Ο εορτασμός της 14ης Μαΐου

Η Αναστασία Καλλιοντζή, η Χριστίνα Δώδου και η Σωτηρία Περβανά, μιλούν στο «Χ» για τη ζωή και την καθημερινότητά τους ΓΡΑΦΟΥΝ Δήμος Μπακιρτζάκης - Μελαχροινή Μαρτίδου
Πολιτικά αλλά και βαθιά κοινωνικά μηνύματα αναδεικνύει ο φετινός εορτασμός της παγκόσμιας Ημέρας των Γυναικών. Σε μια εποχή, που το φεμινιστικό κίνημα και οι ιδέες περί ισότητας μοιάζουν να έχουν ξεπεραστεί, στοιχεία έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι όχι μόνο η γυναίκα δε θεωρείται ίση με τον άνδρα, αλλά αισθάνεται να θίγεται και να πολεμάται σε όλους σχεδόν τους τομείς της ζωής της. Ακόμα και οι τελευταίες αποφάσεις της κυβέρνησης, «τιμωρούν», την μητρότητα αφού μειώνουν δραματικά τα ήδη πενιχρά επιδόματα λοχείας. Στον μακρύ κατάλογο έρχεται να προστεθεί και η θλιβερή διαπίστωση ότι η ανεργία είναι γένους θηλυκού. Αυτό αποδεικνύεται από τα στοιχεία που ανακοίνωσε μόλις χθες η ελληνική στατιστική υπηρεσία και, τα οποία δείχνουν ότι η ανεργία παραμένει γένους θηλυκού, φτάνοντας στις γυναίκες σε 25,3% και στους άνδρες σε 17,7%. Σε αυτό το κλίμα και με φόντο τα προβλήματα της κοινωνίας, τιμήθηκε φέτος η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας.
Ο «Χ», σε ένα αφιέρωμα προς το «ωραίο φύλλο», φιλοξενεί στις σελίδες τους, τις γυναίκες που πρωταγωνιστούν, στη ζωή, προτάσσοντας την οικογένεια ή την καριέρα τους. Η κάθε μία από το δικό της μετερίζι της, προσφέρει σε αυτό που έχει επιλέξει να κάνει, χωρίς όμως να παραγκωνίζει ίσως τον σημαντικότερο ρόλο της γυναίκας, αυτό της μητέρας ή της συζύγου. Η συγγραφέας και δικηγόρος Αναστασία Καλλιοντζή, η διευθύντρια της Τράπεζας Πειραιώς Κομοτηνής Χριστίνα Δώδου και η Μαρωνίτισσα πρωτοεμφανιζόμενη στα γράμματα Σωτηρία Περβανά μίλησαν για την καθημερινότητα και τη ζωή τους.
Χριστίνα Δώδου:«Οι γυναίκες θα πρέπει να είναι διεκδικητικές, αλλά πάνω απ' όλα νάναι γυναίκες»

