Μικροκομοτηναίικα 16-05-2023

Ο Ταγίπ Ερντογάν αποδείχτηκε νικητής ήδη από τις πρώτες εκλογές στην Τουρκία. Τα έβαλε με όλους απέναντι του, διέψευσε τις δημοσκοπήσεις, δημιούργησε παράσταση νίκης για τις δεύτερες κάλπες με το ποσοστό που πήρε και θα δώσει τη μάχη του με τον αέρα του νικητή πλέον.
Κατάφερε και κινήθηκε επικοινωνιακά στα όρια της δημοκρατίας, με ένα πλήρως βέβαια ελεγχόμενο σύστημα από τον ίδιο στην κρατική μηχανή, στη δικαστική εξουσία και ενδεχομένως να μην προκάλεσε και τόσο πολύ και με ζητήματα νοθείας που καταγγέλλουν οι αντίπαλοί του.
Και στηρίχτηκε κυρίως στους φτωχούς πολίτες στη χώρα του, στην συντηρητική επαρχία, όπου ένα μεγάλο κομμάτι του τουρκικού λαού ψηφίζει μάλλον καθαρά συναισθηματικά τον ηγέτη του. Επενδύοντας στον ισλαμισμό, τον εθνικισμό και το λαϊκισμό.
Με ένα ηγέτη που τραγουδά στις συγκεντρώσεις, που προσπαθεί δήθεν να είναι ένα με τον λαό, που διαφημίζει το όνειρο μιας μεγάλης Τουρκίας, μιας υπερδύναμης που διεκδικεί για το καλό της χώρας και τα βάζει με τους μεγάλους ηγέτες.
Γνωρίζοντας ότι τα κριτήρια που ψηφίζουν οι τούρκοι πολίτες απέχουν μακρά από αυτά που ισχύουν για τις δυτικές χώρες και πολλές φορές δεν ασπάζονται ούτε τη λογική της φτωχοποίησης, του ακριβού ψωμιού, του κρεμμυδιού και της διπλωματικής απομόνωσης, που ήταν το αφήγημα που προσπαθούσαν να τον πλήξουν οι αντίπαλοι του.
Και φάνηκε ότι πολλοί πολίτες δεν επηρεάζονται και δεν προσελκύονται από την επίπλαστη ενότητα ετερόκλητων κομμάτων στο αντίπαλο στρατόπεδο, που μάλλον θεώρησαν ότι είναι ευκαιριακή και εύκολα θα σκορπιστούν από την πρώτη δοκιμασία.
Με επικεφαλής τον Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, έναν ηγέτη παλιάς κοπής και έναν συνασπισμό κομμάτων με χαλαρούς δεσμούς και με διαφορετικά ιδεολογικά χαρακτηριστικά έχουν ήδη το σπόρο της αυτοδιάλυσης. Ήδη άρχισαν μετεκλογικά οι πρώτες γκρίνιες.
Ποντάρισε στο αφήγημα του μεγάλου ηγέτη που απαιτεί ακόμα και θυσίες από το λαό του και επένδυσε στο λαϊκισμό, μοιράζοντας ακόμα φακελάκια τσάι, κρεμμύδια, ψωμιά και χαρτζιλίκι στα παιδιά. Και ο δρόμος που έχει να διανύσει για τη νίκη είναι πολύ μικρός.

Έχοντας όλους τους μηχανισμούς με το μέρος του και με μία μουδιασμένη αντιπολίτευση που επέλεξε να στηρίξει μάλλον έναν ακατάλληλο αντίπαλο και όχι ένα νεότερο και δυναμικό για να πείσει, ότι κάτι καλύτερο μπορεί να προσφέρει στη χώρα και τους πολίτες. Και οι συγκρίσεις ήταν αναπόφευκτες. Μένει να αποδειχθούν στις επόμενες κάλπες.

Στην Ελλάδα όμως ήδη έχει ξεκινήσει ο διάλογος για την επόμενη μέρα στην Τουρκία και το κατά πόσο μία ενδεχόμενη νίκη Ερντογάν, θα αλλάξει κάτι κυρίως στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και την επιθετικότητα της γείτονας χώρας, υπό το βάρος μιας οικονομικής κατάστασης που θα έχει να αντιμετωπίσει και την απέκρυβε επιμελώς προεκλογικά.
Αν και δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι και σε αντίστοιχη νίκη Κιλιντζάρογλου, προφανώς ίδια θα ήταν η κατάσταση και θα συνέχιζε το δόγμα της γαλάζιας πατρίδας, της επιθετικής ρητορικής και τις διεκδικήσεις στη γνωστή διπλωματική ατζέντα της Άγκυρας.
Τι αλλάζει όμως στα τοπικά μας δρώμενα στη Θράκη και κατά πόσο αυτό θα επηρεάζει τα πολιτικά πράγματα; Εδώ επικρατούν δύο σχολές σκέψης και προβληματισμού πάνω σε αυτό το ζήτημα.
Η μία είναι μιας μερίδας πολιτικών και αυτοδιοικητικών, κυρίως από τη μειονότητα, που επιδιώκουν τη στήριξη της προξενικής αυλής και ήδη άρχισαν να το προβάλλουν με περισσή χαρά. Κάποιες υποψήφιες το πράττουν βιαστικά και μετά αποσύρουν τις αναρτήσεις τους.
Άλλοι απροκάλυπτα και λίαν επιεικώς απαράδεκτα για θεσμικούς, όπως ο δήμαρχος Αρριανών που στη σελίδα του κοινωνικής δικτύωσης επαινεί τον Ερντογάν, βοηθώντας στην προεκλογική του καμπάνια. Ευελπιστώντας ότι αυτό θα τους δώσει μεγαλύτερα περιθώρια στήριξης τοπικά από ελεγχόμενους ψηφοφόρους, μέσω του προξενείου και των ψευτομουφτήδων.
Και η άλλη σχολή ευελπιστεί στο γενικότερο μούδιασμα που υπάρχει στο περιβάλλον του προξενείου και την επιπρόσθετη δουλειά που έχουν πλέον να επηρεάσουν ανθρώπους για να στηρίξουν τον Ερντογάν τις δύο επόμενες εβδομάδες, θα τους αναγκάσει να μειώσουν την παρεμβατικότητα τους στην περιοχή ενόψει εθνικών εκλογών.

