Ένας αυτοδίδακτος της πυρογραφίας

Στην προσπάθειά του να παράγει έργα τέχνης έκαψε όχι μόνο πολλούς ξύλινους καμβάδες, αλλά και τα χέρια του. Τριάντα και πλέον χρόνια ασχολείται με την τέχνη της πυρογραφίας και όχι μόνο δεν το βάζει κάτω, αντίθετα προσπαθεί να βελτιώσει την τέχνη που έμαθε μόνο τους. Ο Τάκης Κυμπαρίδης συνταξιούχος πλέον ασκεί την τέχνη της πυρογραφίας, που είναι μέθοδος διακόσμησης επιφανειών, κατά κύριο λόγο ξύλινων, αλλά και άλλων επιφανειών από δέρμα, κόκαλο ή χαρτόνι. Συνίσταται στη χάραξη σχεδίων με πυρωμένη μεταλλική ακίδα. Στη σημερινή εποχή η ακίδα του πυρογράφου θερμαίνεται μέσω ηλεκτρικής αντίστασης. Οι ακίδες αντικαθιστώνται εύκολα, ώστε να προσαρμόζονται στο είδος της εργασίας που πρόκειται να πραγματοποιηθεί. Τα ξύλα που χρησιμοποιούνται στην πυρογραφία είναι συνήθως από μελιά, σφένδαμο, πύξο, καστανιά, αχλαδιά ή κερασιά. Δημοφιλές και σχετικά οικονομικό υλικό που δουλεύεται εύκολα είναι το κόντρα πλακέ θαλάσσης από σημύδα.

Όλα ξεκίνησαν περίπου πριν 30 χρόνια για τον κ. Κυμπαρίδη όταν είδε ένα φίλο του να ασχολείται με την πυρογραφία. Τότε πήρε τον πρώτο του πυρογράφο και από τότε προσπαθεί καθημερινά να βελτιώνει την τέχνη του μέσω της εξάσκησης του σε νέα σχέδια. «Οι εμπειρίες μου και η εισαγωγή μου στην τεχνική και τα μέσα είναι καθαρά προσπάθεια προσωπική. Δεν είχα κανέναν να μου δείξει τίποτα. Έφτιαξαν τα χέρια μου τις σανίδες ώσπου έφτασα σε έναν ικανοποιητικό βαθμό». Τα έργα που μεταφέρει σε μορφή τα δανείζεται από την παγκόσμια εγκυκλοπαίδεια της Ουνέσκο, από εικόνες του Άγιου Όρος, από πινακοθήκες. Προσπαθεί να μεταφέρει την περιγραφή και την εικόνα των μοναστηριών. Αυτό φυσικά, όπως θα πει ο κ. Κυμπαρίδης, «είναι τρομερά δύσκολο και απαιτείται τολμώ να το πω, χωρίς να περιαυτολογώ, πολλή υπομονή. Όταν κάποιος βλέπει μία πυρογραφία και ένα χρώμα απαλό προς το μπεζ, αυτό για γίνει απαιτεί περισσότερο χρόνο να το πετύχεις, από ό,τι ένα σκούρο χρώμα σε πίνακες στην πυρογραφία. Η πυρογραφία πάνω στο ξύλο σου δίνει από το μαύρο χρώμα μέχρι το ανοιχτό καφέ ή το μπεζ.

Έργα του Ελ Γκρέκο, ακόμα και μια εικόνα ή μια κάρτα που πιάνει στα χέρια του και τον εντυπωσιάζει, απεικονίζει πάντα σε ξύλο και με τη χρήση ελάχιστων υλικών. Ο ίδιος έχει ακούσει «από πυρογράφους, που έχουν ασχοληθεί επαγγελματικά, είναι επιτρεπτό να χρησιμοποιήσει κάποιος ένα ή δύο χρώματα, για να μπορέσει να απεικονίσει καλύτερα ορισμένα σημεία. Χρησιμοποίησα και εγώ κάποια χρώματα και μάλιστα ομολογώ ότι τα χρώματα που χρησιμοποίησα είναι από μολύβια της εγγονής στα οποία έξυνα τις μύτες και με το πινελάκι απαλά μετέφερα κάποια χρώματα που με ενδιέφεραν».

Η οικογένεια, οι συγγενείς και οι φίλοι, εντυπωσιάζονται όταν βλέπουν τα έργα του κ. Κυμπαρίδη, τα θαυμάζουν γι’ αυτό και ο ίδιος σκέφτεται να πραγματοποιήσει μία ατομική έκθεση στην Κομοτηνή όταν βρεθεί ο κατάλληλος χώρος και χρόνος. 

Δήμητρα Συμεωνίδου