Οι γυναίκες, φροντίζουν για όλα, για τις δημόσιες σχέσεις του σπιτιού, για το τι θα κάνουν τα παιδιά, για τα οικονομικά, την καθημερινότητα. Η ισότητα δεν έγινε πράξη;
-Στα χαρτιά νομίζω κανονικά, στην ζωή έχει δρόμο μπροστά της. Στον επαγγελματικό τομέα η ισότητα έχει προχωρήσει πάρα πολύ και βέβαια σίγουρα υπάρχει μια άλλη μεταχείριση. Στη μητέρα περισσότερο, στην γυναίκα – εργαζόμενη μητέρα, αλλά έχει και εκεί ακόμη δρόμο μπροστά.
Πως βλέπει μια εργαζόμενη γυναίκα, μητέρα, νοικοκυρά, την καθημερινότητα της, είναι δύσκολη;
-Η καθημερινότητα μιας εργαζόμενης γυναίκας είναι πάρα πολύ δύσκολη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και η νοικοκυρά δεν είναι μια σκληρά εργαζόμενη γυναίκα. Το θέμα είναι ότι πρέπει πάντα να βαδίζεις βάσει προγραμματισμού. Εγώ για παράδειγμα όταν είμαι σε άδεια ή δεν δουλεύω, πολλές φορές χάνω τον χρόνο μου γιατί έχω την εντύπωση ότι έχω χρόνο μπροστά μου. Η καθημερινότητα μου λειτουργεί μια χαρά βάσει συγκεκριμένου προγράμματος.
Στο σπίτι αυτό πως βιώνουν την ισότητα οι γυναίκες;
-Τολμώ να πω στα νέα ζευγάρια από όσο γνωρίζω ότι έχουν αλλάξει πολύ περισσότερο από ότι εγώ που είμαι στο μεταίχμιο, που κοντεύουμε τα 50. Το θέμα είναι ότι και εγώ είμαι υπέρ της ισότητας των δύο φύλων αρκεί να μην την παρεξηγούμε. Ισονομία και ισοτιμία στις σχέσεις βέβαια, αλλά από εκεί και πέρα όχι αντιστροφή των ρόλων, οι ρόλοι πρέπει να είναι διακριτοί σε μια οικογένεια.
Υπάρχουν ρόλοι σε μία οικογένεια;
-Νομίζω ότι υπάρχουν ρόλοι σε μια οικογένεια, η μητέρα είναι η μητέρα, ο πατέρας είναι ο πατέρας και οι δύο είναι σύζυγοι. Σε περιπτώσεις βέβαια που υπάρχουν προβλήματα καλούνται να επιτελέσουν και τους δύο ρόλους, αλλά σε αυτό που λέμε οικογένεια οι ρόλοι πρέπει να είναι διακριτοί. Πρέπει να υπάρχει βοήθεια, να υπάρχει αλληλοκατανόηση, σεβασμός, από εκεί και πέρα ο καθένας θα πρέπει να κινείται στο ρόλο που του έχει δώσει η φύση.
Άρα θεωρείτε, ότι αυτή η ισορροπία δεν πρέπει να διαταράσσετε;
- Ο καθένας πρέπει να έχει το ρόλο του. Να μην φτάσουμε δηλαδή στον κακώς εννοούμενο φεμινισμό. Νομίζω ότι έχει παρέλθει αυτός, πιστεύω ότι τα πράγματα πηγαίνουν εκεί που πρέπει να οδηγηθούν, στην ισότητα, στην ισοτιμία. Η κρίση θα πρέπει να την κάνει ακόμη πιο ισχυρή αυτή την σχέση, από κοινού να αντιμετωπιστεί από τους συζύγους και σε ότι αφορά το σπίτι και την διαπαιδαγώγηση των παιδιών.
Τις γυναίκες της επαρχίας πως τις βλέπετε;
-Δεν υστερούν σε τίποτα οι γυναίκες της επαρχίας, θεωρώ ότι είναι πλέον οι περισσότερες και μορφωμένες και καταρτισμένες και ικανές και αν θέλουν μπορούν να κάνουν πολλά. Σε ότι αφορά το κομμάτι οικογένεια, πιστεύω ότι βασικά οι γυναίκες κρατούν την οικογένεια, πάντα με την καλή έννοια. Από εκεί και πέρα οι γυναίκες έχουν αποδείξει ότι μπορούν, σε όποιο τομέα και αν καταπιαστούν, να τα καταφέρουν και πάρα πολύ καλά.
Στον επαγγελματικό τομέα, υπάρχει κάποιο επάγγελμα που να μην το έχουν κατακτήσει οι γυναίκες;

Τι πρέπει να αλλάξει στην κοινωνία μας, τι σας θλίβει, τι σας προβληματίζει;
-Οι γυναίκες θα πρέπει πρώτα από όλα να εξοπλίσουν τον εαυτό τους με εφόδια, να μην φοβούνται να σταθούν στα πόδια τους και να διεκδικήσουν αυτό που λέμε ισότιμη σχέση στην κοινωνία, στην εργασία, στην οικογένεια, παντού. Να ξεφύγουμε όσο μπορούμε από αυτές τις παλιές, όποιες και αν είναι, απόψεις, να είναι μαχητικές, διεκδικητικές και πάνω από όλα γυναίκες».
Σωτηρία Περβανά: «Η ζωή είναι μια ζυγαριά»

-Ενώ φαίνομαι ανοιχτή ως χαρακτήρας συμβαίνει μάλλον το αντίθετο, καταλήγω εγώ κι ένας υπολογιστής. Η συγγραφή είναι μια μοναχική διαδρομή μια διαδικασία αποξένωσης όπου είσαι εσύ και οι σκέψεις σου. Μοιάζει να ζυμώνεσαι με τις σκέψεις σου και να γίνεσαι ένα με αυτές. Ψάχνεις την ουσία των πραγμάτων μέσα από νεφελώδεις σκέψεις. Έγγραφα από μικρή και πάντα δηλώνω εραστής της γραφής και αυτό τον τίτλο δεν πρόκειται να τον αποποιηθώ. Είμαι μητέρα δύο παιδιών της Ξανθίππης και του Γιώργου, τελείωσα το γενικό Λύκειο Ξυλαγανής και συνέχισα σπουδές στην Θεσσαλονίκη, χωρίς να εγκαταλείψω το γράψιμο. Ο γάμος δεν με σταμάτησε. Έγραφα πάντα και κατά τη διάρκεια του έρωτα και της σχέσης μου. Με ενθαρρύνει ο σύζυγός μου και πολλές φορές μου κάνει κριτική αλλά καμαρώνει για μένα. Μαθαίνει τις ανθρώπινες σχέσεις μέσα από τις γραφές μου και τον τρόπο που τις προσεγγίζω εγώ.
Πρόσφατα εκδώσατε ένα βιβλίο, το «Άργησες Μόνο μια Ζωή". Ο έρωτας είναι υπέρτατη δύναμη στη ζωή μίας γυναίκας;
-Ο έρωτας είναι ελιξίριο ζωής αλλά μπορεί να καταντήσει τάχιστα ισοπεδωτικός και καταστροφικός ταυτόχρονα. Η ζωή είναι μια ζυγαριά. Και το ερώτημα για μένα το μέγιστο είναι αν η λογική πρέπει να καταδυναστεύει το συναίσθημα. Το βιβλίο αυτό εύχομαι να αφήσει κάτι, όχι απλά μια ωραία γεύση, ούτε να γίνει ένα ταξίδι αλλά να γεννήσει ένα ερώτημα. Αν καταφέρω να αφήσω ένα ερώτημα στον καθένα αυτό για μένα θα είναι επιτυχία. Μια ευκολοδιάβαστη ιστορία ξεχνιέται πολύ εύκολα, αλλά ένα ερωτηματικό που μπορεί να μας βασανίσει έστω και για λίγο αυτό δεν ξεχνιέται εύκολα…

