Η Λεπέν, το Λαϊκό Μέτωπο και η νίκη που αναβλήθηκε

Κατά την άποψη του γράφοντος η νίκη της Λεπέν δεν χάθηκε αλλά αναβλήθηκε

Κυριακή 7 Ιουλίου του 2024. Οι κάλπες κλείνουν για τις γαλλικές εκλογές που κήρυξε πρόωρα ο Γάλλος πρόεδρος Εμμάνουελ Μακρόν φτάνουν στο τέλος τους και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η Εθνική Συσπείρωση της Μαρίν Λεπέν και του νεαρού «προστατευόμενου» της Ζορντάν Μπαρντελά θα πάρει μια άνετη πρωτιά με μεγάλη εκλογική συμμετοχή σε όλες τις εκλογικές περιφέρειες της Γαλλίας.

Όμως ξημερώνοντας η 8η του μήνα τα πράγματα θα ήταν αλλιώς. Η συμμαχία του Μακρόν γνωστή και ως Ensemble και ως κυριαρχούσα δύναμη πριν τις εκλογές από την μία και η συσπείρωση της μεγάλης πλειοψηφίας των αριστερών κομμάτων φέροντας το όνομα Νέο Λαϊκό Μέτωπο (ποιο είναι το παλιό θα αναρωτιόταν κανείς) από την άλλη κατάφεραν, εκμεταλλευόμενες αμφότερες ως δυνάμεις τους εκλογικούς κανονισμούς, να «πετάξουν» την εθνική συσπείρωση στην τρίτη εκλογική θέση. Το παρόν άρθρο θα εκθέσει κάποιες σκέψεις του γράφοντος πάνω στο θέμα αναλύοντας πληθώρα αιτιών που οδήγησαν σε αυτό.

Ένα καλό σημείο να ξεκινήσει αυτή η ροή σκέψεων θα ήταν η σύντομη εξήγηση του εκλογικού κανονισμού στην Γαλλία. Η χώρα διαιρείται σε 577 εκλογικές περιφέρειες, καθεμία εκ των οποίων εκλέγει έναν αντιπρόσωπο στην γαλλική Εθνοσυνέλευση που αποτελεί το κάτω σώμα του Γαλλικού Κοινοβουλίου. Σε αυτές τις εκλογικές περιφέρειες οι αναμετρήσεις διεξάγονται ανά γύρους. Για να προκριθεί κανείς στον επόμενο γύρο πρέπει να ξεπεράσει το ποσοστό του 12,5% των ψήφων στην εκάστοτε περιφέρεια ενώ παράλληλα περνάνε και οι δύο πρώτοι υποψήφιοι. Αυτό οδηγεί συνήθως σε δύο αλλά μπορεί και περισσότερους γύρους εκλογών. Η διαδικασία επαναλαμβάνεται μέχρι κάποιος να συγκεντρώσει παραπάνω από το 50% των ψήφων περίπτωση στην οποία «παίρνει» την περιφέρεια. Αξίζει σε αυτό το σημείο να σημειωθεί ότι κάθε κόμμα κατεβάζει πολλούς υποψηφίους ανά περιφέρεια.

Και εδώ έγκειται το ζήτημα. Οι συνασπισμοί του Λαϊκού Μετώπου και του Μακρόν στους ακόλουθους του πρώτου γύρους απέσυραν εκατοντάδες υποψηφίων ενώ η Εθνική Συσπείρωση εν γένει κράτησε τους δικούς της όπως φαίνεται από το γεγονός ότι σε περίπου 90 περιφέρειες το κόμμα της Λεπέν μπήκε σε αναμετρήσεις με παραπάνω των τριών υποψηφίων. Αυτό σημαίνει ότι σε αυτές τις περιφέρειες οι υποψήφιοι της Εθνικής Συσπείρωσης χρειάστηκε να αγωνιστούν εναντίον υποψηφίων που εκτός των δικών τους αρχικών ψηφοφόρων είχαν και την στήριξη ανθρώπων που ψήφισαν υποψηφίους που αποσύρθηκαν μεν έδωσαν δε την υποστήριξη τους σε άλλους του ίδιου συνδυασμού. Ακόμα και έτσι όμως πολλές έδρες κερδήθηκαν οριακά.

