Η επίθεση με βιτριόλι μέθοδος που εφάρμοσε στην Κομοτηνή η Φατμέ…

Η μέθοδος της ερωτικής εκδίκησης με βιτριόλι που πρόσφατα με την ιστορία της Ιωάννας αποδείχθηκε τόσο σκληρή, δεν είναι κάτι το καινούργιο στην περιοχή μας, αλλά ένας γνώριμος τρόπος επίλυσης ερωτικών διαφορών, ιδιαίτερα γνωστός στις υποβαθμισμένες συνοικίες.

Την δεκαετία του 1950 με αρχές της δεκαετίας 1960, στην Κομοτηνή συνέβη μάλιστα ένα εξ ίσου σοβαρό συμβάν που άφησε εποχή για την σκληρότητά του, αλλά και κατατρόμαξε πολύ ερωτευμένο και μη κόσμο.

Στην ΒΑ είσοδο της πόλης από το χωριό Καρυδιά, κατά μήκος της ροής του Μπουκλουτζά υπήρχαν μερικά ωραία διώροφα σπίτια με σκάλες που έγιναν να στεγάσουν ευκατάστατους συμπολίτες με τις οικογένειές τους, αλλά πιο δίπλα, σε πλινθόκτιστα άρχισε να δημιουργείται ένας ολόκληρος οικισμός από «γυναίκες της ηδονής», ουζάδικα και γραμμόφωνα και στα παράθυρα με τον ελάχιστο φωτισμό καθόταν η «πραμάτεια». Δυο τρείς όλες κι όλες οι όμορφες και γνωστές τοις πάσι που δεν είχαν και πολύ ώρα να κάνουν επίδειξη του κάλλους, γιατί η πελατεία περίμενε πάντα στη σειρά και όλες οι άλλες ήταν τα «ναυάγια της ζωής». Γυναίκες περασμένης ηλικίας, συνήθως ανάπηρες, με ένα μάτι, κουτσές, στραβές με ξανθές περούκες και τα μισά στήθια στο μεϊντάνι…

Όλο αυτό το γραφικό σκηνικό που το συμπλήρωναν οι ζουρνάδες, τα νταούλια και οι συνεχείς διαπληκτισμοί με το άρωμα… γυναίκας, έκαναν τον χώρο εκείνο ανεπανάληπτο στέκι, όπου αντίκριζε κανείς ένα μίγμα κατοίκων της πόλης, από τον Τενεκέ μαχαλά και την Καλκάντζα μέχρι τα αρχοντόσπιτα των καπνεμπόρων και των άλλων λεφτάδων των Βαρωσίων, του Αρμενιού και των πέριξ της Λέσχης Κομοτηναίων. Και τον έδωσαν το όνομα τα «ψηλά σπίτια» (περιοχή σήμερα του ξενοδοχείου «Ανατόλια»).

Η Φατμέ
Ξαφνικά, μια ωραία παρουσία τάραξε τα νερά των σπιτιών αυτών, που ήταν ένα νεαρό ολόδροσο κορίτσι που άκουγε στο όνομα Φατμέ κι αμέσως το νέο μεταδόθηκε αστραπιαία. Ήταν κάτι σαν την Σιγκουάλα, σαν τις Αραπίνες μαύρες, ερωτιάρες του Τσιτσάνη, με δέρμα σοκολατένιο, σώμα φιδίσιο και πρόσωπο σαν τα ουρί των μαχαραγιάδων. Μερικοί έλεγαν ότι κατάγεται από την συνοικία πέριξ του Αλάν - Κογιού, του Πος - Πος και άλλοι από το Πούρναλικ Ξάνθης.

Το κορίτσι αυτό αντιλαμβανόμενο τα προσόντα του, απόκτησε και μια κακή συνήθεια… Ήταν πάντα βιαστική και τέλειωνε στο άψε - σβήσε με την πελατεία που περίμενε στην σειρά. Κι αυτό φαίνεται να ώθησε ένα νέο της εποχής, τον Τότομο, να την τάξει λαγούς με πετραχήλια, ώστε να βρίσκεται όσο το δυνατό περισσότερο μαζί της. Έδωσε λοιπόν αφειδώς υποσχέσεις για μια ζωή πιο οικογενειακή και η όλη ιστορία πήρε τον δικό της δρόμο.

Η επίθεση
Έλα όμως, που όπως φαίνεται τα πράγματα χάλασαν καθ’ οδόν και κάποια στιγμή, πάνω στην απελπισία της η Φατμέ πήρε την μεγάλη απόφαση να εκδικηθεί τον Τότομο με βιτριόλι ή κεζάπ, όπως το έλεγαν τότε. Το έριξε με τέτοιο τρόπο στο πρόσωπό του που παραμορφώθηκε κυριολεκτικά. Τον έλουσε και μέχρι που ο άνθρωπος αυτός εμφανίζονταν σε δημόσιους χώρους δεν ήταν δυνατόν να αναγνωρισθεί.

Οι δεκαετίες πέρασαν αμείλικτες και είναι άγνωστο αν ο Τότομος βρίσκεται ακόμα εν ζωή ή αναπαύεται σε χλοερούς χειμώνες, κανένας όμως δεν ρώτησε την Φατμέ από που πήρε το βιτριόλι και γιατί το πέταξε με τόση σφοδρότητα στο πρόσωπο του αγαπημένου της. Σαν περιστατικό είχε συγκλονίσει την πόλη, κατατρόμαξε όσους είχαν παρόμοιες ιστορίες με υποσχέσεις και λόγια του αέρα, αλλά πέραν αυτού ουδέν άλλο.

Η ιστορία αναφέρεται για να δείξει ότι η Κομοτηνή «πρωτοπόρησε» και εδώ με μια ενέργεια μάλιστα πολύ διαδεδομένη, ιδιαίτερα στα κατώτατα στρώματα με το μηδαμινό βιοτικό επίπεδο.