Μικροκομοτηναίικα 18-10-2023

Ειλικρινά πρέπει να ντρέπεται,  να λυπάται, ή να εξοργίζεται κάποιος με το μεγάλο ποσοστό αποχής όλων των συμπολιτών μας  από τις κάλπες, έστω και αν είναι επαναληπτικές εκλογές; Τόσο μεγάλη είναι η κούραση και ο κόπος να προσέλθει κάποιος να ψηφίσει για να αποφασίσει για το μέλλον του και για αυτούς που θα τον διοικούν;

Και να εκφράσει την προτίμηση του, αλλά να ασκήσει το δημοκρατικό του δικαίωμα και καθήκον; Η δεν θυμούνται πολλοί ούτε ανατρέχουν στην ιστορία, που δόθηκαν τόσοι πολλοί αγώνες για να έχουν δικαίωμα ψήφου και ο λαός,  αλλά πολύ αργότερα και οι γυναίκες;

Πολλοί βρήκαν την ευκαιρία να εκδράμουν,  ή να πάνε στη θάλασσα,  σε ταβέρνες, απαξιώνοντας οι ίδιοι πλήρως το δημοκρατικό τους δικαίωμα. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που να αναλογίζεται κάποιος, μα αυτοί δεν  είναι  που την επόμενη μέρα φωνάζουν ότι έχουν εκλεγεί οι πιο κατάλληλοι;

Όταν οι ίδιοι με την ψήφο τους θα μπορούσαν να καθορίσουν το αποτέλεσμα. Ούτε φυσικά αποτελεί δικαιολογία το γεγονός ότι τα πρόσωπα που έμειναν για να δώσουν τη μάχη δεν τους εκφράζουν  και για αυτό υποτίθεται απέχουν. Αν τους εξέφραζαν όμως οι προηγούμενοι που είναι εκτός δεύτερης Κυριακής,  αυτοί πήραν τα ποσοστά τους και την  ψήφο τους.

Αλλά ακόμα και το λευκό που έχουν το δικαίωμα να ψηφίσουν, είναι και αυτό μια πολιτική πράξη και δηλώνει την αντίθεσή τους. Μήπως όμως με τέτοιες νοοτροπίες, θα πρέπει να  συνηθίσουμε σιγά-σιγά στο γεγονός, ότι η συμμετοχή θα φθίνει σταδιακά ποσοστιαία;

Και όταν θα ψηφίζει το 30% όπως έγινε και εκλέγεται κάποιος με τις μισές ψήφους,  επόμενο είναι ότι θα ηγείται  ο νικητής μόνο με το 15%  των ψηφοφόρων και του λαού. Διοικήσεις δηλαδή μειοψηφίας. Αυτό θέλουν τελικά όσοι δεν πηγαίνουν να ψηφίσουν; Με πνεύμα πεσιμισμού και ηττοπάθειας, ότι άλλοι αποφασίζουν για μας,  χωρίς εμάς.

---------

Άλλη μια συνήθης δικαιολογία σε όσους απέχουν,  είναι  η λογική ότι δεν αλλάζει τίποτα και όλοι τα ίδια λένε. Βολική δικαιολογία για να μένουν αμέτοχοι και  απαθείς με το ρητό όλοι ίδιοι είναι. Και να γίνονται παθητικοί δέκτες καταστάσεων,  που θα μπορούσαν βέβαια να τις διαμορφώσουν οι ίδιοι.

Στη χώρα της δημοκρατίας όμως είναι απαράδεκτο να μην εξασκούν όλοι το δημοκρατικό τους δικαίωμα. Συνεπώς το 50% σχεδόν των πολιτών που δεν ψήφισαν στις πρώτες εκλογές των ΟΤΑ και του 70% αντίστοιχα στις δεύτερες,  δεν έχουν κανένα δικαίωμα να διαμαρτύρονται και να γκρινιάζουν.

Ειδικά αυτοί  που με ευτελείς δικαιολογίες απουσίασαν  από τις κάλπες, χωρίς να έχουν  κανένα συγκεκριμένο και σοβαρό λόγο.  Μήπως όμως μια τέτοια κατάσταση αντιμετωπίζεται δραστικά και σωστά, με την εφαρμογή ηλεκτρονικού συστήματος ψηφοφορίας;

Που θα μπορούσε να επιτευχθεί και μεγαλύτερη συμμετοχή.  Και μεγαλύτερη συμμετοχή φυσικά σημαίνει πιο δημοκρατική και αξιοκρατική εκπροσώπηση. Γιατί αποφασίζει το μεγαλύτερο μέρος του λαού.

Όταν επαίρονται για την ηλεκτρονική τους διακυβέρνηση και ακόμα όταν αυτά τα συστήματα εφαρμόζονται σε χώρες του  εξωτερικού, γιατί δεν ακολουθούν αυτόν τον τρόπο;  Και  θα μπορούσαν να αποφευχθούν και πολλά ανούσια και υπέρογκα δημόσια  έξοδα.

Για εκλογικά τμήματα,  αμοιβές αντιπροσώπων,  ένας μηχανισμός των δήμων που ασχολείται με τις εκλογές, σχολεία κλειστά, αλλά ακόμα και την ατελείωτη χαρτούρα για πέταμα.  Εκατοντάδες χιλιάδες εργατοώρες που χάνονται για πολλούς εργαζόμενους.

Αλλά ακόμα θα μπορούσαν να περιοριστούν και τα έξοδα των υποψηφίων. Στον αιώνα της τεχνολογίας είμαστε,  ας μη βαδίζουμε ακόμα με τον …αραμπά.