Αυτή η κατάσταση ήταν που οδήγησε σε ένα παράδοξο. Είναι μία από τις πρώτες φορές στην ιστορία της δημοκρατίας στην οποία ένα κόμμα κέρδισε σε απόλυτο αριθμό τις εκλογές, βρέθηκε δε στην τρίτη θέση στο σώμα για το οποίο οι εκλογές γίνονταν, αποδεικνύοντας ξεκάθαρα ότι και η δημοκρατία έχει αδιέξοδα. Το αδιέξοδο σε αυτήν την περίπτωση είναι το εξής: Οι συνασπισμοί Μακρόν και Λαϊκού Μετώπου αν και νίκησαν τεχνικά τις εκλογές βρίσκονται πολύ μακριά από την απόλυτη πλειοψηφία της Εθνοσυνέλευσης, γεγονός που αποτελεσματικά συνεπάγεται κάποια πιθανά σενάρια:

Α) Ο Μακρόν επιλέγει να συνεργαστεί με κάποιον ή κάποιους προσφέροντας μεν στην Γαλλία σταθερότητα υπογράφοντας δε την πολιτική του καταδίκη και αυτοκτονία.

Β) Το Λαϊκό Μέτωπο συνεργάζεται το ίδιο με κάποια άλλη δύναμη ή προσπαθεί για κυβέρνηση μειοψηφίας η οποία είναι εξαρχής καταδικασμένη στην αποτυχία.

Το απίθανο του πρώτου ενδεχόμενου και η κατάληξη του δεύτερου σημαίνουν ότι η Γαλλία στο άμεσο μέλλον θα αντιμετωπίσει πολιτική αστάθεια. Ο σημαντικότερος λόγος για αυτήν είναι κατά την άποψη του γράφοντος τα εκλογικά τερτίπια του Κέντρου και του Λαϊκού Μετώπου, οι σχηματισμοί των οποίων προσπάθησαν όχι να κάνουν οι ίδιοι κυβέρνηση αλλά να αποτύχει η Λεπέν. Αυτή η κίνηση που κατά την ταπεινή άποψη του γράφοντος αποτελεί ένα είδος «δημοκρατικού και θεσμικού» πραξικοπήματος πρέπει να μελετηθεί παραπάνω καθώς δείχνει δύο πράγματα. Το πρώτο, που είναι θετικό αν το δει κανείς σωστά, είναι ότι οι συνασπισμοί αυτοί έχουν μεγάλη πίστη στις αντι-δεξιές απόψεις τους.

Το δεύτερο είναι η ακραία έκφανση του πρώτου και δη ότι προκειμένου να εκπληρώσουν αυτές τις απόψεις τους δεν δίστασαν να προβούν σε «κόλπα» για να κερδίσουν τις εκλογές. Έχουμε λοιπόν μπροστά μας μια κατάσταση στην οποία ο δημοκράτης Μακρόν και το Λαϊκό Μέτωπο αψήφισαν την δημοκρατία και την Λαϊκή Βούληση αντίστοιχα. Αυτό οδηγεί σε ένα βραχυπρόθεσμο και ένα μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα. Βραχυπρόθεσμα η Γαλλία, η 7η οικονομία του πλανήτη,είναι μάλλον καταδικασμένη σε ακυβερνησία.

Το μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα είναι αυτό του τίτλου. Κατά την άποψη του γράφοντος η νίκη της Λεπέν δεν χάθηκε αλλά αναβλήθηκε. Αυτό μπορεί να αιτιολογηθεί ως εξής: Η Λεπέν και το κόμμα της μπορεί να έχασε τις εκλογές θεωρητικά αλλά πρακτικά τις κέρδισε για τον απλό λόγο ότι στο παιχνίδι ήταν το μόνο κόμμα που έπαιξε δίκαια. Αυτό είναι ένα γεγονός που τα στελέχη του κόμματος καθώς και οι εκλεγμένοι με αυτό θα προβάλλουν μόνιμα μέχρι τις επόμενες εκλογές. Και θα έχουν το δίκιο με το μέρος τους.

Αυτό σημαίνει ότι θα κρατήσουν τους ψηφοφόρους αυτών των εκλογών θα πάρουν όμως και ψηφοφόρους που είδαν τι έγινε και δεν θέλουν μια Γαλλία χωρίς ισχυρή Κυβέρνηση σε όλα τα επίπεδα και τους κλάδους.

Κλείνοντας αξίζει να αναφέρουμε μια φράση που έχει ειπωθεί από ιστορικούς, δημοσιογράφους και πολιτικούς ανά την ιστορία. Είμαστε με την σωστή πλευρά της ιστορίας. Στην Γαλλία αυτή τη στιγμή το λέει η Λεπέν. Αξίζει όμως για πρώτη φορά να αναλογιστούμε μήπως αυτή έχει δίκιο;