-Είμαι μητέρα αλλά και νοικοκυρά. Στο σπίτι μου αρέσει το κλασσικό ύφος τα μπαρόκ έπιπλα. Νομίζω ότι έχω γεννηθεί σε άλλη εποχή. Είμαι των άκρων ή τα πολύ βαριά ή τα πολύ αφαιρετικά πράγματα. Μαγειρεύω κλασσικές γεύσεις μεσογειακής και θρακιώτικης κουζίνας, όπως τις έμαθα από την μητέρα μου και δεν παρεκκλίνω. Μου αρέσουν τα ταξίδια αλλά δυστυχώς δεν έχω κάνει πολλά εκτός από κάποια νησιά που έχω επισκεφθεί. Ο σύζυγός μου είναι προπονητής κι έχει σπορ καφέ στο κέντρο των Γιαννιτσών, εγώ θα έλεγα είμαι της ήπιας δραστηριότητας, είμαι του καναπέ? Όχι βέβαια, έκανα μαθήματα λάτιν χορών τα οποία εγκατέλειψα λόγω των υποχρεώσεων ως μαμά με δύο μικρά παιδιά.
Αναστασία Καλλιοντζή: «Να καταργήσουμε αυτές τις γιορτές και να κάνουμε μία κοινή, την γιορτή του Ανθρώπου»

Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας σήμερα, έχει αλλάξει τίποτα; Έχουμε ισότητα;
-Νομίζω ότι ισότητα, έχουμε καταφέρει να αποκτήσουμε ως ένα κάποιο βαθμό, τουλάχιστον σε ένα θεωρητικό επίπεδο έχουν ψηφιστεί διάφορα πράγματα τα οποία βεβαίως εξισώνουν τις γυναίκες με τους άνδρες, όμως κακά τα ψέματα, χρειάζονται να γίνουν πολλά ακόμη για να πει κανείς ότι η νέα γυναίκα εξισώνεται με έναν άνδρα σε όλα τα δικαιώματα.
Είναι μία καθημερινή μάχη τελικά ο στόχος για την ισότητα;
-Φυσικά και πρέπει να παλεύει κανείς, από ότι όμως αποδεικνύεται μέσα από το σημερινό κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι. Όσο και να παλεύεις υπάρχει η πιθανότητα αυτά τα οποία έχεις κατακτήσει μέσα από χρόνια πάλης και αγώνα και λοιπά, να ανατραπούν σε μια στιγμή, δεν ξέρω έχω την αίσθηση ότι πρέπει να παίρνουμε την κάθε μέρα όπως έρχεται και να αγωνιζόμαστε και ότι θέλει ας γίνει, τί να πεις!
Η Αναστασία πως βιώνει την κρίση;
-Δραματικά. Εγώ έχω μια διπλή ιδιότητα, την μια την αποκόμισα από την πόλη μου την Κομοτηνή όπου σπούδασα και είμαι δικηγόρος, η δουλειά μας πάει πολύ άσχημα για τον απλούστατο λόγο ότι εξαρτόμαστε άμεσα από τα οικονομικά των άλλων. Όταν τα οικονομικά των άλλων είναι μαύρα, μαύρα θα είναι και τα δικά μας. Η συγγραφή όμως δόξα στο Θεό πάει καλά, γιατί οι καιροί που ζούμε προσφέρουν άφθονο υλικό για έμπνευση και ουσιαστικά το τελευταίο μου βιβλίο «Η παράνοια» πραγματεύεται την κρίση. Μέσα όμως από τα μάτια ενός επιχειρηματία τον οποίο η κρίση τον τσάκισε, από εκεί που ήσουν στην κορυφή του κόσμου ? ξαφνικά αρχίζει μια κατρακύλα χωρίς προηγούμενο.
Οι πολίτες διαβάζουν σήμερα;

Ποια ευχή δίνετε στις γυναίκες;
-Εύχομαι σε όλες τις γυναίκες κουράγιο, δύναμη, αν και νομίζω ότι σιγά-σιγά θα έπρεπε να καταργήσουμε αυτές τις γιορτές και να κάνουμε μία κοινή, την γιορτή του Ανθρώπου, θα ήταν ότι καλύτερο σε μια τέτοια συγκυρία, θα άξιζε το κόπο να το κάνει κανείς.
Ακολουθήστε το xronos.gr στο Google News