Χρησιμοποιώντας τους μηχανισμούς τους για να επηρεάσουν μουσουλμάνους ψηφοφόρους ώστε να στηρίξουν τους εκλεκτούς, αφού προτεραιότητα έχουν οι τουρκικές εκλογές. Εξάλλου εκτιμούν ότι μικρή πλέον θα είναι η παρεμβατικότητα του προξενείου σε αυτές τις εκλογές. Ποια σχολή όμως θα επικρατήσει, θα αποδειχθεί στις κάλπες.

Πάντως στο προεκλογικό αφήγημα Τσαβούσογλου και με συνεντεύξεις που έδωσε προχθές, τονίστηκε για πολλοστή φορά ότι τα σοβαρά προβλήματα με τη χώρα μας που υπάρχουν είναι, η αποστρατικοποίηση των νησιών, το ζήτημα των χωρικών υδάτων και της θαλάσσιας δικαιοδοσίας, αλλά και το τέταρτο και πιο σημαντικό θεωρεί τα δικαιώματα των «Τούρκων της δυτικής Θράκης».
Παροτρύνοντας τη χώρα μας να δείξει τον ίδιο σεβασμό που δείχνουν δήθεν αυτοί προς την ελληνορθόδοξη κοινότητα. Αυτό αποδεικνύει φυσικά για άλλη μια φορά ότι η Άγκυρα θέτει πάντοτε στην ατζέντα των διεκδικήσεων της το θέμα της μειονότητας της Θράκης.
Προσπαθώντας να την εκμεταλλεύεται και να την εργαλειοποιεί προς όφελος της δικής της πολιτικής, προβάλλοντας το αφήγημα των καταπιέσεων, της θρησκευτικής ανελευθερίας, τη μη εκλογής των ψευτομουφτήδων, βακουφικων επιτροπών, συνεπικουρούμενοι από τους ακραίους της περιοχής μας.
Και δείχνει το έντονο ενδιαφέρον να αναμιγνύεται σε όλα τα εκλογικά δρώμενα στον τόπο, από τις εθνικές εκλογές και τις αυτοδιοικητικές. Και φυσικά όσοι δένονται στο άρμα της τουρκικής διπλωματίας και του τουρκικού προξενείου, προφανώς αποδέχονται αυτό το αφήγημα.

Και τους δίνουν άλλοθι να αναμιγνύονται απροκάλυπτα πλέον στα εσωτερικά πολιτικά δρώμενα της Θράκης, εις βάρος της ειρηνικής συνύπαρξης και των συμφερόντων των πολιτών. Παγιδεύοντας τους να ψηφίζουν με θρησκευτικά κριτήρια και όχι πολιτικά και οικονομικά.

Με τον τρόπο τους οι υποψήφιοι πολιτικοί και αυτοδιοικητικοί της μειονότητας της περιοχής μας, που θέλουν να στηριχτούν από την προξενική αυλή δηλώνουν τις προθέσεις τους, το αποδεικνύουν με τις περίεργες συναντήσεις τους, αλλά και με τις πονηρές και διφορούμενες δηλώσεις τους.
Όπως ο υποψήφιος βουλευτής από τη μειονότητα στο ΣΥΡΙΖΑ, που δηλώνει σε συνέντευξη του ότι η μειονότητα έχει άλλα προβλήματα από τους χριστιανούς. Δηλαδή η φτώχεια, η ανεργία, η ακρίβεια, οι μισθοί οι συντάξεις και η δύσκολη γενικά καθημερινότητα, δεν αγγίζουν το ίδιο όλους;
Εκτός αν υπονοεί ότι γίνονται διακρίσεις και δεν υπάρχει ελευθερία, ισονομία και ισοπολιτεία. Όπως επίσης αναφέρει ότι δεν μπορεί να εκπροσωπείται η Ροδόπη με ερωτήσεις και επερωτήσεις στη βουλή. Μα αυτά είναι τα κοινοβουλευτικά καθήκοντα και έτσι λύνονται θεσμικά τα προβλήματα.
Το σίγουρο όμως είναι ότι η Ροδόπη δεν μπορεί να εκπροσωπείται από όσους συντάσσονται με ακραίους και την προξενική αυλή. Και αναπαράγουν το αφήγημα τις τουρκικής διπλωματίας για τη Θράκη.
Και αν κάποιοι αυτοδιοικητικοί και πολιτικοί αυτής της σχολής επαινούν τις αγωνιστικές περγαμηνές και παρακαταθήκες από την οικογένειά τους, καλό είναι να θυμούνται ότι οι αγωνιστές συγγενείς τους κατέθεταν κάποτε και μαύρο στεφάνι έξω από το προξενείο.
Και οι πατεράδες κάποιων αυτοδιοικητικών το θεωρούσαν τιμή να ονομάζονται Πομάκοι, ενώ οι απόγονοί τους δηλώνουν τώρα ότι είναι τουρκογενείς. Αυτά για την ιστορία που την διαστρεβλώνουν κάποιοι, καθαρά για τα εκλογικά τους συμφέροντα.