---------

Φυσικά με τα ελληνικά δεδομένα και την ιδιοσυγκρασία πολλών, δεν εκπλήσσεται κανείς με τον τρόπο που λειτουργούν εκ των υστέρων κάποιοι,  γιατί είδαμε να τρέχουν  στην υποδοχή Τοψίδη  στην Κομοτηνή και στην πρώτη ομιλία την οποία έκανε από το εκλογικό του κέντρο,  αρκετοί  νεοδημοκράτες για να τον συγχαρούν.

Και καλώς έπραξαν  όσοι τον στήριξαν. Όχι όμως κάποια πρόσωπα που μέχρι πρόσφατα παρακάλαγαν  να τους βάλει στο συνδυασμό του ο Χρήστος Μέτιος, ή συνεργάτες του πρώην περιφερειάρχη, που υποτίθεται βοηθούσαν  τον αγώνα του.

Όπως πολιτικοί  και αυτοδιοικητικοί  της Νέας Δημοκρατίας που ποτέ δεν πήραν θέση υπέρ του δημόσια και ανοιχτά. Και κάποιοι  από την παράταξη Γραβάνη, που ξαφνικά θεώρησαν σκόπιμο να φανούν ως τοψιδικοί.

Άνθρωποι που άγονται και φέρονται. Συνηθισμένο φαινόμενο όπως θα έλεγε και ο Θρακιώτης ποιητής Κώστας Βάρναλης,  «φρόνιμα και τακτικά πάω με εκείνον που νικά». Παρόντες και όλοι οι άστεγοι αυτοδιοικητικά από τον πρόσφατο αγώνα για το δήμο Κομοτηνής.

Που τώρα ψάχνουν να βρουν ένα αποκούμπι στην περιφέρεια.  Και αποτυχόντες  στο δήμο από τη Νέα Δημοκρατία,  που εύκολα επιρρίπτουν τώρα ευθύνες στους άλλους και τους καταλογίζουν μάλιστα στο διαδίκτυο, ότι στήριξαν τον Γιάννη Γκαράνη. Εύκολη αυτοκριτική ότι για την αποτυχία τους φταίνε πάντα κάποιοι άλλοι.

Και φυσικά για να δικαιολογήσουν και την δική τους συμπεριφορά, γιατί δεν ψήφισαν Χρήστο Μέτιο.  Όταν οι ίδιοι απαιτούσαν από την ΝΔ να τους παρέχει στήριξη στο δήμο, για την ανατροπή που δεν ήρθε. Και βρίσκουν την ευκαιρία να αλλάξουν στρατόπεδο εκ των υστέρων φυσικά, προσδοκώντας οφέλη. Η πολιτική υποκρισία τελικά   σε όλο της το μεγαλείο.

------------

Ανατροπή είχαμε βέβαια και στο δήμο Αρριανών, αφού η δυναμική που ανέπτυξε ο Ερδέμ Χουσεΐν εδώ και πολύ καιρό,  ανέτρεψε οποιαδήποτε προσπάθεια και κινήσεις που έγιναν για να επιτευχθεί σιωπηρά όμως,  η συνεργασία Αχμέτ Ριτβάν και Ταρκάν Μουλταζά.   Εξάλλου όταν δεν βγήκαν και επίσημες ανακοινώσεις  για αυτό,  προφανώς τίποτα δεν ήταν και δεδομένο.  Και φυσικά υπήρχε και σαφής διάθεση του γνωστού συστήματος να ανατρέψει το πρώην δήμαρχο,  που παρόλο που διατηρούσε καλές σχέσεις,  φαίνεται ότι υπήρχαν διάφοροι λόγοι και προβλήματα που ανάγονται συνήθως στα μειονοτικά ζητήματα.   Όπως φάνηκε και η διάθεση των πολιτών να φέρουν την αλλαγή στην εξουσία. Υπό τους ήχους τουρκικών ασμάτων έγινε δεκτός ο νικητής που χαιρετούσε το πλήθος των 2.500 υποστηρικτών του, για να δείξει άλλη μία εικόνα βέβαια της Θράκης, που σε μειονοτικούς δήμους βαδίζουν με τους δικούς τους ρυθμούς και τις δικές τους λογικές.

Αν και υπήρχε όμως η προσπάθεια συνεννόησης όπως αναφέραμε την προηγούμενη εβδομάδα μεταξύ των δύο αντιπάλων του, από τη στιγμή που όλα αυτά δεν έγιναν δημόσια, απλώς  δεν τελεσφόρησαν.

Και οι προεκλογικές προσεγγίσεις του Ερδέμ Χουσεΐν απευθείας με συμβούλους του νυν δημάρχου και του Ταρκάν  Μουλταζά,  που κατάφερε να τους προσελκύσει ώστε να στηρίξουν τον αγώνα του, καθόρισαν το τελικό αποτέλεσμα.

Και με δεδομένη βέβαια τη δυσαρέσκεια των πολιτών για την  απερχόμενη διοίκηση. Αν και στο συγκεκριμένο δήμο γνωρίζουμε  ότι υπάρχουν και πολλοί άλλοι παράγοντες που καθορίζουν το αποτέλεσμα,  όπως τους περιγράψαμε κατά καιρούς.

Που  ανάγονται στις παρασκηνιακές κινήσεις της γνωστής προξενικής  αυλής. Αλλά στο δήμο Αρριανών όλα αυτά ήταν μάλλον εν γνώσει και των τριών μονομάχων.