Χατζαρίδης, Δήμος Γιοβανίδης, Ιωάν. Μπαμπατζάκης, Χρ. Αναγνωστίδης, Γεωργ. Ξανθόπουλος, γραμματέας Ν. Τριανταφυλλίδης.

Κοινότης Καρυδιάς: Γ. Τζούρας, Παν. Πεΐδης, Π. Φιλιππίδης, Στ. Αθανασιάδης, Εμμ. Βαχαρίδης, γραμματέας Θωμάς Ρίσβας.

Κοινότης Μαρώνειας: Αθ. Σκόδρας, Γ. Ρούσσος, Νικ. Θωμάς, Κων. Μάτζαρος, Κ. Αναστασιάδης, γραμματέας Νικολ. Στογιαννίδης.

Κοινότης Μοιράνων: Γεωργ. Γαταρίδης, Χατζή Μεμέτ Ογλού Χαλήλ, Χασάν Ογλού Μουσταφά, Ντουρμούς Γιουσούφ, γραμματέας Αθ. Ζέρβας.

Κοινότης Ξυλαγανής: Αλ. Διονίδης, Ν. Αποστολίδης, Αν. Παπαναστασίου, Θ. Ναλμπάντης, Γ. Κουρτίδης, Δημ. Παπαδημητρίου, Μιχ. Κούστωνις, Ευστρ. Ζεματόπουλος, Σουλεϊμάν Ογλού Μουσταφά, γραμματέας Χαυλίδης.

Κοινότης Παγουρίων: Ι. Αρχοντίδης, Μαυρ. Κουτσοδημάκης, Σαμπάν Ογλού Ραήφ, Χουσεΐν Ογλού Χαλήλ, γραμματέας Ευθ. Παπαϊωάννου.

Κοινότης Πανδρόσου: Μεχμέτ Ογλού Σαλή, Χαλήλ Ογλού Αλή, Οσμάν Ογλού Χαλήλ Ιμπράμ, Μουσταφά Ογλού Χατήπ Μεχμέτ, Αλή Οσμάν Ογλού Μολλά Μουσταφά, Χασάν Ογλού Αμέτ, γραμματέας Γιωργ. Βαφειάδης.

Κοινότης Προσκυνητών: Στ. Βασιλικόπουλος, Αθ. Κοκκινίδης, Χρ. Δουργουνάκης, Αθ. Πρεπάκης, Ν. Δουλγεράκης, γραμματέας Ν. Μαλατσίδης.

Κοινότης Σώστη: Χατζηκυριάκος Παλτόγλου, Μιχ. Πούλιος, Σακήρ Ογλού Χουσεΐν, Γιουσούφ Ογλού Οσμάν, Μεμέτ Ογλού Μουμίν, Μεμέτ Ογλού Χουσεΐν, γραμματέας Δ. Ζωγράφος.

Κοινότης Αρριανών: Ισμαήλ Ογλού Ικίζ Χουσεΐν, Σαλή Ογλού Αμέτ, Χασάν Ογλού Μουσταφά, Σουλεϊμάν Σαδίκ, Εμίν Ογλού Χουσνή, Χατζή Σαλή Μεμέτ, γραμματέας Γιώργος Κρατημένος, δακτυλογράφος Ευγενία Εμμανουηλίδου, κοινοτικός ιατρός Χρήστος Τσιτσώνης.

Κοινότης Σαπών: Στέργιος Παπαστεργίου, Δαμιανός Χαντάς, Κ. Ποάλας, Γιώργ. Παπαδόπουλος, Φωτ. Μπακιρτζής, Μεμέτογλου Αχμέτ, Ισμαήλογλου Οσμάν, Μπεκήρ Τσαούς Ογλού Αχμέτ, γραμματέας Εμμανουηλίδης.

Κοινότης Στρύμης: Χ. Καπουρτζάκης, Π. Αυγήνης, Φ. Νακούσης, Χρ. Καμπουτσάκης, Ν. Κατερινάκης, Ν. Κυριακίδης, Διον. Χασάπης.

Κοινότης Αράτου: Μεμέτ Ογλού Σαλή, Μεμέτογλου Αμέτ, Σαλή Ογλού Κιασήφ, Λατήφ Ογλού Μουσταφά, γραμματέας Δ. Μπενάς.

Κοινότης Αρίσβης: Ι. Πρωτοψάλτης, Αθαν. Παπαδόπουλος, Αλή Ογλού Ομέρ, Χασάν Ογλού Αλή, Σαμπάν Μολλά Αμέτ, Ισμαήλ Ραΐς Χασάν, γραμματέας Χρ. Παπαδόπουλος.

Κοινότης Κρωβύλης: Καπανταΐδης, Ηλ. Πετρίδης, Νικ. Καπανταΐδης, Δημ. Χατζής, Σταύρος Κάζου, Μεχμέτ Ογλού Χαμήτ, γραμματέας Χρ. Μακρίδης.

Κοινότης Κέχρου: Μπισταντζή Ριφάτ, Ρεγγίς Μεχμέτ Σουλεϊμάν, Τσακήρ Γιουσούφ, Μπουγιούκ Μεχμέτ Αλή, Σαλή Μαχμούτ Μεχμέτ, γραμματέας Κων. Λυμπέρης.

Κοινότης Δοκού: Χασάν Ογλού Αμέτ, Μουσταφά Ογλού Μεμέτ, Αλή Ογλού Οσμάν, Οσμάν Ογλού Μεμέτ Αλή, Αλή Ογλού Γιουσούφ, Αμέτ Ογλού Ζεκήρ, γραμματέας Αθαν. Αραμπατζής.

Τέλος είναι ευτύχημα που το λεύκωμα αυτό συντηρείται με μεγάλη επιμέλεια ακόμη και σήμερα από ορισμένους βιβλιόφιλους της πόλης μας που το φυλάσσουν σαν κόρη οφθαλμού ούτως ώστε να ενημερωνόμαστε εμείς για τα τεκταινόμενα της χρονιάς του 1932.

Πηγή
Θρακική Στοά

1932 Λεύκωμα Θράκης